大昭寺上的羊是什么意思?藏传佛教里羊是否代表了某个人物或神灵形象...
1、这个图案叫“祥…麟…法(老子也是日了狗了)轮…图”,那个不是羊,是鹿,代表着“鹿野苑”这个地名。双鹿侧伴的八辐金轮是佛教的徽相,代表着佛陀在印度瓦腊纳西附近斯里那他鹿野苑的首次传法。
2、羊是代表“吉祥”的瑞兽,也是家庭财富的象征。 据东汉许慎所著《说文》:“羊,祥也。”由于“羊”“祥”同义,“吉羊”即“吉祥”,所以那时人们习惯将“大吉羊”的吉语刻铸在器物上,配以羊纹图像,以求生活吉祥、事事如意。
3、方尊上包括羊在内的动物形象则是沟通人类与神灵的媒介,向神灵传达人们的诉求。四羊方尊实现了青铜礼器功能与造型的完美结合,堪称最珍贵的商代文物之一。
4、故未属羊。未之后申时,是日近西山猿猴啼的时辰,并且猴子喜欢在此时伸臂跳跃,故而猴配申。酉为月亮出 现之时,月亮属水,应着坎卦。坎卦,其上下阴爻,而中间的阳爻代表太阳金乌之精。因 此,酉属鸡。
5、一般认为风马源于一种原始祭祀文化,主要由对动物魂灵的崇拜而来。最初的风马是直接将羊毛系挂于树枝草丛,如今在大大小小的玛尼堆上仍可看到牛羊头颅等物。
6、西王母又称王母娘娘,道教神灵,也是中国神话中的一个人物,据《山海经》里记载,为一豹尾虎齿善啸的怪物。后代小说和戏曲里,为一美妇人,蟠桃宴时群仙为其庆寿,故又为长生不老的象徵。
趣聊《山海经》|基山——背部长出双目的羊和三首六足的鸡?
又东三百曰基山。其阳多玉,其阴多怪木。有兽焉,其状如羊,九尾四耳,其目在背,其名曰猼訑,佩之为畏。有鸟焉,其状如鸡而三首、六目、六足、三翼,其名曰鵸鵌,食之无卧。又东三百里曰青丘之山。
又东三百曰基山。其如多玉,其阴多怪木。有兽焉,其状如羊,九尾四耳,其目在背,其名曰[犭専][讠也],佩之为畏。有鸟焉,其状如鸡而三首、六目、六足、三翼,其名曰[尚鸟][付鸟],食之无卧。
九尾狐 兽,其状如狐而九尾,其音如婴儿,能食人,食者不蛊。凤凰 鸟,其状如鸡,五采而文,首文曰德,翼文曰义,背文曰礼,膺文曰仁,腹文曰信,是鸟也,饮食自然,自歌自舞,见则天下安宁。
佛经里有没有关于羊的描述
1、《搜神记》《羊炙》从前有个叫顾霈的人,是吴地一代的豪门人士,他曾经在升平亭为客人饯行,在当时在座的有一位僧人,是个在世俗人群中走动的和尚。
2、不得不说密宗真的是胆子大的不行不行的啊,脸皮厚的不行不行的啊。竟然公然把这些事情写到众信众都能读到的经典中,而且还命名其为佛经。一般人看到了这些,只能感叹密宗人的思维真的不是一般的让人无语啊。
3、像事业王、骑羊护法这类护法神,在佛经中不容易找到依据,而是藏传佛教所特有的神祗。除西藏、青海、云南有骑羊护法像外,在藏传佛教传到的北京、辽宁、河北、内蒙古等地的喇嘛庙里,多有骑羊护法像。
4、在佛经《梵网经》之中也明确的记载了佛教弟子的饮食禁忌:若佛子不得食五辛。大蒜、葱、慈葱、兰葱、兴渠是五辛。也就是说佛教禁止的是葱、大蒜和兰葱这些调味品,并没有禁止吃猪、马、牛、羊、鸡、鸭、鱼等肉类。