李白夜宿山寺的诗
李白所做夜宿山寺诗句如下:夜宿山寺,唐李白,危楼高百尺,手可摘星辰。不敢高声语,恐惊天上人。译为,山上寺院的高楼多么高,人在楼上一伸手就可以摘天上的星星。我不敢大声说话,恐怕惊动天上的神仙。
原文:危楼高百尺,手可摘星辰。不敢高声语,恐惊天上人。出处:唐代·李白《夜宿山寺》释义:山上寺院的高楼真高啊,好像有一百尺的样子,人在楼上好像一伸手就可以摘下天上的星星。
夜宿山寺唐李白的诗如下:原文:《夜宿山寺》唐代:李白 危楼高百尺,手可摘星辰。不敢高声语,恐惊天上人。译文:山上寺院的高楼真高啊,好像有一百尺的样子,人在楼上好像一伸手就可以摘下天上的星星。
关于佛教信仰的古诗
1、身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
2、《山石》唐代:韩愈 山石荦确行径微,黄昏到寺蝙蝠飞。升堂坐阶新雨足,芭蕉叶大栀子肥。僧言古壁佛画好,以火来照所见稀。铺床拂席置羹饭,疏粝亦足饱我饥。夜深静卧百虫绝,清月出岭光入扉。
3、(了元诗)2祖师遗下一只履,千古万古播人耳。 空自肩担跣足行,何曾踏着自家底。(五祖演云诗)2瞋是心中火,能烧功德林。 欲行菩萨道,忍辱护真心。(寒山诗)2独坐清谈久亦劳,碧松燃火暖衾袍。
4、关于佛教的诗词 唐·惠能《菩提谒》 菩提本无树,明镜亦非台。佛性常清净,何处有尘埃! 译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
关于寺庙佛教的诗句
1、(神秀示法诗)菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。(六祖示法诗)处处逢归路,头头达故乡。 本来成现事,何必待思量。(神照本如开悟诗)金屑眼中翳,衣珠法上尘。 已灵犹不重,佛视为何人。
2、人间四月芳菲尽,山寺桃花始盛开。长恨春归无觅处,不知转入此中来。《题破山寺后禅院》唐代常建 清晨入古寺,初日照高林。竹径通幽处,禅房花木深。山光悦鸟性,潭影空人心。万籁此都寂,但 余钟磬音。
3、善有善报,恶有恶报,不是不报,时辰未到。独坐清谈久亦劳,碧松燃火暖衾袍。夜深童子唤不起,猛虎一声山月高。白牛常在白云中,人自无心牛亦同。月透白云云影白,白云明月任西东。
4、关于寺庙的诗句古诗 27首描写山中寺庙的古诗 唐代常建 《题破山寺后禅院》清晨入古寺,初日照高林。 竹径通幽处,禅房花木深。山光悦鸟性,潭影空人心。 万籁此都寂,但 余钟磬音。七律 寺庙颂 鸣钟香鼎绕红尘,朝拜谁来觉了因。
5、(1)佛门的寺院。引证解释⒈寺院。引《晋书·王恭传》:“_恭_不闲用兵,尤信佛道,调役百姓,修营佛寺,务在壮丽,士庶怨嗟。”唐白居易《百花亭》诗:“佛寺乘船入,人家枕水居。
6、关于佛教的诗词 唐·惠能《菩提谒》 菩提本无树,明镜亦非台。佛性常清净,何处有尘埃! 译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。