有关佛教的诗词
一佛一切佛,心是如来地。——出自唐·寒山《诗三百三首》任你千圣现,我有天真佛。——出自唐·寒山《诗三百三首》常闻释迦佛,先受然灯记。
佛教诗词名句如下:北宗神秀的诗:身如菩提树,心似明镜台。时时勤拂拭,不让忍尘埃。南宗创始人:菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何来有尘埃。弘一法师的诗:君子之交,其淡如水。
唐·惠能《菩提谒》菩提本无树,明镜亦非台。佛性常清净,何处有尘埃!译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
作者 高歌 七绝 长安大兴善寺 九五位尊兴善寺,龙飞象舞始隋唐。密宗深邃千年雨,古刹长悠万里光。七绝 居家佛 父母深恩似海洋,儿孙孝顺复呈祥。双亲本是居家佛,莫向山门敬远香。
关于佛的诗句古诗及意思是什么
佛性常清净,何处有尘埃! 译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
一佛一切佛,心是如来地。——出自唐·寒山《诗三百三首》任你千圣现,我有天真佛。——出自唐·寒山《诗三百三首》常闻释迦佛,先受然灯记。
全诗表达的意思直译是:把身体修炼得像仙鹤般轻灵,千年长松下相伴着两卷佛经。我来问道大师什么也没有说,只是指示我云在青天水在瓶。其背后蕴含的深刻哲理是:惟俨禅师身体清瘦,精神矍铄,很有得道者的高逸之风。
关于佛教的诗如下:菩提本无树,明镜亦非台。——唐·惠能《菩提谒》赏析:否定了神秀的“身是菩提树,心如明镜台”的观点,指出了菩提和明镜都不是外在的物象,而是内心的境界。
关于佛教的诗词 唐·惠能《菩提谒》 菩提本无树,明镜亦非台。佛性常清净,何处有尘埃! 译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
“千江水有千江月,万里无云万里天”的出处
问题一:诗句:千江为丘千江月全诗 “千江有水千江月,万里无云万里天”出自宋代诗人雷庵正受的《嘉泰普灯录卷十八》《嘉泰普灯录卷十八》千山同一月,万户尽皆春。千江有水千江月,万里无云万里天。
这句话的出处是《嘉泰普灯录》,是一部禅宗灯录,由南宋僧人雷庵正受编纂。【原文节选】千山同一月,万户尽皆春。千江有水千江月,万里无云万里天。
出自佛教禅宗灯录之一的《嘉泰普灯录》卷十八,南宋 千山同一月 万户尽皆春 千江有水千江月 万里无云万里天 后人将后两句解为:月如佛性,千江则如众生,江不分大小,有水即有月;人不分高低,有人便有佛性。
“千里江水千里月,万里无云万里天”出自佛教禅宗灯录之一的《嘉泰普灯录》卷十八,是古诗。灯录萌芽于南北朝,至宋代达到顶峰。该句没有下两句,上两句为:千山同一月,万户尽皆春。
意思是千江有水,自然就会映出天上的月亮,万里无云,自然就会显露出万里的天空。“千江有水千江月,万里无云万里天”这句话看似描写自然物理现象,实则阐明既简单又高深的佛理。
“千江有水千江月”是唐代诗人张继的名句,意为千条江河都有水流动,千轮月亮都映照其中。它形象地表达了自然风光交织在一起,美丽而不可言,意指人间浩瀚而美好的事物不胜枚举,到处充满了美丽,需要用心去发现和欣赏。
石上清泉流佛语,松间明月照禅心。出自于哪个朝代?哪个诗人?
1、该诗句有误,原句为“明月松间照,清泉石上流” 作者:王维 内容预览: 山居秋暝 空山新雨后,天气晚来秋。 明月松间照,清泉石上流。 竹喧归浣女,莲动下渔舟。 随意春芳歇,王孙自可留。
2、出自唐朝诗人王维。原诗:山居秋暝 王维 空山新雨后,天气晚来秋。明月松间照,清泉石上流。竹喧归浣女,莲动下渔舟。随意春芳歇,王孙自可留。
3、山居秋暝中写明月、泉水、的名句是:明月松间照,清泉石上流。《山居秋暝》是唐代诗人王维的诗作,内容如下:空山新雨后,天气晚来秋。明月松间照,清泉石上流。竹喧归浣女,莲动下渔舟。随意春芳歇,王孙自可留。
4、出自:《山居秋暝》作者:[唐]王维 全文:空山新雨后,天气晚来秋。明月松间照,清泉石上流。竹喧归浣女,莲动下渔舟。随意春芳歇,王孙自可留。
5、唐代王维的《山居秋暝》。——全诗:《山居秋暝》空山新雨后,天气晚来秋。明月松间照,清泉石上流。竹喧归浣女,莲动下渔舟。随意春芳歇,王孙自可留。
6、《山居秋暝》【作者】王维 【朝代】唐 空山新雨后,天气晚来秋。明月松间照,清泉石上流。竹喧归浣女,莲动下渔舟。随意春芳歇,王孙自可留。白话释义:空旷的群山沐浴了一场新雨,夜晚降临使人感到已是初秋。
侍僧寒山写过的关于月亮的诗句
碧涧泉水清,寒山月华白。霜露入茅檐,月华明瓮牖。月照水澄澄,风吹草猎猎。师亲指归路,月挂一轮灯。众星罗列夜明深,岩点孤灯月未沈。明月照时常皎洁,不劳寻讨问西东。寒山顶上月轮孤,照见晴空一物无。
——唐·寒山《诗三百三首》谁分含啼掩秋扇,空悬明月待君王。——唐·王昌龄《西宫秋怨》明月谁同我,悠悠上帝都。 ——唐·江为《岳阳楼》寄语明月楼,莫贮双飞燕。——唐·寒山《诗三百三首》明月照高楼,流光正徘徊。
寒山罗列夜明深,岩点孤灯月未沉。圆满光华不磨莹,挂在青天是我心。
疲倦的月亮躲进了云层休息,只留下几颗星星像是在放哨。 ★月亮斜挂在天空,笑盈盈的,星星挤满了银河,眨巴着眼睛。 ★一轮圆月升起来了,像一盏明灯,高悬在天幕上。 ★月亮睁大眼睛,和蔼地望着村落和田野,极像一只擦亮的铜盘。
描写月亮的诗句:床前明月光,疑是地上霜。举头望明月,低头思故乡。 月下飞天镜,云生结海楼。举杯邀明月,对影成三人。长安一片月,万户捣衣声。 明月出天山,苍茫云海间。醉月频中圣,迷花不事君。
《枫桥夜泊》--唐代 张继 月落乌啼霜满天,江枫渔火对愁眠。姑苏城外寒山寺,夜半钟声到客船。译文:月亮已落下乌鸦啼叫寒气满天,对着江边枫树和渔火忧愁而眠。