唯识三十颂的论颂原文
【唯识三十颂(Vijāpti-mātratā-siddhi-trimaka-kārikā-āstra)】 印度佛教大乘瑜伽行派论书。中国佛教法相宗所本主要论书之一。亦称《唯识三十论颂》、《高建法幢论》。世亲著。
又作唯识三十颂、唯识三十论、三十唯识论、高建法幢论。收于大正藏第三十一册。以三十偈颂诠释唯识教义(前二十四行颂明唯识之相,后一行颂明唯识之性,最后五行颂明唯识之行位)。乃瑜伽十支论之一。
论曰:执那落迦,由自业力生差别,大种起形等转变。彼业熏习,理应许在识相续中,不在余处。有熏习识,汝便不许有果转变;无熏习处,翻执有果。此有何因?有教为因。谓若唯识似色等现,无别色等,佛不应说有色等处。
又称《唯识三十论颂》、《高建法幢论》。世亲著 ,玄奘译。1卷 。论有五言偈颂30行 。 说三界唯识义。前24行明唯识相,第25行明唯识性 ,末5行明唯识行位。
颂曰∶是诸识转变,分别所分别,由此彼皆无,故一切唯识。论曰∶是诸识者,谓前所说三能变识及彼心所,皆能变似见相二分,立转变名。所变见分,说名分别,能取相故。所变相分,名所分别,见所取故。
佛教什么经或论专门分析三自性的,即依它起性,遍计所执性和圆成实性...
即如唯识二十论述记卷上所释,遍计所执性为虚妄之唯识;依他起性为非有似有,乃因缘所生,故为因缘之唯识,即识之相;圆成实性为真实之唯识,即识之性。所观之境的三性既通三种唯识性,故称唯识三性观。
三性是佛教名词。它指法相宗所主张的遍计所执性、依他起性和圆成实性。认为事理、迷悟一切诸法,均不出此三性。见《成唯识论》卷八。也称三自性。佛教名词。
三性是佛教名词。三性指法相宗所主张的遍计所执性、依他起性和圆成实性。认为事理、迷悟一切诸法,均不出此三性。见《成唯识论》卷八。也称“三自性”。
唯识学是依三性,即遍计所执性、依他起性和圆成实性来抉择一切法,并认为说一切法皆空是不了义,只有遍计所执性是空的,依他起性和圆成实性都是有的。
轮回的业只有个业吗?存不存在共业?
1、不共业,是自己造的,跟别人没有关系的行为。所以,业力有共业和不共业,由共同的业力招感共同的果报,由不同的业力招感个别的果报。大家共同生活的环境,譬如说交通混乱,喧闹不堪,社会不安定,这都是共业的结果。
2、佛教术语,业力轮回,是有情生死相续的过程。以生死轮回,是受业力所支配,业力有善恶二类,为无贪等三善根、及贪等三不善根所缔造。而业并不是外来的,乃是与第六识相应的思心所之造作。
3、个业组成着共业,共业影响着个业。因此,为了有一个更好的共业,你有参与义工(志愿者)的责任和义务。
济群法师经典佛学禅语大全摘抄
济群法师佛论篇禅语20句 佛法,既不是有神论,也不是无神论,更不赞同唯物论者和唯心论者的主张。佛陀说每一部经典都有一个当机者。有的经典以舍利弗为当机者,有的经典以须菩提为当机者。
欲望.妄想及烦恼,让人活得很辛苦,也让人不得自由。 济群法师禅语精选 有人觉得可以不要在乎来世,反正来世我们也不知道;也不必在乎今世的行为,反正来生也不记得今生。
食物是用来吃的;东西是用来用的;音乐是用来听的;经典是用来实践的。凡是错用经典,便是辱没了经典神圣。 1教育孩子不驮别人东西。驴讥笑:又没驮,说这些干嘛?马说:等它驮了别人东西再说就迟了。
聪明的人,凡事都往好处想,以欢喜的心想欢喜的事,自然成就欢喜的人生;愚痴的人,凡事都朝坏处想,愈想愈苦,终成烦恼的人生。世间事都在自己的一念之间。我们的想法可以想出天堂,也可以想出地狱。
佛学禅语悟人生的经典语录1 好好的管教你自己,不要管别人。 和善、和平;忍为高,所以才需忍让、忍耐、隐忍。 每一种创伤,都是一种成熟。 当你快乐时,你要想,这快乐不是永恒的。