诗偈的经典诗偈二十九首
这是宋代禅宗「无门禅师」的一首诗偈,述说了内心想望的自由心灵,同时扣合了心经所传达的「观自在」。
菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。第二首 说通及心通,如日处虚空。唯传见法性,出世破邪宗。法即无顿渐,迷悟有迟疾。只此见性门,愚人不可悉。说即虽万般,合理还归一。烦恼暗宅中,常须生慧日。
无门关·平常是道(即《春歌》)春有百花秋有月,夏有凉风冬有雪。若无闲事挂心头,便是人间好时节。善是青松恶是花,看看眼前不如它。有朝一日遭霜打,只见青松不见花。面上无嗔是供养,口里无嗔出妙香。
偈颂的诗词有:《偈颂六十五首》《偈颂六十五首》。偈颂的诗词有:《偈颂六十五首》《偈颂六十五首》。结构是:偈(左右结构)颂(左右结构)。注音是:ㄐ一_ㄙㄨㄥ_。拼音是:jìsòng。
当外经喧嚣,内心受到干扰,一心想逃避环境,或者自己对修行环境不如意挑三拣四的时候,我们可以念:境缘无好坏,好丑起于心。心若不强名,妄情何处起?妄情既不起真心任遍知。
出自六祖慧能作的《菩提偈》。原文内容为:其一 菩提本无树,明镜亦非台。佛性常清净,何处有尘埃!其二 身是菩提树,心如明镜台。明镜本清净,何处染尘埃!其三 菩提本无(非)树,明镜亦非台。
僧官制度的相关僧文
1、朝鲜于新罗(西元前57~938)中叶以后即有僧官之制;至高丽朝有僧统、僧录之制;李朝世宗时,将旧有之七宗,合并为禅教二宗,并废僧录司;宣祖二十六年(1592),曾置僧统,募集僧兵。此制至后世仍然沿用。
2、僧_司的引证解释是:⒈执掌寺院僧尼事务的官署。唐开成中始设于京邑。参阅宋高承《事物纪原·道释科教·僧录》。引《京本通俗小说·菩萨蛮》:“当日就差押番去临安府僧_司,讨一道度牒,将乙侍者剃度为僧。
3、僧统的引证解释是:⒈僧官名。始于北魏。引宋赞宁《大宋僧史略·僧统》:“秦制关中,立僧正为宗首;魏尊北土,改僧统领_徒。”宋赞宁《大宋僧史略·僧统》:“_师贤_同辈五人,魏帝亲为下_,_贤为僧统。
明朝地理学家王士性简介,王士性与徐霞客旅游方式一样吗
明代出了位地理学家、旅行家徐霞客, 他虽游历了祖国的大好河山,但总认为自己比不上同时期的另一位旅行家,他叫王士性。与徐霞客这位驴友不同,王士性旅行时的目的性更强。
与徐霞客自助式游历不同,王士性主要是利用在各地做官之便饱览河山,有时也特意走访名胜。后人评说他是“无时不游,无地不游,无官不游”。“穷幽极险,凡一岩一洞,一草一木之微,无不精订。
王士性游迹几遍全国,按照明朝“南北两直隶” “十三布政司”的行政区划,他游踪遍及除福建之外的十四个行省。
徐霞客与李时珍:明代科学考旅行的实践者旅游、科学活动,本来是两个人毫不相关的词,却在徐霞客身上得到完美的结合。
《全唐诗》卷三百五十九(4)
卷359_62 【送元简上人适越】刘禹锡 孤云出岫本无依,胜境名山即是归。久向吴门游好寺,还思越水洗尘机。浙江涛惊狮子吼,稽岭峰疑灵鹫飞。更入天台石桥去,垂珠璀璨拂三衣。
《全唐诗》是清康熙四十四年(1705年),彭定求、沈三曾、杨中讷、汪士鋐、汪绎、俞梅、徐树本、车鼎晋、潘从律、查嗣瑮等十人奉敕编校,“得诗四万八千九百余首,凡二千二百余人”,共计900卷,目录12卷。
卷350_1 【奉平淮夷雅表·皇武命丞相度董师集大功也】柳宗元 皇耆其武,于溵于淮。既巾乃车,环蔡具来。 狡众昏嚚,甚毒于酲。狂奔叫呶,以干大刑。 皇咨于度,惟汝一德。旷诛四纪,其徯汝克。 锡汝斧钺,其往视师。
该这句诗出自唐代诗人杜牧的《山行》,此诗描绘秋日山行所见的景色,展现出一幅动人的山林秋色图,山路、人家、白云、红叶,构成一幅和谐统一的画面,表现了作者的高怀逸兴和豪荡思致。
卷354_9 【马嵬行】刘禹锡 绿野扶风道,黄尘马嵬驿。路边杨贵人,坟高三四尺。 乃问里中儿,皆言幸蜀时。军家诛戚族,天子舍妖姬。 群吏伏门屏,贵人牵帝衣。低回转美目,风日为无晖。 贵人饮金屑,倏忽舜英暮。
卷300_1 【赠王枢密】王建 三朝行坐镇相随,今上春宫见小时。脱下御衣先赐著, 进来龙马每教骑。长承密旨归家少,独奏边机出殿迟。 自是姓同亲向说,九重争得外人知。