懒在佛教上叫什么
1、在九流中的馋,指佛教中的和尚,其职业念经、烧香、抄经、化缘。七馋八懒指:佛教里的和尚,与道教里的道士。
2、原因有两个:一是愚痴导致的懈怠懒惰;二是当欲界天人时的等流习气。愚痴是一种暗昧的状态,躺在床上懒洋洋(懈怠懒惰)的状态正是愚痴的一种表现。人由于愚痴重,所以也喜欢与暗昧相应的赖床。
3、谓懈怠者滋长染,故于诸染事而策勤者,亦名懈怠。」 据菩萨本行经卷上载,懈怠为众行之累,居家而懈怠者,则衣食匮乏,产业不举;出家而懈怠者,则不能出离生死。
4、故于诸染事而策励,亦名懈怠。”俱舍论四曰:“怠谓懈怠,心不勇悍,是前所说勤所对治。”菩萨本行经上曰:“夫懈怠者,众行之累。居家懈怠者,则衣食不供,产业不举。出家懈怠,则不能出离生死之苦。
5、以下是智敏上师对这句话的开示:“云何懈怠”,那么,懈怠就跟到来了。什么叫懈怠?“谓精进所治”,精进的对立面,所对治的法。“于诸善品心不勇进为性”,对修善法,没有勇猛心,就是打败了,往后退了。
6、对人生影响最大, 三种邪念是贪 、嗔、痴即三毒。其中痴如上所说一切烦恼之所依,愚昧又生愚昧像慢性毒,时间长了生生世世如此几不可解。故为大毒。贪 、嗔为大毒的原因是受贪嗔驱使,行动力极大。
一个人很懒惰也是佛教中所说的业力使然吗?
累不累看心态。勤劳与懒惰是相对的,凡事不过度最好。 单从佛法看,当然勤奋是好的。
佛家认为工作累的原因是人们的业力和烦恼所致。业力是指一个人在过去和现在所做的行为和言语所形成的后果,这种后果会带来相应的痛苦或快乐。如果一个人在过去或现在做了不好的行为或言语,那么他就会受到相应的惩罚或痛苦。
佛法中说的“业力”指的是:善业、恶业、无记业。无记业,是指:做事不求回报,只是希望帮助大家,认为帮助大家就是帮助自己,并且自己非常快乐!那么,这就是在修净业。修净业,可以成佛,获得无边法力和无上智慧。
佛教对懒人的报应
有,财色名食睡,地狱五条链 睡是懒惰。而且佛教关键的修行,六度就有针对去除懒惰的,精进这一项。具体为 六度,就是六种修持方式使我们远离世间虚妄假象,解脱烦恼,道真理的彼岸。
阿弥陀佛。懒惰是因为贪欲。这种人除了懒之外没有其他毛病,很可能堕到饿鬼道。如果他还有杀、盗、淫等恶业,就会堕入地狱。三恶道是以地狱为主,饿鬼道和chusheng道是附带的。
俱舍七十五法,六大烦恼之一。唯识论六曰:“懈怠于善恶品修断事中懒惰为性,能障精进增染为业,谓懈怠者滋长染,故于诸染事而策励,亦名懈怠。”俱舍论四曰:“怠谓懈怠,心不勇悍,是前所说勤所对治。
善生。夫之敬妻亦有五事。云何为五。一者相待以礼。二者威严不媟。三者衣食随时。四者庄严以时。五者委付家内。善生。夫以此五事敬待于妻 。(丈夫对待妻子、尊敬妻子有五件事情。第一就是以礼相待。
端正者从忍辱中来,贫穷者从悭贪中来,高位者从礼拜中来,下贱者从憍慢中来,喑哑者从诽谤中来,盲聋者从不信中来,长寿者从慈悲中来,短命者从杀生中来,诸根不具者从破戒中来,六根具足者从持戒中来。
佛教慈悲为怀 学佛后被人欺负“做善事会得人天福报 做功德会消业增寿 学佛人有障碍,不学佛的人障碍更大。对逆流要随顺,有时候有人来骂你、给你麻烦,你要随顺他。
佛法如果看待懒惰
懒惰是大随烦恼之一,对已做、未做之善业不努力做,既是懒惰。对于好事,不愿意去做;对于坏事,也不愿去断除。懈怠的人不愿做事,最爱休息;坐禅或念佛人往往因懈怠而去睡觉。
于断恶修善之事不尽力也。唯识百法随烦恼二十之一。俱舍七十五法,六大烦恼之一。唯识论六曰:“懈怠于善恶品修断事中懒惰为性,能障精进增染为业,谓懈怠者滋长染,故于诸染事而策励,亦名懈怠。
懒惰是一种状态。不积极修善行之精神作用,成唯识论卷六云:「云何懈怠?于善恶品修断事中,懒惰为性,能障精进,增染为业。谓懈怠者滋长染,故于诸染事而策勤者,亦名懈怠。
心里着急,但又懒惰,我觉得还是你的心太浮躁,不能踏下心来看进书去,要让你的心沉静下来。你可以听听佛教音乐,听听高僧讲经,也可以自己念念地藏经,都可以沉静你的心。心沉静了,自然就能看进书去了。
佛法和世间法类似啊,平常我们儒家讲立志,佛法讲发愿。不管是什么法,要想消除惰性,就是要找到自己的动力源泉,就是要看到一些事情值得做需要人做,然后真正发心去做。如果漫无目的,什么也漠不关心,自然改不了懒惰。
在这个意义上,懒惰无疑可划归无知的范围。 像我这样的人绝对不可能达到完美” 如何定义懒惰?佛教认为有三种懒惰。第一种:把所有时间用在吃饭和睡觉上,简言之:只想吃和睡。