佛教把一个人只要有钱和有权,都归功到积善积德,可信吗?
1、功德的积累是要靠自己潜心修行才能积得到。“悟道为功,行道为德”,功德是自性悟证,积功累德。这个“悟”包括了证。一个人悟道,如果悟了,证了,这就是“功”。修道的目的是不迷,不迷为有功,不迷之行为有德。
2、所有看得见的钱财、宝贝,都是不可靠的。积善之家是可以永远存在下去的。所谓积善,不过就是凭良心积德而已。每个人都有自己“参天地之化育”的独特方式与智慧。“天生地养”,就是把握住了天时、地利。
3、此生不得好运,也会泽及子孙,若有来世,也定有大福报!万法皆空,因果不空。积德行善的人都过得好不好?有此一问就说明对这个产生了怀疑,并没有深刻理解积德行善的含义。
4、哪怕他当下显现的不是一个皈依三宝的相,他的内心也是真正皈依的。
5、若是一个人吝啬无比,拒绝修布施,哪怕供养百千万佛今生也不会变富的。
6、则世俗之论矣。”也就是说,道德仁义自己可以力求,功名富贵也可以自己求得,要发挥人的主观能动性,相信人的命运掌握在自己的手中,而不是听命于天,听命于他人。
释印光简介
1、这是印光法师的伟大贡献之处,也是他能成功弘扬净土法门的原因,使得衰微已久的净土宗得到新的生机,在中国近代佛教历史上拥有广泛的社会影响力。
2、由北京到普陀山法雨寺时起,至1918年他58岁时止,共25年。)印光二字,未曾衔披露于外,故无一过访与通信者。自民国元年(1912年),高鹤年居士绐(原文注曰:绐,音台,上声,欺也。
3、简介:印光法师 1861(辛酉年)~1940(庚辰年)师讳圣量,字印光,别号常惭愧僧,陕西郃阳赵氏子。幼随兄读儒书。颇以圣学自任,和韩欧辟佛之议。后病困数载,始悟前非,顿革先心。
印光法师关于末法时期出家不如在家的开示
1、印光法师文钞》:“今日出家,反不若在家居士之有益。以法弱魔强,恶徒邪党常怀欺僧夺产之心。若处山林寂静之处,则小人竟为夺数升米、几件衣、几圆钱而行打杀,其危险非古昔所有。
2、无论是在家出家。必须上敬下和。忍人所不能忍,行人所不能行。代人之劳,成人之美。静坐常思己过,闲谈不论人非。行住坐卧、穿衣吃饭、从朝至暮、从暮至朝、一句佛号、不令间断,或小声念或默念。
3、”(《增广印光大师文钞》复弘一师书一)由此可见,今学佛者,纵为笃信之人。倘于依止学法之法师前,不肯自屈顶礼,则于佛法中决不能息心实求其益,不过增长其知见罢了。
4、(3) 「自身不离圣哲亲近承事」,自己可以不离开那些圣哲。过去正法住世的时候,很多圣哲都住世,他们的弟子就有机会亲近圣哲。
5、出家人比在家人易成就。只是有修行的出家人多数不会象世间人一样去搞名利,默默无闻平平常常才是常态,如今末法更不会人间显异,只有少数有缘者得见。但是出家要须多生多劫培福才行。民国人口4亿5,出家人有80多万。
6、寺院精进佛七,有师父开示,而且共修,整个磁场都不同。寺院比较清静,护法神也多。 而且加上您能够修随喜,功德自然加倍。 共修人数多,我认为是更好的。