净土宗祖师劝世歌.警世偈
憨山大师劝世歌 红尘白浪两茫茫,忍辱柔和是妙方, 到处随缘延岁月,终身安分度时光。
休将自己心田昧,莫把他人过失扬, 谨慎应酬无懊恼,耐烦作事好商量。从来硬弓弦先断,每见钢刀口易伤, 惹祸只因闲口舌,招愆多为狠心肠。是非不必争人我,彼此何须论短长, 世界由来多缺陷,幻躯焉得免无常。吃些亏处原无碍,退让三分也不妨。春日才看杨柳绿,秋风又见菊花黄, 荣华终是三更梦,富贵还同九月霜。老病死生谁替得?酸甜苦辣自承当。人从巧计夸伶俐,天自从容定主张。谄曲贪嗔堕地狱,公平正直即天堂。麝因香重身先死,蚕为丝多命早亡, 一剂养神平胃散,两盅和气二陈汤。生前枉费心千万,死后空持手一双, 悲欢离合朝朗闹,富贵穷通日日忙。休得争强来斗胜,百年浑是戏文场, 顷刻一声锣鼓歇,不知何处是家乡!关于落日帆船的诗句
关于落日帆船诗句,例如:“晴川落日初低,惆怅孤舟解携。”
出自:唐代刘长卿《谪仙怨·晴川落日初低》
晴川落日初低,惆怅孤舟解携。鸟向平芜远近,人随流水东西。
白云千里万里,明月前溪后溪。独恨长沙谪去,江潭春草萋萋。
译文:一个晴朗的日子,斜阳低挂在天边,一叶孤舟载着友人离去,此刻是何等令人惆怅!鸟儿在平旷的原野上远近地飞翔,好似人随流水各奔东西。
愿白云将自己的思念带给千里万里之外的友人,愿那一轮明月载着我的愁思随着溪水带到友人的身边。友人贬谪去的苦恨让人难以言状,就如那江边繁茂的春草一样杂乱而无际。
落日放船好,轻风生浪迟。
竹深留客处,荷净纳凉时。
公子调冰水,佳人雪藕丝。
片云头上黑,应是雨催诗。
雨来沾席上,风急打船头。
越女红裙湿,燕姬翠黛愁。
缆侵堤柳系,幔宛浪花浮。
归路翻萧飒,陂塘五月秋。
春潮带雨晚来急,野渡无人舟自横 ——韦应物《滁州西涧》
孤舟蓑笠翁,独钓寒江雪——柳宗元《江雪》
李白乘舟将欲行,忽闻岸上踏歌声——李白《赠汪伦》
李白《行路难》乘风破浪会有时,直挂云帆济沧海
杜甫《绝句》窗含西岭千秋雪,门泊东吴万里船
姑苏城外寒山寺,夜半钟声到客船。 《枫桥夜泊》张继
野径云俱黑,江船火独明。 《春夜喜雨》杜甫
钓罢归来不系船,江村月落正堪眠。 司空曙
醉后不知天在水,满船清梦压星河。 《题龙阳县青草湖》唐温如
1.晴川落日初低,惆怅孤舟解携。
出自唐代刘长卿《谪仙怨》
2.人言落日是天涯,望极天涯不见家。
出自宋代李觏《乡思》
3.豫章江南朔风惊,浩荡帆船破浪行。
出自宋代王安石《将次镇南》
4.五里十里亭长短,千帆万帆船去来。
出自宋代汪元量《送琴师毛敏仲北行》