万象山崇福寺记全文
赵孟頫《处州万象山崇福寺记碑》,原立于寺边一览亭内,亭久已毁,碑抗战期间还在寺下洞天楼内,现下落不明,仅存拓片。原碑释文如下:
处州万象山崇福寺记
古教有“森罗及万象,一法之所印”之说。谓一法者,指吾灵知不昧之心府也。心与万象虚而通、寂而会,混之不杂,类之不齐。即一而万,如空合空;即万而一,如水投水。非智眼洞明,其孰能喻之?处城有山,屹立阛阓中,名万象,形如莲华。
下瞰城闉,溪流环绕,南明蔚其前,北原丽其后,少微括苍,梵林仙洞,参错掩映,一郡之伟观也。崇福寺者,建于元贞乙未。开山沙门行英,号白云,族周氏,故兰溪丞之孙也。生有夙质,长慕空宗,郡之文殊尊教院乃其肆业之所。
已而挟筞游方遍扣名宿,于佛祖不传之旨,高诣远到。众请出世,住白云法会禅刹,缁白响教,每慨郡之禅丛不振,方来衲子无食息之所,刻苦励志,乃创始焉。寻而檀户输金,郢人献巧,辇雄材,鞭巨石,群夫执役唯恐不先,上栋下宇,指顾如愿。
奉佛有殿,阐法有堂,禅宴有榻,出内有库,崇门丈室,疱圊廪庚,悉具体焉,方将塑像。俄有僧自西域至者,妙出天巧,凡释迦、圜通、应真及诸像设,迥异常伦。敬奉大元帝师,遂降慈音,乃赐兹额。等以甲乙相承,贸腴田二百亩以充食。
观能事甫毕,复然指节依楞严诸了义,期与郡灵同成正觉。延祐乙卯示疾,是年八月十五日泊然而化。阇维齿根不坏,度弟子二十余人,凡寺之伏腊有所不逮,持钵分卫以继之,遵遗命也。嘱其律已奉众之法,宜依佛制,凡禅坐、经行、毗尼、清禁、少怠则非所以继承也。
一日,郡侯太中普化慕师遗业,虑后之来者不能远继,将立石纪其颠末,率其徒可永等持事状请为文以记之。余闻佛道长远,久受勤苦,乃可得成。然则香严击竹,太原闻角,一历耳根廓尔禅悟,用勤苦奚为哉?
无乃有自取法缚于修证之途。对曰:子徒见其悟之易,而不知其未悟之难,其忘形骸,废寝食,尤甚于沐黍而求解者,苟知其难,则行可立、道可囗、德可修、福可崇矣。余复何言。
时延祐五年岁戊午西天目山幻住沙门明本记,后二年正月,翰林学士承旨荣禄大夫知制诰兼修国史吴兴赵孟頫书并篆额。是岁三月望日住山沙门可囗立石。
愚公移山原文
《愚公移山》是一篇中国传统寓言故事。
故事中讲述了愚公和他的家人要移走挡住他们的两座大山,他们凭着毅力与坚定的信念,最终在两个子孙的帮助下,在芝山修了五百年,把大山挖平。
这个故事告诉我们只要有决心,就一定可以克服困难。
《愚公移山》是中国古代的一则寓言故事,其原文如下:
太行、王屋二山的北面,住着一位九十岁的老翁,名叫愚公。他家里只有一个儿子和一个儿媳。王屋山高达七百多米,太行山更是高达千米以上,二山之间的峰岭如门户相连,形成了一块鸟不拉屎的孤岛。
从前日夜想着借助神仙之力将这座群山挖平,便能与外界相通。愚公便开始日复一日、年复一年地搬运土石。他那年迈的身体穿过了无数个春秋和四季更替,返老还童两三次都在所不辞。
人们常常以善心嘲笑他:“你已经老得快要死了,却还要去干这样的苦力活?就算用尽了你所有的气力也挖不出一个水缸大的坑来呀?”愚公回答道:“我死而后已,子孙后代会继续作业呀。”
天帝感动于他百折不挠的精神和难以言喻的毅力,在异国雪山中派下大龟前来帮助移山。从此,愚公上山挖土,大龟下海运土,日复一日、年复一年地干着这苦力活,终于有一天,只见太行、王屋二山在他们的不懈努力下垮了下来。