求苏武牧羊唱词
苏武牧羊唐宋两朝间,牧往南山白日斜。
受命西狩胡虏地,九年别望故乡花。
羊群一日云朵飘,寒夜星星照旧朝。
身临万里雪苍苍,采薪不忘对诗妙。
十里孤坟无人语,寸草心肠泪汪汪。
岂料蛮夷居一隅,情系乡音无那亡。
壮士情怀任悠悠,斩草除恶还复州。
百雉当朝乾坤云,苏武不朽传流芳。
苏武牧羊唱词
天高云淡宽衣巷,风吹草低挂羊牢。
少年牧羊心无恙,迎风驱群静无妨。
丹心归国志永恒,荒野卧地吹腿肠。
寒风苦雨唤醒斗志,冷锋能压苦吟长。
春至秋来暑雨连,苏武牧羊曲未偷。
独自踏足草原远,慨然胸怀心豪爽。
岁月如梭不复返,忠诚执念心愈坚。
笛声悠扬唤苍穹,回荡羊鸣把心带。
远行忆国思无垠,恩师香茗暖心弦。
眷恋故土真情系,铮铮誓言汇山川。
众羊欢忻牵羡羊,苏武情意与齐唐。
形容坐在树下的诗词
南宋 杨万里《桑茶坑道中》
睛明风日雨干时,草满花塔水满溪,童子柳荫眠正着,一牛吃过柳荫西。
2.中唐 王维《竹里馆》
独坐幽莫里,弹琴复长啸。深林人不知,明月来相照。
七言·独坐树下
滏阳之声
独坐树下任风拂,枝摇叶摆俱欢舞。
尘世万般皆放下,世界何处无乐土。
七绝·树下静坐
作者:雪魂珠
凤凰树下眼朦胧,会意直须静处听。
能有弥陀心底坐,轻风细语亦经声。
树下独坐
两程故里
“桃花坞里桃花庵,桃花庵下桃花仙……”全诗及诗名
这句诗出自明代画家、文学家、诗人唐寅(唐伯虎)所作的《桃花庵歌》,全诗原文如下:
桃花坞里桃花庵,桃花庵里桃花仙。桃花仙人种桃树,又摘桃花换酒钱。
酒醒只在花前坐,酒醉还来花下眠。半醒半醉日复日,花落花开年复年。
但愿老死花酒间,不愿鞠躬车马前。车尘马足富者趣,酒盏花枝贫者缘。
若将富贵比贫者,一在平地一在天。若将贫贱比车马,他得驱驰我得闲。
别人笑我忒风颠,我笑他人看不穿。不见五陵豪杰墓,无花无酒锄作田。
白话文意思是桃花坞里有座桃花庵,桃花庵里有个桃花仙。桃花仙人种着很多桃树,他摘下桃花去换酒钱。酒醒的时候静坐在花间,酒醉的时候在花下睡觉。半醒半醉之间一天又一天,花开花落之间一年又一年。
我只想老死在桃花和美酒之间,不愿意在达官显贵们的车马前鞠躬行礼、阿谀奉承。车水马龙是贵族们的志趣,酒杯花枝才是像我这样的穷人的缘分和爱好啊。如果将别人的富贵和我的贫贱来比较,一个在天一个在地。
如果将我的贫贱和达官显贵的车马相比较,他们为权贵奔走效力,我却得到了闲情乐趣。别人笑话我太疯癫,我却笑别人看不穿世事。君不见那些豪门贵族虽然也曾一时辉煌,如今他们却看不见他们的墓冢,只有被当作耕种的田地。
扩展资料
全诗描绘了两幅画面,一幅是汉朝大官和富人的生活场景,一幅是明朝唐寅自己的生活场景。只用了“鞠躬车马前”、“车尘马足”、“碌碌”等十几个字,就把明朝大官和富人的生活场景传神地勾勒了出来。