关于寺庙的古诗句
夜坐空林( 一作村) 寂,松风直似秋。 《山居秋暝》中虽不带“寺”“庙”但其意境却是王维的“佛诗”的代表。 山居秋暝 空山新雨后,天气晚来秋。 明月松间照,清泉石上流。 竹喧归浣女,莲动下渔舟。
江南春 杜牧 唐 千里莺啼绿映红,水村山郭酒旗风。南朝四百八十寺,多少楼台烟雨中。武侯庙 杜甫 唐 遗庙丹青落,空山草木长。犹闻辞后主,不复卧南阳。谒老君庙 李白 唐 先君怀圣德,灵庙肃神心。
题破山寺后禅院 唐代:常建 清晨入古寺,初日照高林。竹径通幽处,禅房花木深。山光悦鸟性,潭影空人心。万籁此都寂,但余钟磬音。
关于大同华严寺的诗句
1、关于大同华严寺的诗句 有关云冈石窟的诗词 《七律·游大同云岗石窟》李波 倚天岩洞势崔嵬,巧夺神工妙手开。 仙佛灵光同净地,乾坤法象共龛台。 层楼更上临霄汉,霜雪何能撼圣胎。 肃寂疑朝西域界,化身十万尽如来。
2、幸华严寺 唐·李忱 云散晴山几万重,烟收春色更冲融。 帐殿出空登碧汉,遐川俯望色蓝笼。 林光入户低韶景,岭气通宵展霁风。 今日追游何所似,莫惭汉武赏汾中。 题华严寺木塔 唐·张泌 六街晴色动秋光,雨霁凭高只易伤。
3、《大同华严寺》作者:王树远 寺拜辽金两院禅,云龙飞壁秀天颜。惊觉菩萨新情作,似惹客思千百年。注释:拜:古代表示恭敬的礼节。两手合于掌于胸前,头低到挨着手,后世指下跪叩头。辽: 中国朝代名:辽代。
4、大同古城区,古韵留至今。华严寺古刹,钟声伴黄昏。这首诗赞美了大同古城的古朴韵味。华严寺是大同市的一座历史悠久的寺庙,以其独特的建筑风格和神秘的佛教文化而著名。
5、大同华严寺对联 人世大难开口笑;肚皮终不合时宜。(陈宝深)花开见佛留心印;米酋传衣续祖灯。翠竹黄花圆色相;清江皓月净禅心。如来藏,空不空,流出无边香水海;摩尼珠,色非色,包罗万象宝玉幢。
6、《风雨九龙壁》:欲睹虬蛟竞浩空,慕名盼雨到云中。风生玉壁喷琼液,水起金池幻采虹。幼虺冲腾千里急,群龙狂舞万夫雄。眼前神璧堪为最,电闪雷鸣望大同。《胁侍华严寺》:上下华严贯北南,两端雄峙竞伽蓝。
关于山和庙的诗句
山光悦鸟性,潭影空人心。万籁此都寂,但 余钟磬音。七律 寺庙颂 鸣钟香鼎绕红尘,朝拜谁来觉了因。出入庙堂逢恶鬼,刮来膏血奉诸神。云 怨 词 (清。陈维崧)春山云幅和,山前春水,朝来齐绿。
不知香积寺,数里入云峰。古木无人径,深山何处钟。泉声咽危石,日色冷青松。薄暮空潭曲,安禅制毒龙。《宿湖边山寺》唐代:顾况 群峰过雨涧淙淙,松下扉扃白鹤双。香透经窗笼桧柏, 云生梵宇湿幡幢。
夜宿山寺 唐代:李白 危楼高百尺,手可摘星辰。不敢高声语,恐惊天上人。宿山寺 唐代:贾岛 众岫耸寒色,精庐向此分。流星透疏木,走月逆行云。(疏木 一作:疏水)绝顶人来少,高松鹤不群。
关于游古庙的诗句 跟“寺庙”有关的诗句有哪些 唐代:杜牧 · 《江南春》千里莺啼绿映红,水村山郭酒旗风。南朝四百八十寺,多少楼台烟雨中。 唐代:贾岛 · 《宿山寺》众岫耸寒色,精庐向此分。
宋代·苏轼·《浣溪沙·游蕲水清泉寺》游蕲水清泉寺,寺临兰溪,溪水西流。山下兰芽短浸溪,松间沙路净无泥,潇潇暮雨子规啼。谁道人生无再少?门前流水尚能西!休将白发唱黄鸡。
《开圣寺》诗词赏析
全诗以写景为主,由旅途的跋涉而开圣寺周围的徘徊,游赏一路秋景,迤逦写来,别具清畅流美的情致风调。诗人在感怀之余,似乎又对使他身心疲惫的功业之事感到厌倦,由此萌生了隐逸的想法。立意深沉,耐人寻味。
题开圣寺原文: 宿雨初收草木浓,群鸦飞散下堂钟。长廊无事僧归院,尽日门前独看松。
这样的诗词在《西游记》全书之中随处可见,我们在享受其中精彩的故事情节的同时,也不得不赞叹于作者写景状物的高超手法! 描人诗词 《西游记》作为一部小说,那么对人物形象的描写是至关重要的。
温庭筠《开圣寺》中有“犹有南朝旧碑在,耻将兴废问休公”的句子,流露出对休公为人的鄙视。不过,汤惠休前期的诗作还是很有名气的。
西游记一至五回诗词赏析 唐宋诗词之中,不乏很多写景状物佳作,但没有几首能有《西游记》(后用“此书”代)诗词清白单纯。 作为一部虚幻故事,势必有许多虚幻景物的描写。
写寺庙的诗句古诗
《登飞来峰》宋代诗人王安石 原文:飞来山上千寻塔,闻说鸡鸣见日升。不畏浮云遮望眼,只缘身在最高层。译文:听说在飞来峰极高的塔上,鸡鸣时分可看到旭日初升。不怕浮云会遮住我的视线,只因为如今我身在最高层。
描写寺院的古诗 江南春 杜牧 唐 千里莺啼绿映红,水村山郭酒旗风。南朝四百八十寺,多少楼台烟雨中。武侯庙 杜甫 唐 遗庙丹青落,空山草木长。犹闻辞后主,不复卧南阳。
有关寺庙的诗句 《江南春》 杜牧 唐代 杜牧 唐代 千里莺啼绿映红,水村山郭酒旗风。南朝四百八十寺,多少楼台烟雨中。《宿山寺》 贾岛 唐代 贾岛 唐代 众岫耸寒色,精庐向此分。流星透疏木,走月逆行云。
众岫耸寒色,精庐向此分。《宿山寺》唐代:贾岛 众岫耸寒色,精庐向此分。流星透疏木,走月逆行云。(疏木 一作:疏水)绝顶人来少,高松鹤不群。一僧年八十,世事未曾闻。
关于寺庙的古诗 《与从侄杭州刺史良游天竺寺》唐 李白 挂席凌蓬丘,观涛憩樟楼。三山动逸兴,五马同遨游。 天竺森在眼,松风飒惊秋。览云测变化,弄水穷清幽。 叠嶂隔遥海,当轩写归流。诗成傲云月,佳趣满吴洲。