净源法师是谁
净源法师-简介
法师内名:演新。外字:净源。别号:太白道人、云台山人、布衣沙门。斋号:无相禅房、墨缘斋、弄墨草堂、玩石寮、如梦居。
法师公元1965年出生于河南泌阳,汉族,佛学本科毕业。
法师1986年归依三宝,1989年在太白顶云台禅寺出家,1991年在成都昭觉寺受具足戒,从此开始四方游学的生涯,曾先后毕业于岭东佛学院、重庆佛学院。
净源法师- 诗作
法师自幼随父兄学习书画,着重师法古人,临习古贴。在学习书法过程中曾作《学书》一首:“甲骨金文大小篆,汉简帛隶与曹全。勤习怀素及书谱,师法兰亭楷欧颜。先合后离学古贴,终成自家撑门面。十年不问江湖事,只为书法磨一剑。”
法师在学习绘画时曾作《学画》一首:“初时学画介子园,八大二石壁上观。江南四才与八怪,弘一弘仁和巨然。古人才艺为我用,今日也有张大千。不是我爱描丹青,为佛弘法利人天。”
法师在学禅时曾作《学禅》一首:“何谓祖师西来意,此是千年老话题。不立文字通妙法,以心传心悟真谛。自古多少寻道者,心外求法费心机。我空法空空亦空,方解如来真实义。”
法师在学法时曾作《学法》一首:“世尊慈悲说妙法,八万四千喻船筏。未悟之时依经教,见性之后舍船筏。我空乃为真罗汉,二空中道即菩萨。法与非法皆虚幻,破执除妄契佛法。”
净源法师-技能
法师多才多艺,精通佛学、文学,擅长诗、书、画、印,熟于武术、医学、农耕、技工等等。
目前,法师正从事佛学研究和艺术创作。
《大慈恩寺三藏法师传》的作者是
彦悰:唐代僧人。
于贞观(627~649)末年曾就学于玄奘大师之门,籍贯、生卒年均不详。居于弘福寺,其名虽未如普光、法宝之远播,然以识量聪敏,博通群经,善属文章,长于著述,颇为同侪所推重。著有《大唐京师寺录传》、《集沙门不应拜俗等事》、《大慈恩寺三藏法师传》、《护法沙门法琳别传》等。(宋高僧传卷四、大唐内典录卷五、开元释教录卷八)
彦悰还著有绘画专著《后画录》。《后画录》中,止于贞观九年,共录二十六人,其中包括的画家有:隋朝的江志和展子虔。
死道友不死贫道文言文
据说这句话出自《晋书·王坦之传》
“初, 坦之 与沙门 竺法师 甚厚,每共论幽明报应,便要先死者当报其事。后经年,师忽来云:‘贫道已死,罪福皆不虚。惟当勤修道德,以升济神明耳。’言讫不见。”
现代人用更通俗和幽默的语言重新诠释了一下,大抵就是,他不入地狱谁入地狱,还是让他死吧。
「死道者不死贫道,亦复何言?」这是引自《庄子·秋水》的句子。一位道士对秦王说,人死后能够转移到别的地方去,死路并不是真正的终点。
秦王问道:“那么聪明智慧的贫道死后会去哪里呢?”
道士回答道:“聪明智慧的死道友死后不会死去,贫道又会去哪里呢?”
这里所谓“死道者”,是指理解死亡的人,而“贫道”指的是他自己。本句的意思是:聪明理解死亡的人,死后不会真正死去,与此同时,也就不必再讨论此事了。