关于禅茶诗句
1、采采需及时,莫待嫩绿肥。 关于禅茶的诗句 《琴茶》 【唐】白居易 兀兀寄形群动内,陶陶任性一生间。自抛官后春多醉,不读书来老更闲。琴里知闻唯渌水,茶中故旧是蒙山。
2、关于茶禅的诗句 竹下忘言对紫茶,全胜羽客醉流霞。 钱起·唐《与赵莒茶宴》译文:翠竹下之下举行茶宴,一道饮紫笋茶,并一致认为茶的味道比流霞仙酒还好。俗念虽全消,茶兴却更浓,直到夕阳西下才尽兴而散。
3、禅茶修心的诗句有:煮沸三江水,同饮五岳茶。客至心常热,人走茶不凉。秋夜凉风起,清气荡暄浊。石宫秋气清,清气宜山谷。地高形出没,山静气清优。高天风雨散,清气在园林。
4、春来茗叶还争白,腊尽梅梢尽放红。出处:宋代韩元吉的《送陆务观福建提仓》释义:在这腊尽春回之际,梅花盛开,梢头已染成一片嫣红;待您到任时,春光明媚,白茶叶也该争先吐出芽叶为您洗尘接风。
5、禅茶一味 1 乞火烧兰葸,临流煮梅香。好茶烹一盏,先供我佛尝。2 香溪醍醐嫩,莲峰蕴真香。一入灵山路,便觉眼生光。3 初尝冷香烈,再啜火生凉。飘若对倾城,醉比沐天香。4 雪霁春泉碧,雨润百草芳。
关于茶跟佛的诗句
1、无由持一碗,寄与爱茶人。 译文:坐着倒一鼎清凉的水,看着正在煎煮的碧色茶粉细末如尘。手端着一碗茶无需什么理由,只是就这份情感寄予爱茶之人。 饮茶歌诮崔石使君 唐代:皎然 越人遗我剡溪茗,采得金牙爨金鼎。
2、碧沉霞脚碎,香泛乳花轻。六腑睡神去,数朝诗思清。月余不敢费,留伴肘书行。《煎茶》 【唐】成彦雄 岳寺春深睡起时,虎跑泉畔思迟迟。蜀茶倩个云僧碾,自拾枯松三四枝。
3、草堂荒产蛤,茶井冷生鱼。 —— 裴迪《西塔寺陆羽茶泉》 休对故人思故国,且将新火试新茶。 —— 苏轼《望江南·超然台作》 寒夜客来茶当酒,竹炉汤沸火初红。
4、最宜茶梦同圆,海上壶天容小隐;休得酒家借问,座中春色亦常留。 6 为人忙,为己忙,忙里偷闲,吃杯茶去;谋食苦,谋衣苦,苦中取乐,拿壶酒来。
5、关于茶禅的诗句 竹下忘言对紫茶,全胜羽copy客醉流霞。 钱起·唐《与赵莒茶宴》 译文:翠竹下之下举行茶宴,一道饮紫笋茶,并一致认为茶的味道比流霞仙酒还好。俗念虽全消,茶兴却更浓,直到夕阳西下才尽兴而散。
诗词中的禅茶一味
江湖风月忘归处,禅茶一味心自知。人生自有苦乐事,禅茶一味须留意。禅茶一味心自宁,净心修身静又清。静坐禅茶俱自得,身心舒畅乐无边。禅茶一味心无疑,万物皆空空自归。
不泡也罢不泡也罢 独在天涯醉品禅茶 禅茶一味 1 乞火烧兰葸,临流煮梅香。好茶烹一盏,先供我佛尝。2 香溪醍醐嫩,莲峰蕴真香。一入灵山路,便觉眼生光。3 初尝冷香烈,再啜火生凉。飘若对倾城,醉比沐天香。
独在天涯醉品禅茶 禅茶一味 1 乞火烧兰葸,临流煮梅香。好茶烹一盏,先供我佛尝。2 香溪醍醐嫩,莲峰蕴真香。一入灵山路,便觉眼生光。3 初尝冷香烈,再啜火生凉。飘若对倾城,醉比沐天香。
意境如茶,浓时不骄,淡时而有余味,心境如禅,般若清栏,自若自清。禅在茶的余味里得道,茶在禅意里衍生。禅茶一味,亦是人生滋味,淡久生香。
关于茶和禅意诗句
空山寂静缘禅庭,一壶清茶泡诗情。静坐山间花自开,禅舍茶香心初静。无言只有一壶茶,禅意如水一轮月。清风拂拂一片秋,茶香舒舒两相伴。汲水烧茶声自韵,禅心荡漾意静深。
茶的禅意诗句如下:沙岸竹森森,维艄听越禽。沐罢巾冠快晚凉,睡馀齿颊带茶香。《留别金山宝觉圆通二长老》。晨几砚凹涵墨色,午窗杯面聚茶香。《初夏燕堂睡起》。堂空响棋子,盏小聚茶香。
关于茶文化的诗句 无由持一碗,寄与爱茶人。——白居易《山泉煎茶有怀》 译:手端着一碗茶无需什么理由,只是就这份情感寄予爱茶之人。 此物清高世莫知,世人饮酒多自欺。
春来茗叶还争白,腊尽梅梢尽放红。出处:宋代韩元吉的《送陆务观福建提仓》释义:在这腊尽春回之际,梅花盛开,梢头已染成一片嫣红;待您到任时,春光明媚,白茶叶也该争先吐出芽叶为您洗尘接风。
《品令·茶词》宋代黄庭坚 凤舞团团饼。恨分破、教孤令。金渠体净,只轮慢碾,玉尘光莹。汤响松风,早减了、二分酒病。味浓香永。醉乡路、成佳境。恰如灯下,故人万里,归来对影。口不能言,心下快活自省。