过年对故乡父母思念的诗句
慈母手中线,游子身上衣。临行密密缝,意恐迟迟归。谁言寸草心,报得三春辉。
近乡情更怯,不敢问来人。入春才七日,离家已两年。
少小离家老大回,乡音无改鬓毛衰,乡书何处达?归雁洛阳边。
明朝望乡处,应见陇头梅。不知何处吹芦管,一夜征人尽望乡。
若为化得身千亿,散上风头望故乡。人生不相见,动如参与商。
1.君自故乡来,应知故乡事。
来日绮窗前,寒梅着花未?(王维:《杂诗》)
2.少小离家老大回,乡音无改鬓毛衰。
儿童相见不相识,笑问客从何处来?(贺知章:《回乡偶书》)
3.岭外音书断,经冬复立春。
近乡情更怯,不敢问来人。(宋之问:《渡汉江》)
4.客路青山外,行舟绿水前。
潮平两岸阔,风正一帆悬。
每逢佳节倍思亲,就是逢年过节对故乡父母深深的思念诗句。
古往今来,背井离乡,远方的游子都会时常挂牵家乡的父老乡亲,想念家乡的一草一木,亲朋好友,无数诗人写下许多思念故乡的诗词。
李白曾经写给到,举头望明月,低头思故乡,也是表达思念之情。
过年了,因为疫情,只能原地不动。可是有诗云:独在异乡为异客,每逢佳节倍思亲。此刻,愈发思念家乡思念亲人。诗句的意思是自己一个人在他乡好像客人一样不安,每到佳节就更加思念自己的亲人。这是描写游子常年在外不能回家与亲人团聚的乡愁。
1,游子吟。唐孟郊,慈母手中线,游子身上衣。
临行密密缝,意恐迟迟归,谁言寸草心,报得三春晖。
2,别老母,清黄仲则,搴帷拜母河梁去,白发愁看泪眼枯,惨惨柴门风雪夜,此时有子不如无。
3,十五,宋王安石,将母邗沟上,留家白邗阴,月明闻杜宇,南北总关心。
4,岁末到家,清蒋士铨。
5,母别子,唐白居易等