佛教的特点
1、佛教的特点就是:与众生相应的人间性。与众生和合的生活性。与众生有利的慈悲性。与众生快乐的喜悦性。与众生肯定的平等性。
2、国崇先圣、重经训的传统有关,也表明中国佛教发展了中国宗教原所缺乏的起越性一面。2 、 判教开宗的高度智慧。
3、佛教从来都没有一个严密的组织,很多学者不认为佛教是宗教。佛教从来没有武力传教或强制他人信教,也不拥有这样的手段。没有权威经典,没有统一思想,也没有唯一的崇拜对象。
4、佛教的特征是智信,而不是迷信。是佛陀对众生的至善圆满的教育而不是神话或一种个人崇拜。是教育而不是哲学。是宇宙、人生的实相而不是想象的空洞理论。是解决了人生的苦的产生根源以及解决的办法,而不是假设。
5、佛教的特色 林世敏如果我们拿佛教和世界上现存的其他宗教相比较,很明显的可以发现佛教和它们之间,有着诸多的不同,为了解释的方便,我把它归纳为十点来说明,也就是说佛教最少具有以下十个特色。
6、这是佛教的最大特色。狭义地说,它就是佛所说的言教;如果用佛教固有的术语来说,应当叫做佛法(Buddha Dharma)。在《增一阿含》经的序品中所说:“诸恶莫作,众善奉行,自净其意,是诸佛教”。
与佛教有关的古诗句
1、盘膝坐来中夜后,飞蛾扑灭佛前灯。 --石屋清珙 憨山德清 底事分明在已弓,不须向外问穷通。 但能角处回光照,莫被尘劳困主公。 颂平常心是道 春有百花秋有月,夏有凉风冬有雪, 若无闲事挂心头,便是人间好时节。
2、菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。译文:菩提树是空的,明镜台也是空的,身与心俱是空的。本来无一物的空,又怎么可能惹尘埃呢?出处:(唐)六祖《示法》空门不肯出,投窗也太痴。
3、春云深宿虚坛,磬初残,步绕松阴双引出朱阑。——朱孝臧《乌夜啼·同瞻园登戒坛千佛阁》船头坐三人,中峨冠而多髯者为东坡,佛印居右,鲁直居左。
4、夕阳连雨足,空翠落庭阴。看取莲花净,方知不染心。身是菩提树,心为明镜台。时时勤拂拭,勿使惹尘埃。--神秀大师 菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。--惠能禅师 色即是空,空即是色。
关于佛教的诗词
《栖霞寺》年代: 宋 作者: 谷倪子 去郭六十里,闲游避世哗。不将仙鹤伴,还用白牛车。草木隐君宅,香灯古佛家。几多吟景致,无限笔光华。泉想寻新眼,茶应发嫩芽。遥知碧岩上,举手拂烟霞。
唐·惠能《菩提谒》菩提本无树,明镜亦非台。佛性常清净,何处有尘埃!译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
佛教相关诗词5首 作者 高歌 七绝 长安大兴善寺 九五位尊兴善寺,龙飞象舞始隋唐。密宗深邃千年雨,古刹长悠万里光。七绝 居家佛 父母深恩似海洋,儿孙孝顺复呈祥。双亲本是居家佛,莫向山门敬远香。
佛教经典的诗词有哪些 佛教诗词赏析 来是无迹去无踪,去与来时是一同。 何须更问浮生事,只此浮生是梦中。 ——唐。鸟巢禅师 溪声尽是广长舌,山色无非清净身。 夜来八万四千偈,他日如何举似人。 ——宋。
关于佛与茶的诗句
食罢一觉睡,起来两碗茶;举头看日影,已复西南斜;乐人惜日促,忧人厌年赊;无忧无乐者,长短任生涯。——白居易《两碗茶》 多病逢迎少,闲居又一年。药看辰日合,茶过卯时煎。草长晴来地,虫飞晚后天。此时幽梦远,不觉到山边。
