《山上青松山下花》出自何处
这首诗最早的出处是慧光和尚的一首佛家偈子,后来被冯梦龙引用在《醒世恒言》中,故宫的一个瓷器上也有同样的一首诗 ,有关解释如下:
慧光僧《圣言善语》第九章 :
克已修道 ,因果分明定不差,古今种豆岂生麻。 善恶如无罪福报,圣贤岂肯信服它。 山上青松山下花,花笑青松不如他。 有朝一日冰霜降,只见青松不见花。 恶是犁头善是泥,善人常被恶人欺。 铁打犁头年年换,未见田中换烂泥。
“山上青松山下花, 花笑青松不如它, 有朝一日寒霜降, 只见青松不见花。”译文:
春天来了,山下野花烂漫,花朵灼灼,鲜艳美丽,馨香远播。它们好不得意地昂着头,嘲笑山顶的青松单调乏味,无花无香。
这是一首和佛家有关的诗歌,这首诗最早的出处是慧光和尚的一首佛家偈子,后来被冯梦龙引用在《醒世恒言》中,故宫的一个瓷器上也有同样的一首诗 ,有关解释如下:
一、慧光僧《圣言善语》第九章 :
第九章 慧光僧语
十、克已修道 因果分明定不差,古今种豆岂生麻。 善恶如无罪福报,圣贤岂肯信服它。 山上青松山下花,花笑青松不如他。 有朝一日冰霜降,只见青松不见花。 恶是犁头善是泥,善人常被恶人欺。 铁打犁头年年换,未见田中换烂泥。 恶恶恶,要他恶,如不恶;钢刀白刃那里落。 骗骗骗,要他骗,如不骗;世上牛马无人变。 善恶到头总有报,未知来早与来迟。 望君回头多行善,切莫损人昧良心。 孝悌忠信时时守,济困扶残救寒贫。 敬老爱幼人尊敬,害人欺人欺自身。 恶贯满盈因果报,远在儿孙近在身。 去恶行善多积德,前程远大福满门。 圣凡只在一念生,不必人我是非争。 万类本来同一体,何不齐心出苦轮。 学法修行言勿多,说一不二好好做。 老实至诚用功夫,便是灵山古弥陀。 修行如登百尺杆,下来容易上去难。 口是心非总无益,说一不二是灵丹。 佛法无穷理妙含,知者容易行者难。 真心修行无畏惧,那怕冰霜与严寒。 西方道路不平坦,曲曲折折路弯弯。 严守戒律修定慧,定登极乐九品莲。
二、补充解释故宫瓷器上的诗: