王维《饭覆釜山僧》古诗原文意思赏析
1、①覆釜:山名。有此名之山,不止一座。王维所指,疑在长安,然未详所在。饭僧:即斋僧。请僧人应供。覆釜山僧:覆釜山的僧人,具体为何人,亦已不可考。②磬:为铜体钵形的法器。法会或诵经时,作为起止之节。
2、饭覆釜山僧 [唐代] 王维 晚知清净理,日与人群疏。将候远山僧,先期扫弊庐。果从云峰里,顾我蓬蒿居。藉草饭松屑,焚香看道书。燃灯昼欲尽,鸣磬夜方初。一悟寂为乐,此生闲有余。思归何必深,身世犹空虚。
3、王维最有禅意的一首诗如下:《饭覆釜山僧》晚知清净理,日与人群疏。将候远山僧,先期扫弊庐。果从云峰里,顾我蓬蒿居。藉草饭松屑,焚香看道书。燃灯昼欲尽,鸣磬夜方初。一悟寂为乐,此生闲有余。
求一些王维带禅理的诗
王维的十首禅诗如下:《杂诗》君自故乡来,应知故乡事。来日绮窗前,寒梅著花未?《相思》红豆生南国,春来发几枝。愿君多采撷,此物最相思。《送元二使安西》渭城朝雨浥轻尘,客舍青青柳色新。
“不知香积寺,数里入云峰。古木无人径,深山何处钟。泉声咽危石,日色冷青衫。薄暮空谭曲,安禅制毒龙。”空山新雨后,天气晚来秋。 明月松间照,清泉石上流。 竹喧归浣女,莲动下渔舟。 随意春芳歇,王孙自可留。
王维最有禅意的一首诗如下:《饭覆釜山僧》晚知清净理,日与人群疏。将候远山僧,先期扫弊庐。果从云峰里,顾我蓬蒿居。藉草饭松屑,焚香看道书。燃灯昼欲尽,鸣磬夜方初。一悟寂为乐,此生闲有余。
松风吹解带,山月照弹琴。君问穷通理,渔歌入浦深。《使至塞上》单车欲问边,属国过居延。征蓬出汉塞,归雁入胡天。大漠孤烟直,长河落日圆。萧关逢候骑,都护在燕然。《山居秋暝》空山新雨后,天气晚来秋。
王维有禅机的诗如下:(“最有禅机”的诗因人而异)王维诗句多是“不用禅语,时得禅理”。
王维坐看云起时全诗
行到水穷处坐看云起时“行到水穷处,坐看云起时”出自唐代诗人王维的《终南别业》。全诗如下:终南别业唐?王维中岁颇好道,晚家南山陲。兴来每独往,胜事空自知。行到水穷处,坐看云起时。偶然值林叟,谈笑无还期。
《终南别业》诗句:中岁颇好道,晚家南山陲。兴来每独往,胜事空自知。行到水穷处,坐看云起时。偶然值林叟,谈笑无还期。
名句”行到水穷处” 出自唐代诗人王维的《终南别业》,全诗为:中岁颇好道,晚家南山陲。兴来每独往,胜事空自知。行到水穷处,坐看云起时。偶然值林叟,谈笑无还期。
行到水穷处,坐看云起时”出自王维的《终南别业》,原文“中岁颇好道,晚家南山陲。兴来每独往,胜事空自知。行到水穷处,坐看云起时。偶然值林叟,谈笑无还期。
全诗大致意思就是王维人到中年后,喜欢求道住在终南山,兴致来了就自己一个人四处走走走到水流穷尽的地方就坐下来,看云起云散偶然碰到了山中老农,相谈甚欢,忘了归去“行至水穷处,坐看云起时”是这首诗中。