茶文化词句
饮茶歌诮崔石使君 越人遗我剡溪茗,采得金芽爨金鼎。素瓷雪色缥沫香,何似诸仙琼蕊浆。一饮涤昏寐,情思朗爽满天地。再饮清我神,忽如飞雨洒轻尘。三饮便得道,何须苦心破烦恼。此物清高世莫知,世人饮酒多自欺。
关于茶文化的诗句 无由持一碗,寄与爱茶人。——白居易《山泉煎茶有怀》 译:手端着一碗茶无需什么理由,只是就这份情感寄予爱茶之人。 此物清高世莫知,世人饮酒多自欺。
.关于茶文化的诗句 无由持一碗,寄与爱茶人。——白居易《山泉煎茶有怀》 译:手端着一碗茶无需什么理由,只是就这份情感寄予爱茶之人。 此物清高世莫知,世人饮酒多自欺。
被酒莫惊春睡重,赌书消得泼茶香。出自:清·纳兰性德《浣溪沙·谁念西风独自凉》。译文:酒后小睡,春日好景正长,闺中赌赛,衣襟满带茶香。酒阑更喜团茶苦,梦断偏宜瑞脑香。
一代词人苏东坡,为何写下“茶笋尽禅味,松杉真法音”?
大诗人苏东坡云:茶笋尽禅味,松杉真法音。说的就是茶中有禅,禅茶一味。茶对禅宗而言,即是养生用具,又是得悟途径,更是体道法门。
茶笋尽禅味,松杉真法音。——苏轼 茶道是一种以茶为媒的生活礼仪,也被认为是修身养性的一种方式,它通过沏茶、赏茶、闻茶、饮茶、增进友谊,美心修德,学习礼法,是很有益的一种和美仪式。
茶之笋者,生烂石沃土,长四五寸,若薇蕨始抽,凌露_焉。”⒊茶和笋。见“茶笋”。引宋苏轼《参寥上人初得智果院》诗:“茶笋尽_味,松杉真法音。
《禅·茶·心》(二十七)禅门《参同契》
在南岳弘法期间,石头希迁禅师除了日常接众之外,还作过一些文字著述,现存有《参同契》和《草庵歌》。
《参同契》原文如下:乾坤者,易之门户,众卦之父母。坎离匡廓,运毂正轴,牝牡四卦,以为橐龠。覆冒阴阳之道,尤工御者准绳墨,执衔辔,正规距,随轨辙,处中以制外,数在律历纪。
禅依不二门的上一句:玄人参同契。禅依不二门的上一句:玄人参同契。诗词名称:《南歌子(独坐蔗庵)》。本名:辛弃疾。别称:辛忠敏。字号:原字坦夫,后改字幼安号稼轩居士。所处时代:宋代。民族族群:汉族。
关于茶和禅意诗句
1、空山寂静缘禅庭,一壶清茶泡诗情。静坐山间花自开,禅舍茶香心初静。无言只有一壶茶,禅意如水一轮月。清风拂拂一片秋,茶香舒舒两相伴。汲水烧茶声自韵,禅心荡漾意静深。
2、竹下忘言对紫茶,全胜羽客醉流霞。尘心洗尽兴难尽,一树蝉声片影斜。释义:翠竹之下一起对饮紫笋茶,味道醇厚胜过那流霞仙酒。洗净红尘杂念茶兴却更浓,在蝉鸣声中谈到夕阳西下才尽兴。
3、茶道优美的诗句 幸有香茶留稚子,不堪秋草送王孙。李嘉祐 遥闻境会茶山夜,珠翠歌钟俱绕身。白居易 吟咏霜毛句,闲尝雪水茶。
4、春来茗叶还争白,腊尽梅梢尽放红。出处:宋代韩元吉的《送陆务观福建提仓》释义:在这腊尽春回之际,梅花盛开,梢头已染成一片嫣红;待您到任时,春光明媚,白茶叶也该争先吐出芽叶为您洗尘接风。
5、这些诗句都表达了诗人对茶的喜爱和对禅意的追求,成为了禅茶文化中不可或缺的一部分。世界妙境清禅久,茶香谈笑净人心。羽扇圆敞诗书在,一杯清茶物外身。真妙神仙禅果达,来自茶山送来茶。
经典茶文化诗词七言
1、矮纸斜行闲作草,晴窗细乳戏分茶。---临安春雨初霁 作者:陆游 叹息老来交旧尽,睡来谁共午瓯茶。---幽居初夏 作者:陆游 争新买宠各出意,今年斗品充官茶。
2、山泉煎茶有怀 唐代:白居易 坐酌泠泠水,看煎瑟瑟尘。无由持一碗,寄与爱茶人。译文 坐着倒一鼎清凉的水,看着正在煎煮的碧色茶粉细末如尘。手端着一碗茶无需什么理由,只是就这份情感寄予爱茶之人。
3、药看辰日合, 茶过卯时煎。草长睛来地, 虫飞晚后天。此时幽梦远, 不觉到山边。《一言到七言诗》〖唐〗 元稹茶。香叶,嫩芽。慕诗客,爱僧家。碾雕白玉,罗织红纱。铫煎黄蕊色,碗转曲尘花。夜后邀陪明月,晨前命对朝霞。
4、以下是一些经典的茶文化诗词歌赋:《饮茶》——唐代陆羽人情至味是清茶,心性清闲自白齿。病来药匙藏乖旦,嗽痰杯火入病腹。长谷寒泉市中有,近栏春树洞里学。分明美酒胜西子,柔善茶香胜东篱。
5、关于茶文化的诗句: 被酒莫惊春睡重,赌书消得泼茶香,当时只道是寻常。 —— 纳兰性德《浣溪沙·谁念西风独自凉》 休对故人思故国,且将新火试新茶。 —— 苏轼《望江南·超然台作》 寒夜客来茶当酒,竹炉汤沸火初红。
6、茶文化的经典诗句 香泉一合乳,煎作连珠沸。时看蟹目溅,乍见鱼鳞起。声疑松带雨,饽恐生烟翠。尚把沥中山,必无千日醉。