求一首关于佛教的唐诗或者古诗
1、七绝 长安大兴善寺 九五位尊兴善寺,龙飞象舞始隋唐。密宗深邃千年雨,古刹长悠万里光。七绝 居家佛 父母深恩似海洋,儿孙孝顺复呈祥。双亲本是居家佛,莫向山门敬远香。
2、经典佛家语录一花一世界,一草一天堂,一树一菩提,一叶一如来,一砂一极乐,一石一乾坤,一方一净土,一笑一尘缘,一念一清净。菩提本无树,明境亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。
3、本来无一物,何处惹尘埃。译文:菩提树是空的,明镜台也是空的,身与心俱是空的。本来无一物的空,又怎么可能惹尘埃呢?出处:(唐)六祖《示法》空门不肯出,投窗也太痴。百年钻故纸,何日出头时。
4、关于佛的诗句 关于佛的诗句 关于佛教的诗词 身是菩提树,心如明镜台,时时勤拂拭,莫使有尘埃。 (神秀示法诗)菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。(六祖示法诗)处处逢归路,头头达故乡。
和佛有关的古诗
1、菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。译文:菩提树是空的,明镜台也是空的,身与心俱是空的。本来无一物的空,又怎么可能惹尘埃呢?出处:(唐)六祖《示法》空门不肯出,投窗也太痴。
2、描写“拜佛”的诗词有:《乌夜啼·同瞻园登戒坛千佛阁》清代:朱孝臧 春云深宿虚坛,磬初残,步绕松阴双引出朱阑。吹不断,黄一线,是桑干,又是夕阳无语下苍山。
3、前佛不复辨,百身一莓苔。—— 唐 · 杜甫《山寺》不复知天大,空余见佛尊。—— 唐 · 杜甫《望兜率寺》老夫贪佛日,随意宿僧房。—— 唐 · 杜甫《和裴迪登新津寺寄王侍郎》五月寒风冷佛骨,六时天乐朝香炉。
佛学励志诗词名句
1、身是菩提树,心如明境台,时时勤拂试,莫使有尘埃。(神秀示法诗)2 菩提本无树,明境亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。(六祖示法诗)3 处处逢归路,头头达故乡。本来成现事,何必待思量。
2、摩诃般若,非取非舍,若人不会,风寒雪下。 12 楞伽经云:「佛语心为宗,无门为法门。」 12 百丈禅师:「夫读经看教,皆须宛转归自己,但是一切言教,只明如今鉴觉自性。
3、常忆西湖处士家,疏枝冷蕊自横斜。 精时一片当时事,只欠清香不欠花。 觉海法因庵主开悟诗 岩上桃花开,花从何处来? 灵支才一见,回首舞三台。 寒山吾心诗 吾心似秋月,碧潭清皎洁。 列物堪比伦,教我如何说。
最美佛禅诗词
身是菩提树,心如明境台,时时勤拂试,莫使有尘埃。—— (神秀示法诗)2 菩提本无树,明境变非台,本来无一物,何处惹尘埃。 —— (六祖示法诗)3 处处逢归路,头头达故乡。本来成现事,何必待思量。
樵删草根变,客玩茶烟燎。创亭僧意高,谕佛禅心了。吾爱有霜筠,一到忘昏晓。 和题落笔峒 宋代: 许源 落笔古仙峒,天开一段奇。林深云挂搭,石乱路委蛇。彷佛禅僧骨,糊涂墨客诗。何当了公事,相与问仙期。
空门寂寂淡吾身,溪雨微微洗客尘。卧自白云情未尽,任他黄鸟醉芳春。(可止精舍遇雨诗)吾心似秋月,碧潭清皎洁。列物堪比伦,教我如何说。(寒山吾心诗)狂心歇处幻身融,内外根尘色即空。
苏轼最有禅意的一首诗《赠东林总长老》。《赠东林总长老》的作者是宋代的苏轼,全诗为:溪声便是广长舌,山色岂非清净身。夜来八万四千偈,他日如何举似人。
金屑眼中翳,衣珠法上尘。已灵犹不重,佛视为何人。《金屑眼中翳》是唐末五代时期著名僧人文偃所题写的一首诗作。该诗表达了诗人对于学禅应破除思想上的蒙蔽,还原清净本心的思想。
描写佛的散文诗歌欣赏
1、描写佛的散文诗歌欣赏篇一:我是佛前的一朵青莲 我是佛前的一朵青莲,静静地绽放在忘忧河上,聆听清幽的梵唱,散着淡冷的幽香。有一天,我开始贪恋人间的温暖。于是,带着千年的夙愿,求佛让我寻一段尘缘。
2、青雾散去之后,忘忧河如昔般的沉静清澈,河面上满是美丽的青莲的花瓣,芬芳了整个佛前,唯留下一支莲蓬,微微的轻颤着。痴儿,痴儿,佛爱怜的叹息着,把手伸向莲蓬。
3、在高月风朗的晚上,月儿张开了笑脸,相迎万物一片爽朗。月光奔泻佛的光辉于万方,天下苍生都会感恩于你的恩德与高汤。你在天上冷清了自己,我却在地上月光里一遍又一遍把佛语颂扬。
4、清晨入古寺,初日照高林。曲径通幽处,禅房花木深。山光悦鸟性,潭影空人心。万籁此俱寂,但余钟磬音。(常建,唐,题破山寺后禅院)。我摇头晃脑的吟诵着古诗,又坐在银杏树下。
5、云雾、流泉、飞瀑、古木、野花、幽洞、丹霞、佛的流年…… 看山的位置不同,读山的角度不同,一千个人的心中,大抵会有一千座万佛山。
6、万年了,佛重悟道升天。万年了,魔重回复地狱。佛说,我看破了红尘,却无能为力。人有了魔的恶习,做不到我的苦修。魔说,我看透了人心,却一筹莫展。人有了佛的善心,做不到我的绝情。
经典佛家诗词
佛教诗词名句如下:北宗神秀的诗:身如菩提树,心似明镜台。时时勤拂拭,不让忍尘埃。南宗创始人:菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何来有尘埃。弘一法师的诗:君子之交,其淡如水。
身是菩提树,心如明境台,时时勤拂试,莫使有尘埃。—— (神秀示法诗)2 菩提本无树,明境变非台,本来无一物,何处惹尘埃。 —— (六祖示法诗)3 处处逢归路,头头达故乡。本来成现事,何必待思量。
“佛”开头的诗句 赵州关外秋风冷,佛印桥头夜月凉。——出自明·真可《游云居怀古》佛性常清净,何处有尘埃。——出自唐·惠能《菩提偈》人生一百年,佛说十二部。
菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。译文:菩提树是空的,明镜台也是空的,身与心俱是空的。本来无一物的空,又怎么可能惹尘埃呢?出处:(唐)六祖《示法》空门不肯出,投窗也太痴。