关于云佛教的诗句
适合云水禅心的古诗文 王维的这类诗多,“人闲桂花落,夜静春山空。 月出惊山鸟,时鸣深涧中。” “空山不见人,但闻人语响。 返景入深林,复照青苔上。” “中岁颇好道,晚家南山陲。 兴来每独往,胜事空自知。
善有善报,恶有恶报,不是不报,时辰未到。独坐清谈久亦劳,碧松燃火暖衾袍。夜深童子唤不起,猛虎一声山月高。白牛常在白云中,人自无心牛亦同。月透白云云影白,白云明月任西东。
(五祖演云诗)2瞋是心中火,能烧功德林。 欲行菩萨道,忍辱护真心。(寒山诗)2独坐清谈久亦劳,碧松燃火暖衾袍。 夜深童子唤不起,猛虎一声山月高。(俞紫芝诗)2碧涧泉水清,寒山月华白。 默知神自明,观空境逾寂。
赞美佛教的诗句 菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。——惠能禅师 红尘梦似蜉蝣,浮生于我真虚幻。云动风动天亦动,水流岸不动,风不止,我自心不乱。
菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。译文:菩提树是空的,明镜台也是空的,身与心俱是空的。本来无一物的空,又怎么可能惹尘埃呢?出处:(唐)六祖《示法》空门不肯出,投窗也太痴。
关于佛教的诗句 刚好收集了一些佛诗,摘录几首提供您参考 插秧诗 —南北朝契此和尚 手把青秧插满田,低头便见水中天。 心地清净方为道,退步原来是在前。 赠质上人 —唐杜荀鹤 枿坐云游出世尘,兼无瓶钵可随身。
坐云端,看水东流.无无明的心解脱什么意思
1、如果完全脱离了感情的困惑,也就无所谓什么忧虑和担心害怕了。
2、经常烦恼忙的时候不得自由,清闲的时候又感叹水向东边流去。常恨忙时不自由,闲来又恐水东流。身心放在他人眼,便是无明一叶舟。此诗描写了一幅忙碌的生活画面,随心所欲。
3、双庙遗风尚在,漆园傲吏应无。词·谁作桓伊三弄。惊破绿窗幽梦。新月与愁烟。满江天。欲去又还不去。明日落花飞絮。飞絮送行舟。水东流。词·戚氏玉龟山。灵媲统群仙。绛阙岧嶢,翠房深迥,倚霏烟。幽闲。志。金城千里锁婵娟。
4、君不见,三界之中纷扰扰,只为无明不了绝。 一念不生心澄然,无去无来不生灭。 无去无来本湛然,不居内外及中间。 一颗水精绝瑕翳,光明透满出人天。 三界如转轮,浮生若流水。 蠢蠢诸品类,贪生不觉死。
5、、绕池闲步看鱼游,正值儿童弄钓舟。 1自有能人做栋梁,书生何不早还乡。1常恨忙时不自由,闲来又恐水东流。 身心放在他人眼,便是无明一叶舟。1吾命非闲客,劳劳总不休。 登山林薮乱,入海水龙愁。
关于佛教禅意的诗句
1、朝看花开满树红,暮看花落树还空 。若将花比人间事, 花与人间事一同 。---唐 龙牙禅师 只看他人短处,不知自己短处 手携刀尺走诸方,线去针来日日忙。量尽前人长与短,自家长短几时量。
2、不能更折江头柳,自有青青松柏心。 寄诗友 ——唐齐己 天地有万物,尽应输苦心。 他人虽欲解,此道奈何深。 返朴遗时态,关门度岁阴。 相思去秋夕,共对冷灯吟。 怀巴陵旧游 ——唐(作者不详) 洞庭云梦秋,空碧共悠悠。
3、曲径通幽处,禅房花木深。(出自常建《《题破山寺后禅院》》)采菊东篱下,悠然见南山。(出自陶渊明《饮酒·其五》)人生到处知何似,应似鸿爪踏雪泥。(苏轼《和子由渑池怀旧》)禅意诗,应属于禅诗的一类。