僧自恣日是什么意思
1、僧自恣日的意思是自我反省及接受僧众的检举。词语解释:僧自恣日sēng zì zì rì:佛教以农历七月十五日为“僧自恣日”。此日僧众举罪悔过,无忌无隐,故称。也称佛欢喜日。参阅《翻译名义集·众善行法》。
2、即夏安居之终日(即圆满日,七月十五日)。于佛制每年一夏九十日间,僧众聚集一处安居,坚持戒律、皎洁其行,于最后一日,僧行自恣法,即请僧众举出各自所犯之过失,于大众中发露忏悔而得清净,自生喜悦,称为自恣。
3、令於大众中自我反省及接受僧众的检举,以发露忏悔,改过自新,回复清净,名僧自恣法。所以这一天亦名僧自恣日。
【自恣五人以上僧法】什么意思?如何解释?
』僧集已,应先差人,应具两种五德:一﹑ 自恣五德 ,不爱、不恚、不怖、不痴、知自恣未自恣;二﹑具 举罪五德 ,知时、如实、利益、柔软、慈心也。十诵五分,并差二人以上。
自恣的意思是什么如下:“自恣”是指佛教僧团每年结夏安居的最后一天。因那一天会举行忏悔集会,请人随意揭发自己的过失。
意译满足、喜悦、随意事。乃随他人之意自己举发所犯之过错。夏安居之竟日,清众举示自身于见、闻、疑等三事中所犯之罪,面对其他比丘忏悔之,忏悔清净,自生喜悦,称为自恣。此日即称僧自恣日、僧受岁日。
若据僧祇,舍堕忏悔,五人僧摄。谓受忏悔主作白和僧,为他所量,不入僧数。今以当宗不了,僧祇为定。」资持记释云:「五人中,初示本宗。边受二法,教授白召;戒师对问;自恣白和。唯此三白,是五人用。
意令和合无诤;有罪非谬;欲使前人,忏悔清净,美德外彰;故能劝喻,离于怀恼;愍物与乐,不欲非法故。(二﹑差二所以)所以差二人者,四分文不了;十诵僧祇中,并差二人为法。五分中,二人已上,乃至多人。
当令五德,于三五上座边三说。已外众僧,一说便止。或一人受两人自恣者,互跪,须在中间,左右取之,并须一说,示令大众闻知。律云, 不得窃语自恣 。今或两五德,双头一时,各自恣者,此是非法。
【尼依大僧自恣法】什么意思?如何解释?
1、』 .0三说。僧中上座告敕, 如上自恣中。 彼尼受教已,当于明日,尼自恣时,鸣稚,尼僧集已,如前教诫中,白尼僧,传自恣时大僧所告之语。乃至诸尼顶戴讫。依上大僧自恣法,然后散去。
2、“自恣”是指佛教僧团每年结夏安居的最后一天。因那一天会举行忏悔集会,请人随意揭发自己的过失。
3、僧自恣日的意思是自我反省及接受僧众的检举。词语解释:僧自恣日sēng zì zì rì:佛教以农历七月十五日为“僧自恣日”。此日僧众举罪悔过,无忌无隐,故称。也称佛欢喜日。参阅《翻译名义集·众善行法》。
自恣怎么读
1、自恣日的拼音读作:zì zì rì。自恣日的来源:自恣日,指结夏安居的最后一日,常用于佛家。夏历七月十五,称自恣日。意思是自行检查一年来的修行情况。是佛教又一重大节日,又称盂兰盆节。
2、恣的读音:zì。释义:形声。从心,声。本义:放纵。同本义,恣,纵也。——《说文》所以禁民使不得自恣也。——《淮南书》。注:“放也。”遥荡恣雎。——《庄子大宗师》。李注:“自得貌。”无正而恣雎。
3、恣的读音是zì。详细释义:形声。从心,次声。本义:放纵。同本义。恣,纵也。——《说文》。所以禁民使不得自恣也。——《淮南书》。遥荡恣雎。——《庄子大宗师》。无正而恣雎。——《荀子解蔽》。
4、汪洋自恣,汉语成语,拼音是wāng yáng zì zì,意思是比喻人的气度或气势宏大。出自《李温陵传》。李温陵传原文如下:李温陵者,名载贽。少举孝廉,以道远,不再上公车,为校官,徘徊郎署间。后为姚安太守。
【自恣略法】什么意思?如何解释?
字形采用“言”作边旁,采用“襄”作声旁。 相关词汇解释: 推让[tuī ràng] 由于谦虚、客气而不肯接受(利益、职位等)。 出让[chū ràng] 出卖或转让(个人自用的东西):出让家具。
行事钞尼众别行篇:「自恣法。四分,尼夏安居竟,听差一比丘尼,为尼僧故,往大僧中,说自恣。当白二差之,文如常也。又差二三人为伴。
意令和合无诤;有罪非谬;欲使前人,忏悔清净,美德外彰;故能劝喻,离于怀恼;愍物与乐,不欲非法故。(二﹑差二所以)所以差二人者,四分文不了;十诵僧祇中,并差二人为法。五分中,二人已上,乃至多人。
迦絺那衣法附。 (叙制意)(一﹑制自恣意)然九旬修道,精练身心。人多迷己,不自见过,理宜仰凭清众,垂慈诲示。纵宣己罪,恣僧举过。内彰无私隐,外显有瑕疵。身口托于他人。故曰自恣。
略有五法:一﹑ 舍堕 者,四人已下至二人来,口和问边,单对一人,自如常也。二﹑就 说戒 者,三人已下,展转三语也。三﹑ 自恣 者,四人已下,亦须三语,不可差人也。
就法界中,分为五位:(三小界)一﹑难事 受戒小界 ;二﹑因难事 自 恣〔小界〕 ;三﹑数人 说戒〔小界〕 。此 三小界 ,因难曲开。但作一法。后必闲豫,不开作之。故文中结已即解,非久住法也。