佛经里的一句话,师师密付本心,佛佛唯传本体是什么意思?
1、祖复曰:昔达摩大师,初来此土,人未之信。故传此衣,以为信体,代代相承。法则以心传心,皆令自悟自解。自古佛佛惟传本体,师师密付本心。衣为争端,止汝勿传。若传此衣,命如悬丝。汝须速去,恐人害汝。
2、证,就是通过与圣贤证明来确认。这个证的结果,是相同的,可以互相确认,所以:”自古佛佛惟传本体,师师密付本心“。这就是一代又一代传承之中的“印证”。
3、坛经所说,佛佛惟传本体,师师密付本心。说的是自悟自解。坛经:不是风动,不是幡动,仁者心动。真正的佛法,不是外法,是唯识内法,三界唯心,万法唯识。众生,是众因缘和合而生。
4、原文:祖复曰:“昔达磨大师,初来此土,人未之信,故传此衣,以为信体,代代相承。法则以心传心,皆令自悟自解。自古佛佛惟传本体,师师密付本心。衣为争端,止汝勿传。若传此衣,命如悬丝。汝须速去,恐人害汝。
5、亘古佛佛惟传本体,师师密付本心。衣为争端,止汝勿传,若传此衣,命如悬丝。汝须速去,恐人害汝。”慧能启曰:“向甚处去?”祖云:“逢怀则止,遇会则藏。
6、祖复曰:“昔达摩大师,初来此土,人未之信,故传此衣,以为信体,代代相承。法则以心传心,皆令自悟自解。自古佛佛惟传本体,师师密付本心。衣为争端,止汝勿传,若传此衣,命如悬丝,汝须速去,恐人害汝。
佛法中本体和本性应如何理解
在佛教中:【本体】是指未来劫数中的意识称为阿莱意识。也就是俗世的灵魂。【本性】是指在未来劫数里那颗没有被污染的心,也就是本心。
在佛教中,体性指实体,即事物之实质为体,而体之不变易称为性,故体即性。若就理之法门而言,佛与众生,其体性同一而无差别。俱舍论卷十三(大二九·七一上):‘体性是善,犹如良药。’体是本体,性是本性。
本体是宇宙的,本体是道。心性在没有受到污染之前跟本体是一样的,都是清静无为的,所以心性说的其实是人,本体说的是宇宙,它的区别就在这里,但两者都是一样,不增不减,不垢不净,不生不灭的。
佛教中的本体说的是众生的本来。也就是真如本性。在本来说佛菩萨众生无差别。这也是为什么说众生皆能成佛的原因。
体是本体,性是本性。体与性,同体而异名。在佛学看来,一切东西都随因缘生灭,没有恒常性,所以本性为空。
人是天地万物的心,人之为人的本质性本体是无善无恶的,而心本体即性,因而心本体也是至善的,一撇一那为人,做人最难的是取舍,人心自己知道,情乃缘,本性善。
佛教中的本体是指什么?
1、在佛教中:【本体】是指未来劫数中的意识称为阿莱意识。也就是俗世的灵魂。【本性】是指在未来劫数里那颗没有被污染的心,也就是本心。
2、本体和本性所要形容的是同一个境界,只是所用的角度不同而已。本体是从承载的角度说的,一切万事万物都是从本体而发生的。
3、【四相】指显示诸法生灭变迁的生、住、异、灭等四相,此又作四有为、四有为相。《成唯识论》卷二等记载,唯识宗主张“四相假立,过未无体”。
4、在佛法中,“体”是指本体,众生本自具足的自性;宗是宗趣,如净宗是以发菩提心,一向专念为宗。本在心性来说,和体一个意思,都是本体自性之意。
5、就是心啊。心可以颠倒愚痴,也可以正见智慧。心包太虚,无所不至,这是真心,也就是法身,但是由于无明颠倒,只认现在这个身心为己,是自私其小,就不得自在了。
佛法中为什么说任何法的本体都是离一切戏论的?
1、离即远离,一旦远离了一切实执烦恼,以及实执烦恼所摄的五蕴等诸法,就能证悟离戏大空性。
2、为什么在本来实相当中一法都不存在,诸法离一切戏论?因一切诸法本性是大无为法,离一切所缘执著,但一切贤圣了知的无为法方面有差别。
3、佛陀为了引导众生能够最终离苦得乐、到达彼岸。不得不随顺世间言辞习惯, 不说而说, 所以《金刚经》里面讲:“说法者, 无法可说!”, 所有一切讲出的法并不是法本身,都是为了让我们更方便理解法的本质。 “法”,它有两重解释。