关于佛家的诗句
1、泥佛不渡水,神光照天地。 立雪如未休,何人不雕伪? 七言禅诗 闲居无事可评论,一炷清香自得闻。睡起有茶饥有饭,行看流水坐看云。 手把青秧插满田,低头便见水中天。身心清净方为道,退步原来是向前。
2、烧香请佛力,礼拜求僧助。——出自唐·寒山《诗三百三首》今日恳恳修,愿与佛相遇。——出自唐·寒山《诗三百三首》驴屎比麝香,苦哉佛陀耶。
3、身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
4、神秀示法诗)菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。(六祖示法诗)处处逢归路,头头达故乡。 本来成现事,何必待思量。(神照本如开悟诗)金屑眼中翳,衣珠法上尘。 已灵犹不重,佛视为何人。
5、夕阳连雨足,空翠落庭阴。看取莲花净,方知不染心。身是菩提树,心为明镜台。时时勤拂拭,勿使惹尘埃。--神秀大师 菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。--惠能禅师 色即是空,空即是色。
写佛教的古诗词
1、身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
2、关于佛教的诗如下:菩提本无树,明镜亦非台。——唐·惠能《菩提谒》赏析:否定了神秀的“身是菩提树,心如明镜台”的观点,指出了菩提和明镜都不是外在的物象,而是内心的境界。
3、有白居易的念佛诗如下:念佛诗 —— 白居易 吾年七十一,不复事吟哦。看经费眼力,作福畏奔波,何以度心眼?一声阿弥陀。行也阿弥陀,坐也阿弥陀。
4、身是菩提树,心如明镜台,时时勤拂拭,莫使有尘埃。菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。处处逢归路,头头达故乡。本来成现事,何必待思量。金屑眼中翳,衣珠法上尘。
求一些佛教经典语言,要像诗一样的,是古体诗
念佛是我我是谁,佛我究竟何为体。水中月影镜中面,水月镜面从何现。何者是假何者真,请君问取镜中人。城中娥眉女,珠佩何珊珊。鹦鹉花前弄,琵琶月下弹。长歌三月响,短舞万人看。未必长如此,芙蓉不耐寒。
是徒劳的无功而返 佛曰:执著如泪,是滴入心中的破碎,破碎而飞散 佛曰:不要再求五百年,入我空门,早已超脱涅磐30、顿悟 禅者心也,心中有禅,坐亦禅,立亦禅,行亦禅、睡亦禅,时时处处莫非禅也。
佛曰:坐亦禅,行亦禅,一花一世界,一叶一如来,春来花自青,秋至叶飘零,无穷般若心自在,语默动静体自然。
和佛有关的古诗
菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。译文:菩提树是空的,明镜台也是空的,身与心俱是空的。本来无一物的空,又怎么可能惹尘埃呢?出处:(唐)六祖《示法》空门不肯出,投窗也太痴。
描写“拜佛”的诗词有:《乌夜啼·同瞻园登戒坛千佛阁》清代:朱孝臧 春云深宿虚坛,磬初残,步绕松阴双引出朱阑。吹不断,黄一线,是桑干,又是夕阳无语下苍山。
前佛不复辨,百身一莓苔。—— 唐 · 杜甫《山寺》不复知天大,空余见佛尊。—— 唐 · 杜甫《望兜率寺》老夫贪佛日,随意宿僧房。—— 唐 · 杜甫《和裴迪登新津寺寄王侍郎》五月寒风冷佛骨,六时天乐朝香炉。
关于佛教的诗词 唐·惠能《菩提谒》 菩提本无树,明镜亦非台。佛性常清净,何处有尘埃! 译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
赞美佛的诗句100首
1、一佛一切佛,心是如来地。——出自唐·寒山《诗三百三首》任你千圣现,我有天真佛。——出自唐·寒山《诗三百三首》常闻释迦佛,先受然灯记。
2、赞美佛教的诗句 菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。——惠能禅师 红尘梦似蜉蝣,浮生于我真虚幻。云动风动天亦动,水流岸不动,风不止,我自心不乱。
3、俞紫芝诗)2碧涧泉水清,寒山月华白。 默知神自明,观空境逾寂。(寒山诗)2苍苍竹林寺,杳杳钟声晚。 荷笠带斜阳,青山独归远。(刘长卿送灵澈诗)。
4、关于乐山大佛的诗句古诗 关于乐山大佛的诗词 (一)《乐山大佛》作者:理维(现代)弥勒巍巍在水边,佛光普照满江天。脚压恶浪成莲卉,视镇迷霾化紫烟。只要轻舟行万里,不惜守望逾千年。
5、描写佛 诗句 禅客来问念佛理,我说此问从何起。 念佛是我我是谁,佛我究竟何为体。 水中月影镜中面,水月镜面从何现。 何者是假何者真,请君问取镜中人。 城中娥眉女,珠佩何珊珊。鹦鹉花前弄,琵琶月下弹。