阳明心学兴起的历史背景是什么
金陵少年试答之。
阳明学生于上中。史谓上品甚卑,其为孝宗之子,他是一位武家。酒,那好色,尚,性酷烈,而又下士,他是个将材,而非国主之选至,应州一战,也甚高之军事指挥才及一将之综能。
武宗不禁焦之生,去紫禁琼,久居城北之豹房,在豹房政,以豹房为时中、军总部。上又自为置一想身,封威武大将军“镇国公”。尚为威武大将军“镇国公”作一世之家园。
上不守朝,内外章奏,皆先具红揭上之东宫旧人投瑾,人谓“立帝。。自此始矣明帝数月、或数年不朝者。上以太监为朝廷之制,以“八虎”为首之阉党在朝廷发愈重者也,始为明有阉党治之。因上怠于政和之于信,因制了东厂、西厂。“军国大柄,尽归其手。。文武大臣不敢与之抗,大僚附炎势也,投身。“见刘瑾而跪者十之八。
宜曰上并无失权也,时世隙甚锐。农民起义连,宁夏安化王反,江西宁王反,蒙古连年侵界。然大事皆得时理。其置杨廷和为宰辅,此人甚得力。一时委公以处政,时解地危,足上有决大事也。
主错,为“乐游,昵近群小”之明上。武宗皇帝谓故事,庶几可谓穷波恶。武宗在位十六年,后亦不见古之封建礼矣。阳明为武宗皇帝少有贤,其相同之世,用之眼观世,取异之意,择异之路。虽上帝择一过也。必也,武宗皇帝之“陂”,为阳明之“立”平之路,作者大之间。
明武宗三十一岁死,无子,亦无兄弟。明帝普短,非太祖太祖矣71岁,成祖棣死六十五岁,加上世宗、神宗,则惟上活了四十一,他人皆不过四十岁。
明武宗之从弟嗣,即后之上。号“嘉靖”。廷和为首之阁臣愿尽复旧之序与旧教。世宗帝非可任人摆布之,嘉靖之初稍忍,遂大开杀,以大狱、廷杖、黜等暴之二百位朝,至一百三十馀人收。谓持异者狠下盗,立人之断威。
嘉靖帝渐向尊道,为道士上,道士入宫,委以要职,陶仲文以少师、少傅、少保,位极人臣。朝带色浓厚之道教,“天下士大夫靡从风。。嘉靖十46年,虽帝以服丹药毒死,然犹寿六十岁,是太祖、成祖后第三寿帝。嘉靖时,儒家、道家、佛家皆有所成,若莆田者林兆恩,三十岁时弃科举,读三教经,创之“道释归儒,儒归孔子”之“三教合一”说,世称“三教先生”。
嘉靖后过六年隆庆,入万历中。万历为神宗朱翊钧之元,虔奉佛之,在位四十八年,年五十八,乃明在位最久之帝,第四年皇帝。1958年稽古见,神宗之丧,呈佛涅盘之祥卧姿式,手持念珠,身盖“经为”,衣上见“佛八宝”宝伞、金鱼、宝瓶、莲花、法螺、祥结、宝幢,法轮文。
武宗及神宗中,虽暇,然世序总平,为世哲学思相劝之一大时。阳明学复孔子遗风,以讲会、书院等形传学。自其初生,则焕乎强者死,为徐爱、王龙溪、德洪等所受,而始传。其后徐阶等发之疾也。徐阶进推讲动,言阳明学,言正心以治天下心。在嘉靖四十四年之灵济宫会,以首辅致亲讲,诸大吏会听讲。
万历七年正月,首辅张居正禁私院,禁止聚众讲,因杀在讲学中讥张居正专制朝之何。然,其后私书院与学者犹郁起。其传与之,以江南人士尤浙江人要干,渐成一党分子。直到清朝,黄氏尚有重至。在私书院与学动中,微似资本主义之心萌芽。随明之终,满洲人在中国得以长世于达建世变,未发之资本主义心告亡。
阳明学百家虚也,为士之大指论,后为学之大教,谓中国哲学思生深。阳明心学柔合矣儒、道、释之术与论,有明之禅宗心分。阳明主之,推之于士人中之佛通和研,反复深者矣佛理之研。如泰州学之宗李生,剃发以示与俗绝,读书著述近十年。李卓吾非以孔子之是非为是非标准,非程朱理学,其奉公之效。明陆王学“吾心乃宇,宇宙便是吾心”说,以为“心”、“心”最为根本之意,为万物之本也。无“理”,无器物,世上一切物与神皆是只在“诚”中。
李卓吾剃了头,明离于俗,然而未出家受戒,以佛法为学以治,就离经背道之一极。李卓吾后,又诸阳明说传播佛,其有强之世风。其所动,推其佛,亦作佛去本,就学术化。道化之阴即俗化,以为世法佛法变。缘此路,后人以实用主义之法,多取法者、名,合中国式与人心情,造西方哲学,致富之功。
