瓦屋山的诗词
瓦屋山诗词,例如:
瓦屋山歌
明代:王鏊
瓦屋山,瓦屋山,乃在邛崃九折平羌间。上有搀天壁立之孤峰,下有奔流赴壑之惊湍。
神光夜现普贤相,紫气昼满玄元关。娑罗花开锦绣斑,蒙芽紫竹长琅玕。
谁云风俗混髳蛮,世途险巇乃独安。武陵桃源在人间,丹厓万丈谁能攀。
君今此去何当还。长洲父老翘首日西望,愿君少住慰我吴下之羁鳏。
作者简介:王鏊(1450—1524)明代名臣、文学家。字济之,号守溪,晚号拙叟,学者称震泽先生,汉族,吴县(今江苏苏州)人。
丰神彩练瓦畔纹,千岩万转路不定。
因为这是《登高》一诗中的一句,表达了作者韦应物登上瓦屋山后看到山间险峻的景象,以及他向往摆脱世俗的心境。
瓦屋山位于四川省,又称“震旦山”,有“意境之山”之称,自古以来就是诗人墨客的游览胜地。
韦应物的这首《登高》诗是唐代山水田园诗的代表之一,描绘了诗人的登高过程和他对自然的表达和感慨。
云冈石窟第九窟讲解
第九窟 阿閦佛洞 公元471年——494年 第九——十三窟俗称“五华洞,因后世施泥彩绘而异常绚丽,这组洞窟营造于北魏孝文帝时代。窟像汉风转浓,具有鲜明的中国化、民族化特色。
第九、十窟是一组双窟,前后室的结构、汉式殿堂布局。窟门列楹柱,面各三间。柱雕千佛,柱雕承以狮、象,蔚为壮观。
第九窟窟门,仿中国传统无殿式建筑。两侧对称式布龛,中西合璧,具有浓重的装饰意味。窟内四壁分层布龛,造像题材多出于《法华经》。窟顶格状,格内雕团莲或飞天。八夜叉体魄建硕,力举万钧,单手承托横枋。后室北壁主像雕释迦牟尼,东西两壁各一胁侍菩萨。
云冈石窟第九窟分前后两室,前室门拱两柱为八角形,室壁上刻有佛龛、乐伎、舞伎,造像生动,动感强烈。前室有飞天,体态优美,比例协调。明窗上部,石雕群佛构图繁杂,玲珑精巧,引人注目。
第九窟后室南壁的鬼子母神像虽然也像犍陀罗风格的浮雕一样与释迦并坐,刻画出一对夫妇形象,但两像均为童颜,男女性别也无从判明,据其膝上所抱幼儿才可断定为鬼子母神。
第9窟与第10窟是一组双窟,是云冈石窟中殿堂风味最浓的两个窟。而且这两窟以其前殿有列柱开问,是为云冈一大特点。两窟的前殿各有两根露明通顶石柱,柱呈八角形,柱面各刻十层佛直,柱下刻须弥座,座置于柱础上,柱础为大象。
两窟的外殿各由两柱分间,形成三开间的布局,外殿的雕刻极尽细腻与豪华。
前室内部空间的安排,直接体现了双窟的布局原则,平面呈长方形。