祝允明的书法有着怎样的艺术特色
祝允明(1460—1526),字希哲,因生而左手六指,故自号枝山,长洲(今江苏吴县)人。自幼聪慧过人,五岁时能写一尺见方的大字,九岁会作诗。弘治五年(1492年)中举,以后久试不第。
正德九年(1514年)被授为广东兴宁县知县,嘉靖元年(1522年)转任为应天(今南京)府通判,不久称病还乡。 祝允明能诗文,尤工书法,名动海内。他和唐寅意气相投,玩世狂放,二人与文徵明、徐祯卿并称为“吴中四才子”。
祝允明的书法有家学渊源,他擅真、行、草书,楷书学钟繇、王羲之和初唐虞、欧、褚诸家,精谨端雅,秀美兼具,董其昌称赞他的书法“如绵裹铁,如印印泥”。行书学王献之、智永、米芾和赵孟井页,兼取章草古意。
草书取法怀素、黄庭坚,参差错落,纵横飞动,气势雄壮,情貌多变,极具艺术震撼力,有“枝山草书天下无,妙洒岂独雄三吴”(黄勉之语)之赞。但他晚年的一些作品由于写得过于随便,流入“怪俗”恶趣。
祝允明《后赤壁赋卷》,草书纸本。此卷书苏轼所撰《前赤壁赋》《后赤壁赋》二篇,用笔多出奇趣,气势豪强,若崩岩坠石,可谓明代中期狂草书法的佳作。
祝允明的书法艺术特色?
祝允明(1460――1526)
明代长洲,今江苏苏州人,字,希哲,号枝山老樵。
生而右手指枝,自己成为枝指生,举人文凭,官为兴宁令,迁应天府通判。
天资聪颖卓越,据说五岁写径尺字。九岁能文章,可谓神童。
有奇气质,海内索其文及书墨。动辄辞弗见,伺其狎游,人因目为狂。
其书如绵裹铁,如印印泥,盖临池之工,指与心相应。
腕与笔应,自急就章以逮虞,赵。上下千年变体,罔不得其结构,若羲献真行体,怀素狂草,尤臻笔妙,有明朝第一之称。
文征明,与其老乡,曾言,吾乡前辈书家称武功伯徐公,次为大仆少卿李公,李楷法师欧颜,而徐公草书出于颠,素,枝山先生武功外孙,太仆之婿也。早年楷笔实师妇翁,而草法奔放出于外大父,盖兼二父之美。而自成一家。