和佛有关的古诗
1、菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。译文:菩提树是空的,明镜台也是空的,身与心俱是空的。本来无一物的空,又怎么可能惹尘埃呢?出处:(唐)六祖《示法》空门不肯出,投窗也太痴。
2、描写“拜佛”的诗词有:《乌夜啼·同瞻园登戒坛千佛阁》清代:朱孝臧 春云深宿虚坛,磬初残,步绕松阴双引出朱阑。吹不断,黄一线,是桑干,又是夕阳无语下苍山。
3、盘膝坐来中夜后,飞蛾扑灭佛前灯。 --石屋清珙 憨山德清 底事分明在已弓,不须向外问穷通。 但能角处回光照,莫被尘劳困主公。 颂平常心是道 春有百花秋有月,夏有凉风冬有雪, 若无闲事挂心头,便是人间好时节。
4、前年开閤放柳枝,今年洗心归佛祖。—— 宋 · 苏轼《和蔡景繁海州石室》入门突兀见深殿,照佛青荧有残烛。—— 宋 · 苏轼《二十七日自阳平至斜谷宿于南山中蟠龙寺》来从佛印可,稍觉魔忙奔。
5、与“佛”有关的诗句有哪些 宋·晁说之《闲居》 闲居岂无事,一动百艰难。水为斋僧惜,花因供佛残。喜闻多死士,厌话小长安。香火同缘客,饥肠先永叹。 宋·王义山《乐语》 移向慈元供寿佛。压倒群花,端的成清绝。
6、与佛相关的诗句有:春云深宿虚坛,磬初残,步绕松阴双引出朱阑。——朱孝臧《乌夜啼·同瞻园登戒坛千佛阁》船头坐三人,中峨冠而多髯者为东坡,佛印居右,鲁直居左。
写佛教的古诗词
身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
关于佛教的诗如下:菩提本无树,明镜亦非台。——唐·惠能《菩提谒》赏析:否定了神秀的“身是菩提树,心如明镜台”的观点,指出了菩提和明镜都不是外在的物象,而是内心的境界。
题义公禅房 (唐)孟浩然 义公习禅寂,结宇依空林。户外一峰秀,阶前众壑深。夕阳连雨足,空翠落庭阴。看取莲花净,方知不染心。身是菩提树,心为明镜台。时时勤拂拭,勿使惹尘埃。
与佛教有关的诗句
赵州关外秋风冷,佛印桥头夜月凉。——出自明·真可《游云居怀古》佛性常清净,何处有尘埃。——出自唐·惠能《菩提偈》人生一百年,佛说十二部。
嗓子落满了红尘,江河在琴弦上走调。《仓央嘉措诗传》彼岸花,开一千年,落一千年,花叶永不相见。
身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
关于佛的诗句 关于佛的诗句 关于佛教的诗词 身是菩提树,心如明镜台,时时勤拂拭,莫使有尘埃。 (神秀示法诗)菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。(六祖示法诗)处处逢归路,头头达故乡。
夕阳连雨足,空翠落庭阴。看取莲花净,方知不染心。身是菩提树,心为明镜台。时时勤拂拭,勿使惹尘埃。--神秀大师 菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。--惠能禅师 色即是空,空即是色。
关于佛家的诗句
1、泥佛不渡水,神光照天地。 立雪如未休,何人不雕伪? 七言禅诗 闲居无事可评论,一炷清香自得闻。睡起有茶饥有饭,行看流水坐看云。 手把青秧插满田,低头便见水中天。身心清净方为道,退步原来是向前。
2、身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
3、烧香请佛力,礼拜求僧助。——出自唐·寒山《诗三百三首》今日恳恳修,愿与佛相遇。——出自唐·寒山《诗三百三首》驴屎比麝香,苦哉佛陀耶。
4、神秀示法诗)菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。(六祖示法诗)处处逢归路,头头达故乡。 本来成现事,何必待思量。(神照本如开悟诗)金屑眼中翳,衣珠法上尘。 已灵犹不重,佛视为何人。
红炉一点雪出自哪首诗怎么看待红炉一点雪
1、好将一点红炉雪,散作人间照夜灯是唐代诗人李商隐的诗句,用来形容夜色中红色火光反射在落雪上,像是点点红炉,遍布人间,能够照亮夜灯。这句诗意境深远、富有想象力,表达了诗人对美好夜景的感慨和赞美之情。
2、宋代诗人张方平,字安道,号“乐全居士”,睢阳(今河南商丘)人。
3、这是宋朝大慧宗杲禅师的诗句。诗名《赠别》。