佛能洗心,茶能涤性。苦中有甜,甜中是苦,先苦后甘,人生亦如是,如饮黑茶。生活禅,幸福茶,禅洱茯茶,一生幸福。 茶是草,客是宝,得罪茶商不得了。 在又苦又甜的茶里,可以领悟到生活的本质和哲理。 此地千古茶国,满城都是君子。
《茶经》——“茶之煮”篇写到:“其水,用山水上,江水次,井水下。其山水,拣乳泉、石池慢流者上;其瀑涌湍漱,勿食之,久食令人有颈疾。
蜀茶倩个云僧碾,自拾枯松三四枝。 《焙茶坞》 【唐】顾况 新茶已上焙,旧架忧生醭。 旋旋续新烟,呼儿劈寒木。 关于茶禅的诗句 竹下忘言对紫茶,全胜羽copy客醉流霞。
蜀茶倩个云僧碾,自拾枯松三四枝。《焙茶坞》 【唐】顾况 新茶已上焙,旧架忧生醭。旋旋续新烟,呼儿劈寒木。 关于茶禅的诗句 竹下忘言对紫茶,全胜羽copy客醉流霞。
佛教问题,注生娘娘是否为送子观音。
送子娘娘和送子观音不是一个人。送子娘娘是中国民间宗教信仰中掌管生子的神(道教)。送子观音是民间崇拜的佛教神祗。送子娘娘:又称送生娘娘、注生娘娘,金花夫人。
供奉的是注生娘娘。送子娘娘,又作送生娘娘、注子娘娘等,从字面解释就是“送人子嗣”的女神,是道教神。相貌端庄慈祥,具有无量的智慧和神通,大慈大悲,普救人间灾难。
注生娘娘又称送子娘娘,也有称送子观音,是汉族民间宗教信仰中掌管生子的神灵。注生娘娘为能满足众生的各种美好愿望,保佑众生求子得子,心想事成。不管你是因为什么原因导致不能生育,都可以求注生娘娘为你送子。
送子娘娘送子娘娘又称注生娘娘,金花娘娘等,是汉族民间宗教信仰中掌管生子的神。旧时厦门城隍庙、东狱庙都有祭祀。神像安详端坐,怀抱娃娃。求子的女子摆上香果供品,拈香跪拜祷告,请求“注生娘娘”赐子于她。
注生娘娘:主管生育的神明,是中国南方地区生育文化中的重要神灵之一,通常被视为一位女性形象,负责掌管人类的生育、健康和福祉等方面的事务。
注生娘娘主司怀孕生产与保护幼儿,妇人若婚后久不孕会向他求子,因此又称「授子神」。陈靖姑在宋朝至清朝时均曾得封号,为「慈济夫人」、「临水夫人」、「顺天圣母顺懿元君」等。
佛教的文学艺术
1、在形式方面,佛教对于律体诗和俗文学(包括说唱文学、通俗小说、戏曲等)的产生有着直接的作用;在内容方面,主张就人生而观其无常苦空,就宇宙而知其变转幻化,从而为文人开拓了新的意境及超现实的想像力,表现出浓郁的浪漫主义色彩。
2、数千卷印度佛典,如《维摩经》、《妙法莲华经》、《楞严经》等,本身就是瑰丽的文学作品,向为文人所喜爱。《百喻经》已被译为多种文字,其中的譬喻故事被认为是世界文学中的珍品。
3、一)佛教的译经诸大师,用朴实平易的白话文体来翻译佛经,但求易晓,不加藻饰,形成一种白话的文体,佛寺禅门成为白话文与白话诗的重要发源地。
4、文学:现在用得很多词其实也是从佛教中来的,比如涅磐、报应、劫难、醍醐灌顶等等等等。唐代王维作品受佛学影响十分明显,被人称为“诗佛”艺术:佛教传入中国后画坛出现了不少以佛教题材为主的作品,著名的有吴道子的《送子天王图》等等。
5、戏曲等中国俗文学的产生和发展有过很深的影响。一些宏伟的佛教建筑已成为各地风景轮廓的标志,在一片郁郁葱葱之中,掩映着红墙碧瓦、宝殿琼楼,为万里锦绣江山,平添了无限景色。敦煌、云岗、龙门石窟,是人类艺术的宝藏。