历史上真有法海这个人吗
有
历史上确实有法海这个人,但并非历史上的所有记载都有他的身影。在明吴郡陈谦的《讷庵随笔》和清朝民初编纂的《丹徒县志摭余》中,都提到了法海的名字。丹徒县志及金山诸寺“方外”一门独佚其人,而杨秉把《杂录》中提到了缪雪庄和径山大师的同门师弟法海。虽然这些记载表明法海在历史上存在过,但不能确定他是否真的是一个真实的人物。
有的。
历史上名为法海的僧人有数位,最著名者为金山寺得道高僧法海禅师。关于这位法海禅师的公案众多,史书中曾有一则驱赶咬伤人兽的白色蟒蛇进入长江的记载。明代文学家冯梦龙《警世通言·白娘子永镇雷锋塔》的故事中,有道高僧法海禅师可能就是据此创作。
然而,伴随着明清时期封建礼教对人们心灵的禁锢而激起的反叛,在现实中无法实现的梦想,只能在故事里寄予反封建、反专制的期盼,在后人演绎的地方戏剧《白蛇传》版本里,法海禅师逐渐被塑造为破坏人间爱情的负面形象,最终成为封建伪善的代言人。随着禅文化的普及,真实法海禅师现今已逐渐为人们所了解。
存在 在家喻户晓的神话故事《白蛇传》里,法海是个很可恶的和尚,心胸狭隘,公报私仇,狗拿耗子多管闲事,拆散了许仙和白素贞的幸福家庭。其实,这也不全是神话传说,历史上的确存在过法海这样一个人。
明吴郡陈谦的《讷庵随笔》说:“余考法海,金陵人,见颜鲁公《湖州乌程县杼山妙喜寺碑》。”清末民初编纂的《丹徒县志摭余》也说:“法海洞在京口金山,原臆其为裴头陀栖隐之地。然法海之名见于稗说,妇孺皆知。丹徒县志及金山诸寺‘方外’一门独佚其人。……又杨秉把《杂录》云‘缪雪庄(谟)有《题法海禅师像传》’。”
唐朝李华的《润州鹤林寺径山大师碑铭》中也说,法海是径山大师(俗姓马,名元素,延陵人)的同门师弟,他们都是南京牛头山(今南京市郊牛首山)威法师的传法弟子,这一辈的僧名都带个“法”字。
抗战前出版的《人名大词典》中“法海”条目写道:“法海,丹阳张氏子,字文允。少出家于鹤林寺,该通外学,圆入一性,擅独悟之名,剖不决之义……天宝中,预扬州法慎律师讲肄,与昙一、灵一等同推为颜冉。复与杼山画公为忘年交。”
因此,真正的法海其人,俗名张文允,丹阳人,是唐玄宗天宝年间的一个名僧,精通佛理,年少时出家于润州鹤林寺,擅长修建佛寺。
和游历有关的诗句
馀春属清夜,西园恣游历。南梁·庾肩吾《暮游山水应令赋得碛字诗》
奚用写烦忧,山泉恣游历。唐初·法宣《秋日游东山寺寻殊昙二法师》
远游历燕蓟,独戍边城陬。唐·戴叔伦《从军行》
自从东晋后,无复人游历。唐·白居易《游石门涧》
一定童颜老岁华,贫寒游历贵人家。五代·韩屿《赠进士李守微》
送迎几拂新亭柳,巡历时穿旧县花。北宋·魏野《寄赠三门漕运卞寺丞二首 其二》
想见旧时游历处,烟云渺渺水茫茫。北宋·王安石《忆金陵三首 其一》