描写佛的散文诗歌欣赏
描写佛的散文诗歌欣赏篇一:我是佛前的一朵青莲 我是佛前的一朵青莲,静静地绽放在忘忧河上,聆听清幽的梵唱,散着淡冷的幽香。有一天,我开始贪恋人间的温暖。于是,带着千年的夙愿,求佛让我寻一段尘缘。
默默无语耸立在高处,我静静地仰望,高处的佛如一轮炽烈的太阳,耀眼着我的思想,光芒万丈。沸腾的点,串串成线,连接着未来。拂过耳边的风,拨动了旋转的经轮,经轮上的文字于我只是符号。
青雾散去之后,忘忧河如昔般的沉静清澈,河面上满是美丽的青莲的花瓣,芬芳了整个佛前,唯留下一支莲蓬,微微的轻颤着。痴儿,痴儿,佛爱怜的叹息着,把手伸向莲蓬。
在高月风朗的晚上,月儿张开了笑脸,相迎万物一片爽朗。月光奔泻佛的光辉于万方,天下苍生都会感恩于你的恩德与高汤。你在天上冷清了自己,我却在地上月光里一遍又一遍把佛语颂扬。
”(王必胜《散文这个精灵》)。我不死心,我干脆电话:“我要知道怎么写得好。”,文友大声说:“自己的东西,发表前先读上三遍,一遍读不通,改,二遍不通顺,还改,三遍不通顺,撕掉!”居然挂了电话不再肯多说。
佛教中有哪些有名的诗歌??
1、关于佛教的诗如下:菩提本无树,明镜亦非台。——唐·惠能《菩提谒》赏析:否定了神秀的“身是菩提树,心如明镜台”的观点,指出了菩提和明镜都不是外在的物象,而是内心的境界。
2、唐·惠能《菩提谒》菩提本无树,明镜亦非台。佛性常清净,何处有尘埃!译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
3、《山石》唐代:韩愈 山石荦确行径微,黄昏到寺蝙蝠飞。升堂坐阶新雨足,芭蕉叶大栀子肥。僧言古壁佛画好,以火来照所见稀。铺床拂席置羹饭,疏粝亦足饱我饥。夜深静卧百虫绝,清月出岭光入扉。
关于佛教开悟的诗句
1、分庵主开悟诗)焰里寒冰结,杨花九月飞。 泥牛吼水面,木马逐风嘶。(本寂诗)三十年来寻剑客,几回落叶又抽枝。 自从一见桃花后,直到如今更不疑。
2、有关悟道的古诗词 菩提本无树,明镜亦非台;本来无一物,何处惹尘埃。 (六祖示法诗) 身是菩提树,心如明镜台;时时勤拂拭,勿使惹尘埃。 (神秀示法诗) 处处逢归路,头头达故乡;本来成现事,何必待思量。
3、身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
4、我无一切心,何用一切法。善恶谁定?只缘一心。奈何无明,空逐尘影。独去独归得自由,了无尘念挂心头。 从今真妄都抛却,敢谓寒山第一流。
5、菩提本无树,明镜亦非台;本来无一物,何处惹尘埃。(六祖示法诗)身是菩提树,心如明镜台;时时勤拂拭,勿使惹尘埃。(神秀示法诗)处处逢归路,头头达故乡;本来成现事,何必待思量。
6、安分庵主开悟诗) 焰里寒冰结,杨花九月飞;泥牛吼水面,木马逐风嘶。 (本寂诗) 与翡翠有关的诗词 翡翠池塘水冷鸳鸯起,帘幕烟寒翡翠来。 -唐 作者: 冯延巳鸳鸯绿浦上,翡翠锦屏中。