观音殿记全文及译文
观音殿记是一篇关于观音菩萨的散文,作者是唐代文学家白居易。以下是全文及译文:
观音殿记
白居易
唐贞元中,有僧自西域来,居于长安之西明寺。其僧善画,好以墨写物形,无出其右者。长安中人多取其画而观之。或有问其故,僧曰:“吾所画者,皆非人间所见。”或曰:“何以知之?”僧曰:“吾尝于梦中见之。”于是人多异焉。
一日,僧自言:“吾欲画一观音像,以示世人。”众皆曰:“善。”僧乃闭户数日,不与外界相通。忽闻其室内有异香之气,人莫能知其故。僧开门而出,手持一幅画像,高约三尺,宽约二尺。众人视之,皆惊叹不已。画像中观音菩萨端坐于莲花之上,面容慈祥,神态安详。众人皆谓:“此画真乃神品也!”
译文:
写李白的散文余秋雨
写李白的散文不是余秋雨,而是余光中的《寻李白》。
《寻李白》是一首怀古咏史的自由体诗,选自余光中《隔水观音集》。开篇轰然而起,破空而来,拟人的“傲慢”与“羞愤”出人意外地加诸“靴子”和“手”之上,“至今还落在”与“人却不见了”似真似幻,不仅活画出李白傲岸不群的神采,而且有广阔的艺术时空供读者神游遐想。
第二节关于李白及其作品的感人力量的描写,妙想奇情匪夷所思。在第三节“至今成谜是你的籍贯”,“不如归去归哪个故乡”的渲染和跌宕之后,第四节诗人更忽发奇想:“樽中月影,或许那才是你的故乡/常得你一生痴痴地仰望”。民间盛传李白在采石矶长江中捉月而死,而余光中的一阕“月光奏鸣曲”,为读者奏响的竟是一个想像飞腾的奇妙尾声。
诗以李白的“失踪”起笔,在叙写诗人的痛饮狂歌与坎坷遭遇之后,复以李白的乘风归去终篇,始终围绕“寻”字曲折成章,反复回旋,结构严谨有序,造句自由而舒展。李白诗的想像如行空天马,超逸绝然,而余光中诗作丰富而具有创作性的想像,确实也颇有“太白遗风”。
余光中(1928年10月21日~2017年12月14日),当代著名作家、诗人、学者、翻译家,出生于江苏南京,祖籍福建泉州永春。因母亲原籍为江苏武进,故也自称“江南人”。
关于黄庭坚的故事50字
分宁才子黄庭坚进京赶考,汴京城外巧遇王安石夫妇遭人刺杀,幸突现神秘女子兰溪和其弟信中奋力相救,逃过一劫。
新皇神宗闻悉震怒,责令御史赵挺之查办,赵挺之诬陷是兰溪信中所为,黄庭坚与好友秦观、米芾愤愤难平,设计相救。
赵挺之怀恨于心,和权臣蒋子奇相互勾结,拒黄庭坚于考场之外。在欧阳修的关照下,黄庭坚得以假名入试,一举高中。
1, 一石二井的来历
传说有一天,许多小孩聚在河边,连连用石子投井,结果自然是一无所获。有个小孩连投十几次也没有结果,气恼异常,拿起块石头将地下的石子砸得粉碎。这一砸,倒触动了他的灵感,心想:“把一颗石子砸成两颗,投入两口井中,不就是一石中双井吗?”他高兴地宣布了自己的发现。许多孩子羡慕他的法子高明,连声夸奖。不想七岁的黄庭坚走来,听说之后,不以为然,说“一颗石子砸成两颗,还不就是两颗吗?不行,不行”那小孩不服气,学着黄庭坚的口气说:“不行!不行!只怕你倒更行!”
黄庭坚起先没有准备投石子,经他这一激,倒想试试了。可石子拿在手中,又犹豫了:“这么一颗石子,要投进两口井中明明是不可能的,自己贸然来试不也是要出丑吗?”想到这里,他举起的手不觉又垂了下来。那小孩又起哄说:“快看行的人呀!”一名话,引得小孩都笑起来了。
黄庭坚从小就要强好胜,在学堂里读书不夺得头名是决不罢休的。听他这一起哄,一急之下,又举起了石子。也是情急智生,他想起平素跟小孩一起“打水漂”,一个石子可以在水面上跳十几下,如果自己象“打水漂”一样,让石子先在一口井上跳一下,再漂到另一口井上沉下去,不就是一石中双井了吗?这样一想,他来劲了,找来一块扁平的小石,瞄准目标,计算好距离,手一甩,那石子在后一口井上一沉,好似投中了,忽地又窜了上来,漂落到另一口井上,“刷”地一声深了下去。
这一来,围观的孩子们都佩服极了,连连夸赞黄庭坚。一个过路的老农也连连称赞:“好聪明的孩子!好聪明的孩子!长大了必是高官厚禄,荣华富贵!”黄庭坚长大后虽然不曾高官厚禄,荣华富贵,可一石中双井的故事却一直在故乡流传下来。