从苏轼的诗,词,文章看苏轼
1、燮星期《原诗》说:“苏轼之诗,其境界皆开辟古今之所未有,天地万物,嬉笑怒骂,无不鼓舞于笔端。”赵翼《瓯北诗话》说:“以文为诗,自昌黎始,至东坡益大放厥词,别开生面,成一代之大观。
2、《水调歌头》看出苏轼旷达的胸襟和乐观的情致。《江城子·密州出猎》看出苏轼强国抗敌的政治主张,抒写了渴望报效朝廷的壮志豪情。《念奴娇·赤壁怀古》抒发了热爱祖国山河、羡慕古代英杰、感慨自己未能建立功业的思想感情。
3、苏轼在词的创作上取得了非凡的成就,苏词的历史性贡献超过了他的诗和文章。
4、【思想】《卜算子-缺月挂疏桐》。有不食人间烟火之味,整首词是对于苏轼哲学思想的高度概括。缺月挂疏桐,漏断人初静。谁见幽人独往来?缥缈孤鸿影。惊起却回头,有恨无人省。拣 尽寒枝不肯栖,寂寞沙洲冷。
5、苏轼在文、诗、词三方面都达到了极高的造诣,堪称宋代文学最高成就的代表。而且苏轼的创造性活动不局限于文学,他在书法、绘画等领域内的成就都很突出,对医药、烹饪、水利等技艺也有所贡献。苏轼典型地体现着宋代的文化精神。
6、苏轼是我国文学史上杰出的文学家,他的艺术成就表现在诗、词、散文、书法等各个方面,代表了北宋文学的最高水平。 首先,苏轼是一位伟大的诗人,他给后人留下了二千七百余首诗篇。他的诗题材广泛,风格多样。
描写景色的古诗有哪些?
1、《静夜思》唐·李白 床前明月光,疑是地上霜。举头望明月,低头思故乡。《草》唐·白居易 离离原上草,一岁一枯荣。野火烧不尽,春风吹又生。《江雪》唐·柳宗元 千山鸟飞绝,万径人踪灭。
2、泊秦淮 【作者】杜牧 【朝代】唐代 烟笼寒水月笼沙,夜泊秦淮近酒家。 商女不知亡国恨,隔江犹唱后庭花。竹里馆 【作者】王维 【朝代】唐代 独坐幽篁里, 弹琴复长啸。 深林人不知, 明月来相照。
3、描写景色的古诗 《望天门山》唐·李白 天门中断楚江开,碧水东流至此回。两岸青山相对出,孤帆一片日边来。《望庐山瀑布》唐·李白 日照香炉生紫烟,遥看瀑布挂前川。飞流直下三千尺,疑是银河落九天。
4、《春晓》作者:孟浩然(唐代)春眠不觉晓,处处闻啼鸟。夜来风雨声,花落知多少。白话译文:春天睡醒不觉天已大亮,到处是鸟儿清脆的叫声。回想昨夜的阵阵风雨声,吹落了多少芳香的春花。
5、《春日》宋代:朱熹 胜日寻芳泗水滨,无边光景一时新。等闲识得东风面,万紫千红总是春。《春思》唐代:李白 燕草如碧丝,秦桑低绿枝。当君怀归日,是妾断肠时。
6、望庐山瀑布 【作者】李白 【朝代】唐 日照香炉生紫烟,遥看瀑布挂前川。飞流直下三千尺,疑是银河落九天。译文 香炉峰在阳光的照射下生起紫色烟霞,远远望见瀑布似白色绢绸悬挂在山前。
陆游的诗词
1、宋 · 陆游 死去元知万事空,但悲不见九州同。王师北定中原日,家祭无忘告乃翁。《游山西村》宋 · 陆游 莫笑农家腊酒浑,丰年留客足鸡豚。山重水复疑无路,柳暗花明又一村。箫鼓追随春社近,衣冠简朴古风存。
2、《对酒》作者:南宋-陆游 闲愁如飞雪,入酒即消融。好花如故人,一笑杯自空。流莺有情亦念我,柳边尽日啼春风。长安不到十四载,酒徒往往成衰翁。九环宝带光照地,不如留君双颊红。
3、陆游一生创作诗歌9300余首。《示儿》《十一月四日风雨大作》《书愤》《诉衷情》《游山西村》《关山月》、《夜泊水村》《冬夜读书示子律》《临安春雨初霁》《渔家傲》。
4、《游山西村》宋朝·陆游莫笑农家腊酒浑,丰年留客足鸡豚。山重水复疑无路,柳暗花明又一村。箫鼓追随春社近,衣冠简朴古风存。从今若许闲乘月,拄杖无时夜叩门。
菊原文、翻译及全诗赏析
1、这两句是说:白色的菊花像白雪剪裁而成,那密密的花蕊纤细柔软,金色的菊花,花蕾刚刚绽开,清香才流溢出来。作者抓住菊花的色彩,运用生动的语言,细腻地予以刻画。菊花,黄白相间,艳丽多姿,也算是大自然的宠儿。
2、《菊花》译文 暗淡的紫色,鲜艳的黄色。 它们既有陶渊明篱边菊花的色彩,又有罗含宅中的香味。 菊花不怕露水的沾湿,可是害怕夕阳的来临。 愿意留在水边畅饮的人的鹦鹉杯中,希望来到富贵人家丰盛的酒席上。
3、“不是花中偏爱菊,此花开尽更无花”,点明了诗人爱菊的原因。这两句以否定句式陡地一转,指出自己并非没来由地钟情菊花。菊花是在百花之中是最后凋谢的,一旦菊花谢尽,便无花景可赏。
4、秋丛绕舍似陶家,遍绕篱边日渐斜。不是花中偏爱菊,此花开尽更无花。【作者】: 元稹(779年-831年,或唐代宗大历十四年至文宗大和五年),字微之,别字威明,唐洛阳人(今河南洛阳)。父元宽,母郑氏。