佛教午时不食是什么意思?
所谓‘过午不食’,午时通常是指上午十一点到下午一点,照严格来说,是不要超过正午十二点,过了正午十二点零一秒就不能吃了。
过午不食,是佛陀为出家比丘制定的戒律,也是中医所提倡的。在佛教律部中正确的说法叫“不非时食”。也就是说不能在规定许可以外的时间吃东西。1什么是“过午不食”?午就是指午时。
因为佛教认为:清晨是天食时,即诸天的食时;午时是佛食时,即三世诸佛如来的食时;日暮是畜生食时;昏夜是鬼神食的时候。
过了这个时间段,也就是在过了中午之后,一直到第二天黎明,都不能再进食。这条戒律被称为“不非时食”,也就是人们常说的“过午不食”。“过午不食”在佛教中也叫做“斋”,所谓“持斋”就是说受持斋法而不违越。
日中一食,过午不食”非成语短语,而是源自于佛教用语,需要拆分来解释,具体如下:“日中一食”是佛教僧侣的饮食方式,即于明相至日中之间进食一次;在佛教各种经律均有记载。
一是因为过午不食能够减少肠胃的负担,能够让肠胃更好地消化。而佛门中人大多都是打坐,几乎就是静态动作,根本就不能通过运动这样的途经来促进肠胃消化。只好通过少进食这样的方式来让肠胃有足够的时间消化食物。
佛教持斋会有什么意思?
持斋(diet-keeping),指遵行戒律不茹荤食。佛教修行制度之一。语出《梁书·文学传下·刘杳》:自居母忧,便长断腥膻,持斋蔬食。持斋(diet-keeping),佛教修行制度之一。佛戒遵守斋法不违犯,叫持斋。
是的,十斋日期间只吃素。谓每月持斋素食并禁止屠宰的十天。十斋日(即于每月初十十十二十二十二十二十三十等十日受持斋戒。
持斋的解释 遵行戒律不茹荤食。佛教原谓过午不食,后多指素食。 《梁书·文学传下·刘杳》 :“ 自居 母忧 ,便长断腥羶,持斋蔬食。” 唐 白居易 《斋戒满夜戏招梦得》 诗:“纱笼灯下道场前, 白日 持斋夜半禅。
又持斋者,食有五种:一者法喜食,所谓依持正法,欢喜奉行。二者禅悦食,所谓内外澄寂,身心悦乐。三者念食,所谓常念诸佛,心口相应。四者愿食,所谓行住坐卧,常求善愿。五者解脱食,所谓心常清净,不染俗尘。
吃斋的意思就是戒食“五荤”,戒食“众生肉”,保有清净心,培养慈悲心。 斋日是方便行,而不是真实行,因为真实行大多数做不到,但真实行才有功德可言。 六斋日确实是方便说。 佛教中过午不食叫吃斋。出家人长期持斋。
小月二十八日、二十九日)。斋日也就是指斋月中某一天或祖师圣诞或有斋醮科仪等活动时,教徒必须严格按照所规定内容行事。斋日是一月之中应持斋戒的日子。这一几天必须严格遵守戒律,这样行法时才能有天神护佑,才会有效。
和尚为何要吃素不吃肉呢?这个规定是怎样来的?
和尚不能吃肉,源于南朝梁武帝萧衍的规定。梁武帝萧衍笃信佛教,他读到《大般涅经》中的“戒杀生”后,决定不杀生、不吃肉,并下旨规定所有的和尚都不能吃肉,一律吃素。自此,和尚不能吃肉被明确规定下来,随着历史延续至今。
为了保自身。在和尚看来,如果吃肉,便和动物并无差别了,和尚追求至高禅道,自是为保自身,不愿吃肉。03 吃肉者如同杀者。吃肉者与杀者共业,诸恶业中,杀业最大,诸功德中,放生最大。
其实以前的中国和尚是可以吃肉的,只是到了南北朝时期,梁武帝特别喜欢佛教,认为佛家不该杀生,所以禁止和尚们吃肉,从此以后,中国的和尚再也不能吃肉了。
和尚不能吃肉的意义:萧衍推广儒学主要是用来规范人们的行为,他大力兴办儒学教育机构,打击士族门阀势力,为寒门子弟打开上升通道,进而推广儒家的各种规范礼仪,让忠孝节义等儒家思想深入人心。在宗教领域,萧衍则大力提倡崇佛。