先秦春节的特点是什么
先秦春节的特点比较特殊
先秦那时过年称为“上日”“元日”“改岁”“献岁”等
现在许多习俗就是在先秦时出现哒
新年除夕的由来,这就是先秦时期的逐除的习俗。除夕指的是每年农历腊月的最后一天晚上,“除夕”中的“除”字是“去;交替”的意思,除夕的意思是“月穷岁尽”,它与春节首尾相连,有来年另换新岁的意思。
先秦时的春节和现在不同。时间是每年的立春,这一天,天子率三公九卿诸侯大夫迎春于东郊,回来后,赏赐群臣,同时,天子还要命令丞相和地方官吏,行庆施惠,下及兆民。
西周时候,过春节要举行傩舞,进行祭祀,这就是春节里最为隆重的习俗——傩祭。《周礼》中记载:“方相氏掌蒙熊皮,黄金四目,玄衣朱裳,执戈扬盾,帅百隶而时傩,以索室驱疫。”
在先秦时期,由于人们认知自然和改造自然的能力都很有限,所以只能通过巫神化的傩舞来驱鬼辟邪。从周代起,傩祭就是春节最为隆重的习俗之一,政府要组织傩祭——这叫“国傩”;军队过年或者出征前也要举行傩祭,这叫“军傩”;乡下人的老百姓过年也会搞个小规模的傩祭,这被称为“乡人傩”……
春节,是从腊月二十三开始的,这一天也被称为“小年”,是民间祭灶的日子。“灶神的传说很多,名称也很多。比较流行的说法,灶神是玉皇大帝派到各家各户监管、督察这家操行的,每年腊月二十三,灶神便要升天向天帝汇报这家的善行和恶行,领取玉皇大帝对这家人来年的惩罚或奖励。所以人们便在这天祭灶,为灶神送行,希望他‘上天言好事’。”河南省民间文艺协会副主席乔台山先生如是说。
拜年嗑写在桃木上
过年引语:万寿无疆;丰年多黍多稌。
过年特点:先秦时期,新年习俗处于萌芽阶段。农耕社会,人们渴望丰衣足食。
春秋战国时期,就有了春节的雏形。当时兴起的“桃梗”就是最初的春联。《淮南子》说,桃符(即桃梗)是桃木刻成的,上面刻着降福的咒语,一年一换,后蜀皇帝孟昶在过春节时心血来潮,令人将桃树削片,他提笔在上面题写了联句“新年纳余庆,佳节号长春”,这就是中国最早的春联了,这也是当年的拜年嗑。
春节最初的雏形,主要源于年头岁末祭神、祭祖活动。春秋《诗经·豳风·七月》写道:“二之日凿冰冲冲,三之日纳于凌阴。四之日其蚤,献羔祭韭。九月肃霜,十月涤场。朋酒斯飨,曰杀羔羊。跻彼公堂,称彼兕觥,万寿无疆!”大意是,腊月里凿冰咚咚响,正月里藏进冰窖冷飕飕。二月里取出冰块行祭礼,献上韭菜和羔羊。九月霜降天气爽,十月清扫打谷场。满斟美酒敬客人,宰杀羔羊共品尝。登上公堂同聚会,牛角大杯擎过头,高声齐祝寿无疆!
还有一首《诗经·周颂·丰年》,吟咏年终庆祝丰收的礼仪活动:“丰年多黍多稌,亦有高廩。万亿及秭,为酒为醴。烝畀祖妣,以洽百礼,降福孔皆。”《丰年》是遇上好年成举行庆祝祭祀的颂歌。因丰收而致谢,以丰收的果实祭祀最为恰当。“降福孔皆”既是对神灵已赐恩泽的赞颂,也是对神灵进一步普遍赐福的祈求。
《史记》记载,夏代元旦为正月初一,殷商元旦为十二月初一,周代元旦为十一月初一,秦始皇统一全国以后,规定每年十月初一为元旦。秦朝过年的日期正在秋末,恰适合庆祝丰收,与西俗万圣节的时间接近。一般人们都把西方圣诞节比为中国的春节,其实按着庆丰收和 驱鬼的双重意义演变,中国的春节更像西方的万圣节。
《诗经·七月》中记载了西周时期旧岁新年交替时的节庆风俗,“八月剥枣,十月获稻,为此春酒,庆贺丰收,孝敬老人。”是说人们收获之后酿制美酒,庆贺丰收,孝敬老人。欢庆活动大致在冬天农闲之际,它是后来新年习俗的雏形。