唯识三十颂的论颂原文
【唯识三十颂(Vijāpti-mātratā-siddhi-trimaka-kārikā-āstra)】 印度佛教大乘瑜伽行派论书。中国佛教法相宗所本主要论书之一。亦称《唯识三十论颂》、《高建法幢论》。世亲著。
又作唯识三十颂、唯识三十论、三十唯识论、高建法幢论。收于大正藏第三十一册。以三十偈颂诠释唯识教义(前二十四行颂明唯识之相,后一行颂明唯识之性,最后五行颂明唯识之行位)。乃瑜伽十支论之一。
论曰:执那落迦,由自业力生差别,大种起形等转变。彼业熏习,理应许在识相续中,不在余处。有熏习识,汝便不许有果转变;无熏习处,翻执有果。此有何因?有教为因。谓若唯识似色等现,无别色等,佛不应说有色等处。
又称《唯识三十论颂》、《高建法幢论》。世亲著 ,玄奘译。1卷 。论有五言偈颂30行 。 说三界唯识义。前24行明唯识相,第25行明唯识性 ,末5行明唯识行位。
颂曰∶是诸识转变,分别所分别,由此彼皆无,故一切唯识。论曰∶是诸识者,谓前所说三能变识及彼心所,皆能变似见相二分,立转变名。所变见分,说名分别,能取相故。所变相分,名所分别,见所取故。
唯识三十颂的成唯识论
又称《 净唯识论 》、《唯识论》。唐玄奘取护法等十大论师对《唯识三十颂》注释,杂糅而译出。10卷。汉译行世后影响很大,成为法相宗所依据的重要论书之一。论旨在说明“实无外境,唯有内识”,万有“唯识所变”。
论证三界的本源是阿赖耶识,都是“唯识所变”,“万法唯识,识外无境”。全论按相、性、位分为三大部分:①明唯识相(释《唯识三十颂》一至二十四颂)。先释破异教和小乘的实我实法之执,次释能变识相和所变识相。
又称唯识论、净唯识论。收于大正藏第三十一册。为唯识三十论颂之注释书,乃唯识宗所依据之重要论书之一。西元四五0年顷,世亲作唯识三十论颂。
成唯识论(Vijāpti-mātratā-siddhi-?āstra)佛教论书。又名《净唯识论》,简称《唯识论》。
成唯识论根据窥基建议,玄奘大师揉译印度十大论师对世亲《唯识三十颂》之解释。本书的注释书很多,著名的有:《成唯识论料简》二卷,唐窥基撰。又称《唯识开发》。《成唯识论述记》二十卷,唐窥基撰。
谁能说说玄奘大师的《成唯识论》?
佛教论书。又名《净唯识论》,简称《唯识论》。玄奘糅译印度亲胜、火辨、难陀、德慧、安慧、净月、护法、胜友、胜子、智月等十大论师分别对《唯识三十颂》所作的注释而成。10卷。
成唯识论根据窥基建议,玄奘大师揉译印度十大论师对世亲《唯识三十颂》之解释。本书的注释书很多,著名的有:《成唯识论料简》二卷,唐窥基撰。又称《唯识开发》。《成唯识论述记》二十卷,唐窥基撰。
成唯识论——是玄奘法师揉和印度十师解释世亲菩萨的唯识三十颂。
回国之前,把那烂陀寺解释世亲《唯识三十颂》及十大论师的注疏共2500颂,统统搜集起来,并揉译成《成唯识论》一书,成为中国唯识宗的主要经典。同时,他还独创“三境理论”,推动了唯识学的发展。
我国的唯识宗,创始自唐代玄奘、窥基二位大师。唐太宗贞观三年,玄奘三藏西渡流沙,周游五印度十有七年,于中印度那烂陀寺,依护法论师的弟子戒贤,学《瑜伽师地论》及十支论奥义,复从胜军居士学《唯识抉择论》等论典二年。