经典的禅诗有哪些呢?
《送天台僧》唐朝·贾岛 远梦归华顶,扁舟背岳阳。寒蔬修净食,夜浪动禅床。雁过孤峰晓,猿啼一树霜。身心无别念,馀习在诗章。《酌酒与裴迪》唐朝·王维 酌酒与君君自宽,人情翻覆似波澜。
唐·寒山《寒山诗》水清澄澄莹。彻底自然见;心中无一事,水清众兽现。心若不妄起,永劫无改变;若能如是知,是知无背面。
碧涧泉水清,寒山月华白。默知神自明,观空境逾寂。出自唐代寒山的《碧涧泉水清》, 诗中的“默知”,指禅定;“观空”,指般若慧智。
流水下山非有意,片云归洞本无心。人生若得如云水,铁树开花遍界春。——此庵守净。春日才看杨柳绿,秋风又见菊花黄,荣华总是三更梦,富贵还同九月霜。——憨山德清。王维的两首禅诗:《终南别业》。
清平调 世事茫茫,光阴有限,算来何必奔忙。人生碌碌,竞短论长,却不道、荣枯有数,得失难量。看那秋风金谷,夜月鸟江;阿房宫冷,铜雀台荒;荣华花上露,富贵草头霜;机关参透,万虑皆忘。
禅诗精选:最经典的禅诗三百首
1、无相偈·六祖惠能大师 菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。插秧诗·契此和尚 手把青秧插满田,低头便见水中天。心地清净方为道,退步原来是向前。
2、尘诣超师院读禅经 唐·柳宗元 汲井漱寒齿,清心拂尘服。闲持贝叶书,步出东斋读。真源了无取,妄迹世所逐。遗言冀可冥,缮性何由熟。道人庭宇静,苔色连深竹。日出雾露余,青松如膏沐。澹然离言说,悟悦心自足。
3、苏东坡《书双竹湛师房二首》:“我本江湖一钓舟,意嫌高屋冷飕飕。羡师此室才方丈,一炷清香尽日留。暮鼓朝钟自击撞,闭门孤枕对残红。白灰旋拨通红火,卧听萧萧雨打窗。”清人纪昀评此诗:“意自寻常,语颇清脱。
4、十首著名禅诗:《春日东山正堂作》唐代:李建勋 身闲赢得出,天气渐暄和。蜀马登山稳,南朝古寺多。早花微弄色,新酒欲生波。从此唯行乐,闲愁奈我何。《菩提偈》唐代:惠能 菩提本无树,明镜亦非台。
5、经典禅诗《嗅梅悟道诗》唐·无尽藏禅师终日寻春不见春,芒鞋踏破岭头云。归来笑捻梅花嗅,春在枝头已十分。
6、千山同一月,万户尽皆春。千江有水千江月,万里无云万里天。一一嘉泰普灯录卷十八 宋 雷庵正受 吾心似秋月,碧潭清皎洁。无物堪比伦,教我如何说。一一寒山子诗 千年石上古人踪,万丈岩前一点空。
历代禅诗欣赏
1、唐·寒山《寒山诗》水清澄澄莹。彻底自然见;心中无一事,水清众兽现。心若不妄起,永劫无改变;若能如是知,是知无背面。
2、闻道安禅处,深萝任隔溪。清猿定中发,幽鸟座边栖。云影朝晡别,山峰远近齐。不知谁问法,雪夜立江西。一念周沙界宋 龙册晓荣一念周沙界, 日用万般通。湛然常寂灭, 常展自家风。大宁山堂宋 真净克文禅家能自静,住处是深山。
3、今兹而往,生分已尽”。六祖惠能大师的五言禅诗《无相偈》:“菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃”。都应是禅诗的杰出代表作。
4、柳宗元的《江雪》诗:“千山鸟飞绝,万径人踪灭。孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪。” 这首脍灸人口的绝句,如只以写景诗欣赏,亦无不可;但因诗中的意境与禅宗悟道的境界契合,从禅诗的角度欣赏就更有禅味。
5、下面是精选的20首王维诗歌佳作,大家可以慢慢欣赏、体悟王维诗中的唯美意境! 《杂诗》 君自故乡来,应知故乡事。 来日绮窗前,寒梅著花未? 《相思》 红豆生南国,春来发几枝。 愿君多采撷,此物最相思。
6、—— (朱放题竹林寺诗) 30 众星罗列夜明珠,岩点孤灯月未治。圆满光华不磨莹,挂在青天是我心。 —— (寒山众星诗) 31 城外土馒头,馅草在城里。一人吃一个,莫嫌没滋味。
读读古代大师们的佛意五言禅诗句,让自己静下心来
1、安禅未必需山水,灭却心头火自凉。 鸟穿浮云云不惊,沙沉流水水尚清。任他尘世多喧嚣,静我凡心立功名。 汲井漱寒齿,清心拂尘服。闲持贝叶书,步出东斋读。
2、意境:在佛家眼里,云象征“无常心”“无住心”,坐看云起时,分明就蕴藏了“应无所住而生其心”的禅机。通俗的说法就是一个“空”字。如果人能够去掉执着,做到像云那样无心,就可以摆脱烦恼,得到解脱,得以大自在了。
3、这首诗没有描绘具体的山川景物,而重在表现诗人隐居山间时悠闲自得的心境。诗的前六句自然闲静,诗人的形象如同一位不食人间烟火的世外高人,他不问世事,视山间为乐土。不刻意探幽寻胜,而能随时随处领略到大自然的美好。
4、关于静心的诗词 安禅未必需山水,灭却心头火自凉。 鸟穿浮云云不惊,沙沉流水水尚清。任他尘世多喧嚣,静我凡心立功名。 汲井漱寒齿,清心拂尘服。闲持贝叶书,步出东斋读。
5、“静故了群动,空故纳万境。”的意思是:虚静因而能懂得万物之变化,空明所以能接纳万事之境界。这句话出自于哪里呢?——宋代·苏轼《送参寥师》完整的原文是这样的:上人学苦空,百念已灰冷。