关于佛的诗句古诗及意思是什么意思
关于佛教的诗如下:菩提本无树,明镜亦非台。——唐·惠能《菩提谒》赏析:否定了神秀的“身是菩提树,心如明镜台”的观点,指出了菩提和明镜都不是外在的物象,而是内心的境界。
菩提本无树,明镜亦非台。佛性常清净,何处有尘埃! 译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
意思是说我们要不断地勤修,保持心境的平和,才能恢复本心得悟正果。 该诗前两句是讲的身心方面的修行,后两句是修行的结果,明心见性。小乘佛教注重的是自身的苦修实证,见性成佛。小乘的思想是本心即佛。这些在神秀的诗中都体现出来。
伴有烟霞。”意思是你走不必挂念,我住在高高的山顶上,有云有烟有霞相陪伴,我不寂寞的。过去有很多入山修行的高僧大德们,你看他们在山顶上会很寂寞吗?其实不 然,他们以万物为侣。
关于寺庙佛教的诗句
《题觉海寺庙二首》戴栩 宋代 山头金碧入层天,下瞰平坡百顷田。灵迹解扶胆圣运,断碑犹记会昌年。日翻鸟鹊觚棱过,风落蠨蛸玉帐缘。祭罢数翁沙际立,暮潮一舸去翩然。
人间四月芳菲尽,山寺桃花始盛开。长恨春归无觅处,不知转入此中来。《题破山寺后禅院》唐代常建 清晨入古寺,初日照高林。竹径通幽处,禅房花木深。山光悦鸟性,潭影空人心。万籁此都寂,但 余钟磬音。
(神秀示法诗)菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。(六祖示法诗)处处逢归路,头头达故乡。 本来成现事,何必待思量。(神照本如开悟诗)金屑眼中翳,衣珠法上尘。 已灵犹不重,佛视为何人。
善有善报,恶有恶报,不是不报,时辰未到。独坐清谈久亦劳,碧松燃火暖衾袍。夜深童子唤不起,猛虎一声山月高。白牛常在白云中,人自无心牛亦同。月透白云云影白,白云明月任西东。
关于寺庙的诗句古诗 27首描写山中寺庙的古诗 唐代常建 《题破山寺后禅院》清晨入古寺,初日照高林。 竹径通幽处,禅房花木深。山光悦鸟性,潭影空人心。 万籁此都寂,但 余钟磬音。七律 寺庙颂 鸣钟香鼎绕红尘,朝拜谁来觉了因。
关于佛的诗句古诗及意思是什么
1、关于佛教的诗如下:菩提本无树,明镜亦非台。——唐·惠能《菩提谒》赏析:否定了神秀的“身是菩提树,心如明镜台”的观点,指出了菩提和明镜都不是外在的物象,而是内心的境界。
2、佛性常清净,何处有尘埃! 译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
3、身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
4、和佛有关的古诗 《谒》 身是菩提树, 心如明镜台, 时时勤拂拭, 勿使惹尘埃。
5、《定风波 乐山大佛歌》近现代:王引 城郭全非斧烂柯,独参宝像礼巍峨。一夜石头齑与粉,随份,后人还有后人磨。译文:城墙内外岁月流逝,人事变迁,独自参拜巍峨的大佛像。
贾岛《新年》诗词赏析及译文
新年 唐代:贾岛 嗟以龙钟身,如何岁复新。石门思隐久,铜镜强窥频。花发新移树,心知故国春。谁能平此恨,岂是北宗人。译文 叹息着这年老的身体怎么能像年一样循环更新呢。
描写清明节的诗句有: 清明 【唐】杜牧 清明时节雨纷纷,路上行人欲断魂。 借问酒家何处有,牧童遥指杏花村。 描写端午节的诗句有: 端午 【唐】文秀 节分端午自谁言,万古传闻为屈原; 堪笑楚江空渺渺,不能洗得直臣冤。
【篇一】关于新年的古诗词赏析 新春 朝代:宋朝|作者:陆游 老境三年病,新元十日阴。 疏篱枯蔓缀,坏壁绿苔侵。 忧国孤臣泪,平胡壮士心。
千门万户曈曈日,总把新桃换旧符。译文 阵阵轰鸣的爆竹声中,旧的一年已经过去;和暖的春风吹来了新年,人们欢乐地畅饮着新酿的屠苏酒。初升的太阳照耀着千家万户,他们都忙着把旧的桃符取下,换上新的桃符。
新年陆游诗词译文如下:在人群中梦已经长了,新的一年脱下帽子开始有了霜。在坐的气概像秦国的侠士,在路上行走唱歌像楚国的狂人。扫床想招请贫贱的知己来谈,关上门来聊以醉乡作故乡。
新年作原文: 乡心新岁切,天畔独潸然。老至居人下,春归在客先。岭猿同旦暮,江柳共风烟。已似长沙傅,从今又几年。新年作翻译及注释 翻译 新年来临思乡之心更切,独立天边不禁热泪横流。