《楞严经》第十卷白话大意之二
1、大师由此信愿益坚,精心专门研究《楞严经》竟达十载之久。对于经中深奥难解的地方,一一用笔写成条子贴在墙壁上,逐条静坐参究,明白一条就扯掉一条,这样精研《楞严经》用了八年时间,直到一房子的疑义全部被扯光为止。
2、第二卷因波斯匿王之问,显示真性圆明无生无灭本来常住之理。并说一切众生轮回世间由二颠倒分别妄见,随业轮转:众生别业妄见,众生同分妄见。
3、由于你的心念,就会驱使你的肉体。(我们身体的任何动作和行为,都是心念指挥的)以下是宣化上人《楞严经浅释》对这段经文的解释:……由汝念虑,使汝色身。因为你这种的妄念,役使你的色身。身非念伦。身并不是这个念。
学佛之人,为什么说凡圣在六根?
凡圣在六根,意思就是凡圣的区别在于能否清净六根,远离颠倒梦想。《大势至菩萨念佛圆通章》说:“佛问圆通。我无选择。都摄六根。净念相继。得三摩地。斯为第一。”都摄六根即是 念佛法门的关键。
六根:指六种感觉器官,或认识能力。眼、耳、鼻、舌、身、意;六尘:指色尘、声尘、香尘、味尘、触尘、法尘;十八界:这是以人的认识为中心,对世界一切现象所作的分类。或说,人的一身即具此十八界。
一个人能做到一念不生,不生即无生,就是一切生。如同虚空无相,则无所“像”。六根即指眼、耳、鼻、舌、身、意。
瑜伽行派等则由唯识义上说六根,主张六根、六境均为内识所变。又六根可视为我人之身心全体,如法华经说读诵、书写经典,六根即可清净。
此外,六根又称为六入。‘入’为趣入之义,意指眼等六根为六识之所依,能入六尘,故称六入。北本《涅盘经》卷二十三云(大正12·500c)∶‘空聚落者即是六入,菩萨摩诃萨观内六入空无所有,犹如空聚。
《楞严经》白话大意十三
1、《楞严经》白话大意十三 唐中天竺沙门般剌密谛译 乌苌国沙门弥伽释迦译语 罗浮山南楼寺沙门怀迪证译 菩萨戒弟子前正议大夫同中书门下平章事清河房融笔受第二卷之七 原文 阿难。吾今为汝。以此二事,进退合明。阿难。
2、《楞严经》,佛教经典,主要讲的是我们刚开始皈依佛门,我们依止的是一念的信心,我们相信三宝的功德是甚深广大的,我们相信因果丝毫不爽,依止这一念的信心,开始积集善业,做很多护持三宝的慈善事业。
3、楞严经主要内容:修学【安乐道】:讲的是我们刚开始皈依佛门,我们依止的是一念的信心,我们相信三宝的功德是甚深广大的,我们相信因果丝毫不爽,依止这一念的信心,开始积集善业,做很多护持三宝的慈善事业。
楞严经浅述十三(两种根本)
1、在《楞严经》中,佛陀指出:理为“迷悟升沉之源”,事为“善恶分别之物”。也就是说,理是修行者能否成佛的根本原因,而事则是修行者能否行善作恶的具体表现。
2、楞严经浅述(两种根本,无始生死根本 无始菩提涅槃)【佛告阿难。一切众生。从无始来。种种颠倒。业种自然。如恶叉聚。诸修行人。不能得成无上菩提。乃至别成声闻缘觉。及成外道。诸天魔王。及魔眷属。
3、眼睛有了毛病,就是见的劳相,这个劳相不是灯的本色显现的,但是,眼生红翳人的的真见,是没有毛病的。
4、二种根本指的是佛学中的两个重要概念: “无始生死根本”:这是指众生经过无穷劫的生死流转,追求最初的缘起,但实际上是无法得到的。因为众生迷失了本性,随着生死而流转,所以称为“无始”。这个根本就是攀缘之心。
5、楞严经浅述(破妄诸相 妄识非心 举拳辩见)两种根本重点是说妄识非心。前面讲妄识非处,就是妄识无处,就是说我们虚妄的分别心没有固定的地方,没有固定的处所。
6、楞严经浅述(串述一,二,三,四番显见)11 先看一番显见,“显见是心”,他是舍妄归真的开始,前面那一部分内容是让我们认识意识分别是妄心,是生死轮回的根本。认识到妄心之后就应该去舍弃,这叫舍弃妄心。
圣严法师《念佛禅七开示精华录》
1、念佛,通常被认为是净土法门,为什么成了禅呢?其实,不管任何法门,都走向一个目的--离苦得乐、消业除烦恼。没有一定的法门叫做禅,念佛同样可以是禅的法门。我们禅修时用默照禅、话头禅、数息禅,念佛时用的就是念佛禅。
2、◎义工,为贪婪自私的行为,留下了身教;义工,为争名逐利的人群,散播了开示;义工,为冷漠机械的社会,增添了光热;义工,为人情纸薄的潮流,注入了情义。
3、《禅与悟》台湾第一圣僧圣严法师著作。阐述禅与悟是一种可靠的修行方法,如何做到真切的禅悟体验,如何超脱自在的心灵。《禅与悟》是圣严说佛系列丛书的纪念珍藏版。
4、因此,法鼓山的禅七中,也鼓励禅众要做一些坡事工作的。 禅宗丛林,同时主张要把多余的钱财衣物,布施给需要的人,自己留下的仅是最简单的随身衣物。