关于深山古寺的诗句
1、唐代:杜牧 · 《江南春》千里莺啼绿映红,水村山郭酒旗风。南朝四百八十寺,多少楼台烟雨中。 唐代:贾岛 · 《宿山寺》众岫耸寒色,精庐向此分。流星透疏木,走月逆行云。绝顶人来少,高松鹤不群。
2、浣溪沙·游蕲水清泉寺 宋代:苏轼 游蕲水清泉寺,寺临兰溪,溪水西流。山下兰芽短浸溪,松间沙路净无泥,潇潇暮雨子规啼。谁道人生无再少?门前流水尚能西!休将白发唱黄鸡。
3、古寺钟声远,山间烟霭浓。——唐代·王之涣《登鹳雀楼》。深山藏古寺,钟声入幽梦。——唐代·王之涣《登鹳雀楼》。晨曦照古寺,岁月静如斯。——唐代·白居易《赋得古原草送别》。古寺寻幽处,禅意自生香。
石窟岩洞对联(一),佛教网
李元阳题云南剑川石窟孤寒彻骨香逾烈;闲寂无言意转真。李元阳题云南剑川石窟三径花深惟鸟度;百年地回见君来。李元阳题云南剑川石窟人从萝径寻幽寺;僧占名山起绀楼。马继龙题云南剑川石窟山静云封香刹古;岩空水拥石钟鸣。
时出云烟铺下界;夜来钟碧彻诸天。———海立云垂,到此间殊非凡境;岩高径曲,至其上亦是洞天。———仰笑宛离天尺五;凭临恰在水中央。。
洛阳龙门石窟的对联 唐代大诗人白居易曾经论定:“洛都四郊,山水之胜,龙门首焉。”龙门位于洛阳南12公里,古时称为“伊阙”。“阙”就是大门,不仅是鲜卑人入主中原的大门,也是佛教进入中原的大门。
水帘洞洞口的对联是花果山福地和水帘洞洞天。水帘洞的景致:水帘洞是花果山风景园中鸯著名的景致,位于山巅,在三元家庙团圆宫的东侧。
是山西云冈石窟。上联:顶天立地奇男子;下联:照古腾今大圣人。上联:十里河畔洗尽古今风云人物好梦都成百年恨唯大佛泰然万念俱空;下联:武州山下看破天地沧粟世事痴情皆为终身累独香火依样千秋犹存。
“万盏明灯朝普贤”这句诗什么意思?
“日有千人拱手,夜有万盏明灯”这句话的意思是,白天有成千上万的人向码头挥手致意,夜晚有数以万计的明灯照亮如同繁星闪烁。这是一种形容繁华景象的修辞手法,让人感受到这座城市的喧闹和活力。
峨眉圣灯又名佛灯,在金顶无月的黑夜,舍身岩下常出现飘浮的绿色光团,从一点、两点形成千万点,似繁星闪烁跳跃,在黑暗的山谷中飘忽不定,古时被人们赞为“万盏明灯朝普贤”。
意思是:有无数的楼台,到处都是明亮的灯光,泛指世间或某地的繁华。千、万在这里都是虚指。
佛家称为“圣灯”,飘浮的神灯象是“万盏明灯朝普贤”。 释心诚《圣灯》诗云:“飞自峭崖东,飘来点点红。 回翔分远近,掩映入空蒙。 焰冷千年火,光摇半壁风。 夜深人静后,挂满梵王宫。
金顶寺又称光明寺,因山顶常有光明而得名。每当午夜,在金顶上看群峰中,有千百万点晶莹闪耀的光亮,从山沟里慢慢地升起来,像一盏盏明灯,忽上忽下,灿若明星,人称此奇景为‘万盏明灯朝普贤。
元代时又被称为“银顶”。寺侧有卧云庵,内有饭堂和客房可供游客食宿。在金顶可观看峨眉四大奇观——日出、云海、佛光、圣灯。金顶与千佛顶、万佛顶相邻,万佛顶上亦有建筑,且有观光索道连接金顶与接引殿。
关于五台山禅诗句
1、《送僧游五台》唐代:贯休 羡师游五顶,乞食值年丰。去去谁为侣,栖栖力已充。浊河高岸拆,衰草古城空。必到华严寺,凭师问辨公。白话释义:斛律羡师游五顶,乞食正值丰收。去去谁作为伴侣,忙碌力已充。
2、明弘治十八年( 1505)乐山籍进士安磐《凌云寺》诗中亦写道: 金身谁凿与云齐?闻道韦皋镇蜀时。 绀殿千层零落尽,寺前唯有放生碑。
3、一曲梵音绕耳,唱尽世间浮华烟云。回到旅馆,品一顿清雅素斋,净心问禅;静卧室内,聆听窗外树叶沙沙轻语。品一杯清茶,心若淡定禅境,可以“心常平静如秋水,放眼高空看过云”。
4、关于一叶知秋的诗句 榈庭多落叶,慨然知已秋。 —— 陶渊明《酬刘柴桑》 萧萧梧叶送寒声,江上秋风动客情。 —— 叶绍翁《夜书所见》 秋风清,秋月明,落叶聚还散,寒鸦栖复惊。
佛教圣地九华山的诗句
《别九华山二绝·寺前秋净万峰闲》明朝·吴兆寺前秋净万峰闲,正好寻山又别山。谷转溪回留不住,水声相送到人间。《九华山》宋朝·孔武仲扁舟重过九青莲,极目空明思浩然。可是画工烦刻画,只因山骨偶枝骈。
描写九华山的诗句如下:九华山路云遮寺,清弋江村柳拂桥。一一杜牧《宣州送裴坦判官往舒州时牧欲赴官归京》赏析:这句诗描绘了一幅美丽的山水画卷。九华山路云雾缭绕,遮掩了寺庙的真容,给人一种神秘莫测的感觉。
九华山的诗句有:九华山色杯中见,九华山叟心相许。九华山的诗句有:高却九华山,且须容到九华山。结构是:九(独体结构)华(上下结构)山(独体结构)。拼音是:jiǔhuàshān。注音是:ㄐ一ㄡˇㄏㄨㄚ_ㄕㄢ。
《望九华赠青阳韦仲堪》昔在九江上,遥望九华峰。天河挂绿水,秀出九芙蓉。我欲一挥手,谁人可相从。君为东道主,于此卧云松。《九华山白衣》涧水潺潺声不绝,溪垄茫茫野花发。自去自来人不知,归时唯对空山月。
李白描写九华山的经典诗句 《望九华赠青阳韦仲堪》 昔在九江上,遥望九华峰。天河挂绿水,秀出九芙蓉。 我欲一挥手,谁人可相从。君为东道主,于此卧云松。 《九华山白衣》 涧水潺潺声不绝,溪垄茫茫野花发。