1.主流思想的弊端丛生。
在有明一代,乃至往前的几百年里。统治阶级一向奉朱熹的理学为主流。上行下效,在心学之前的几百年中,理学一直是放之四海而皆准的官学,不可动摇。更有明初统治者以理学开国为标榜,科场选材皆以朱学为准。然而,在历经百年之后,集理学之大成的朱熹所创制的理论,已经不再如当初的辉煌和完善,反而日益趋于僵化,保守和封闭。文征明曾指朱学之弊,“偷簿自画,假美言以护所不足;甘于面墙,而不自知其堕于庸劣焉尔。”理学思想走向衰落。
2.市民等非官方思想的冲击。
有明一代,在南方富庶地区资本主义早期萌芽的产生,对原本自给自足的封建自然经济产生了巨大的冲击。封建自然经济的动摇带动了以往传统观念的淡漠。民风习气也较以往发生了很大的变化。在明朝初年,风尚尚且淳朴,然自正德,嘉靖之后,世风日渐奢靡。朱子理学中那种绝对的天理,以及由此产生的诸多理论不仅对于现实没有任何的指导意义,反而成为了现实中读书人日益虚伪,奢靡的来源。
3.王守仁的先祖王纲和父亲王华,以忠贞称著;祖父王伦,以孝悌闻名;还有则如王杰,以洒脱、隐逸避世而自得。因此,在王守仁思想中,既有追求功名的大志向,又有创新说法的现实冲动,更兼有隐逸避世的潇洒自得。王守仁的性格的多重性,这是他的心学思想形成过程中不可缺少的一部分。
4.1506年,王守仁得罪宦官刘瑾被贬去贵州偏僻山区的“龙场驿站”,历经了几年艰难困苦的流放生涯。阳明先生早期师承朱熹,曾按朱熹“格物致知”的教诲坐在竹子前七天七夜,以图穷竹子之理,可是最终什么也没发现,自己却病了一场。从此,他对朱熹的理学产生了怀疑。在龙场的缺衣少食、举目无亲的贫困生活中,他的思想曾一度陷于绝望。但在苦思冥想之后的一天,他突然间大彻大悟,对《大学》的中心思想有了新的领会,发现心是万事万物的根本,世界上的一切都是心的产物,由此创造了他的"心学"基础。三年后,王守仁走出龙场,之后在仕途游历,担任地方官时造福百姓,执掌帅印之后平定诸多叛乱。王守仁用自己一生的立德、立功、立言,为后人留下了一笔宝贵的文化遗产,他临终前,他的学生周积问他还有什么遗言,他指着胸口说:“此心光明,亦复何言!”(《阳明先生遗言录》下卷)
求佛教著名偈语,有什么经典的佛家偈语
每一部佛经,都有一个谒语!说白了,就是这部佛经的主题及中心思想!各各不同!
但每一部佛经,又都有一个共同的谒语
无上深深微妙法,百干万劫难遭遇。
我今见闻得受持,愿解如来真实意!
此乃开经谒,是每一部佛经的开场白!
太多啦。
《楞严经》:汝负我命,我还汝债。以是因缘,经百世千劫,常在生死;汝爱我心,我爱汝色,以是因缘,经百世千劫常在缠缚。
如人以手。指月示人。彼人因指。当应看月。”
《金刚经》:一切有为法,如梦幻泡影如露亦如电,应做如是观。
应如是生清净心,不应住色生心,不应住声香味触法生心,应无所住而生其心。
不应取法,不应取非法。法尚应舍,何况非法。无有定法,如来可说。
过去心不可得,现在心不可得,未来心不可得。若以色见我,以音声求我,是人行邪道,不能见如来。
《法华经》:愿以此功德,普及于一切,我等与众生,皆共成佛道。
《心经》色不异空,空不异色,色即是空,空即是色,受想行识,亦复如是。心无挂碍,无挂碍故,无有恐怖,远离颠倒梦想,究竟涅槃。
《华严经》:若人欲了知,三世一切佛,应观法界性,一切唯心造。
《地藏菩萨本愿经》:若得我母永离三途及斯下贱,乃至女人之身永劫不受者,愿我自今日后,对清净莲花目如来像前,劫后百千万亿劫中,应有世界,所有地狱,及三恶道诸罪苦众生,誓愿救拔,令离地狱恶趣,畜生饿鬼等,如是罪报等人,尽成佛竟,我然后方成正觉。……这也是地藏菩萨地狱不空誓不成佛的由来。
《大乘离文字普光明经》自爱身命,不应杀生。