《道德经》第六十二章——道者万物之奥
1、道者,万物之奥。善人之宝,不善人之所保。美言可以市尊,美行可以加入。人之不善,何弃之有?故立天子,置三公。虽有拱璧以先驷马,不如坐进此道。古之所以贵此道者何?不曰以求得,有罪以免邪?故为天下贵。
2、道者,万物之奥也,善人之所宝,不善人之所保。美言可以於市,尊行可以加於人。人之不善,何弃之有。故立天子,置三公,虽有拱璧以先驷马,不如进此道也。古之所以贵此道者,何也。
3、美行可以加入。人之不善,何弃之有?故立天子,置三公。虽有拱璧以先驷马,不如坐进此道。古之所以贵此道者何?不曰:求以得,有罪以免邪?故为天下贵。
4、道者万物之奥,善人之宝,不善人之所保。美言可以市尊,美行可以加人。人之不善,何弃之有?故立天子,置三公,虽有拱璧以先驷马,不如坐进此道。古之所以贵此道者何?不曰以求得,有罪以免邪?故为天下贵。
渊回谈:南怀瑾老师,老子道德经中,什么道?什么德?
1、道五无:无形,无象,无色,无味,无嗅。所以必须通过五有的德来认识。就是我们通常说的,道在内而德在外。道就是玄之又玄,为天地万物之母(道德经:无,名天地之始,有名万物之母)。
2、在《道德经》中,道是指一个人修道的方法,具体来说又是指一个人修道要符合规律,这个规律是万事万物的规律,因为万事万物都是有规律的,宇宙有规律,自然也是有规律的。
3、这句话出自老子的《道德经》,原句为:“道可道,非常道;名可名,非常名。”(“道”如果可以用言语来表述,那它就是常“道”;“名”如果可以用文辞去命名,那它就是常“名”)。
《道德经》第五章——天地不仁
1、出自于老子《道德经》上篇《道经》第五章 原文:天地不仁,以万物为刍狗;圣人不仁,以百姓为刍狗。天地之间,其犹橐龠乎?虚而不氵屈,动而便出。多闻数穷,不若守于中。章旨:本章是承上章对“道冲”作进一步论述。
2、意思是:天地是无所谓仁慈的,它没有仁爱,对待万事万物就像对待刍狗一样,任凭万物自生自灭。出自:《道德经》第五章 作者:老子 朝代:春秋 原文:天地不仁,以万物为刍狗;圣人不仁,以百姓为刍狗。
3、“天地不仁,以万物为刍狗”意思是天地是无所谓仁慈偏爱的,只是任自然,将万物看作草和狗。出自战国老子的《道德经》第五章,原文:天地不仁,以万物为刍狗;圣人不仁,以百姓为刍狗。
4、天地是无所谓仁慈偏爱的,只是任自然,将万物看作草和狗。出自战国老子的《道德经》第五章,原文:天地不仁,以万物为刍狗;圣人不仁,以百姓为刍狗。天地之间,其犹橐籥乎?虚而不屈,动而俞出。多言数穷,不如守中。
5、任凭百姓自作自息。天地之间,不正像一个大风箱吗?静止的时候,它只是一个空虚的世界,一旦运动起来,就会运转不息,永远不会枯竭。政令多反而会行不通,不如保持内心的虚静。此段出自老子《道德经》第五章。