古诗游灵岩(玉文山后灵岩寺,四百年来选佛场。满地白云关不住,石泉流...
1、译文:玉文山后就是灵岩寺,四百年来往往被选为佛家圣地。满天悠悠的白云并非人为能关住的,石泉淙淙流泻而出,落花幽香远。有翻译不当之处,欢迎指正。
2、君看秦始后,仍有汉皇台。 和元遗山呈泰山天倪布山张真人 [元]王奕 江右书生枉白头, 杖藜始得此山游。 手摩红日登三观, 袖佛黄埃看九州。 赠灵岩西堂坚公禅师 [元]康渊 萦回绿水遶春山, 蝶舞莺啼白昼闲。
3、水:1君不见,黄河之水天上来,奔流到海不复回2日出江花红胜火,春来江水绿如蓝雪:草枯鹰眼疾,雪尽马蹄轻。 (王维《观猎》) 欲将轻骑逐,大雪满弓刀。(卢纶《塞下曲》) 遥知不是雪,为有暗香来。
4、日抱扶桑跃,天横碣石来。 君看秦始后,仍有汉皇台。 和元遗山呈泰山天倪布山张真人 [元]王奕 江右书生枉白头, 杖藜始得此山游。 手摩红日登三观, 袖佛黄埃看九州。
5、江月何年初照人?人生代代无穷已,江月年年望相似。 不知江月待何人,但见长江送流水。白云一片去悠悠,青枫浦上不胜愁。 谁家今夜扁舟子?何处相思明月楼?可怜楼上月徘徊,应照离人妆镜台。玉户帘中卷不去,捣衣砧上拂还来。
关于佛的诗句古诗及意思是什么
1、佛性常清净,何处有尘埃! 译文:菩提原本就没有树, 明亮的镜子也并不是台。
2、身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
3、一佛一切佛,心是如来地。——出自唐·寒山《诗三百三首》任你千圣现,我有天真佛。——出自唐·寒山《诗三百三首》常闻释迦佛,先受然灯记。
4、全诗表达的意思直译是:把身体修炼得像仙鹤般轻灵,千年长松下相伴着两卷佛经。我来问道大师什么也没有说,只是指示我云在青天水在瓶。其背后蕴含的深刻哲理是:惟俨禅师身体清瘦,精神矍铄,很有得道者的高逸之风。
5、关于佛教的诗如下:菩提本无树,明镜亦非台。——唐·惠能《菩提谒》赏析:否定了神秀的“身是菩提树,心如明镜台”的观点,指出了菩提和明镜都不是外在的物象,而是内心的境界。
和佛有关的古诗
1、描写“拜佛”的诗词有:《乌夜啼·同瞻园登戒坛千佛阁》清代:朱孝臧 春云深宿虚坛,磬初残,步绕松阴双引出朱阑。吹不断,黄一线,是桑干,又是夕阳无语下苍山。
2、菩提本无树,明镜亦非台。本来无一物,何处惹尘埃。译文:菩提树是空的,明镜台也是空的,身与心俱是空的。本来无一物的空,又怎么可能惹尘埃呢?出处:(唐)六祖《示法》空门不肯出,投窗也太痴。
3、盘膝坐来中夜后,飞蛾扑灭佛前灯。 --石屋清珙 憨山德清 底事分明在已弓,不须向外问穷通。 但能角处回光照,莫被尘劳困主公。 颂平常心是道 春有百花秋有月,夏有凉风冬有雪, 若无闲事挂心头,便是人间好时节。
4、前年开閤放柳枝,今年洗心归佛祖。—— 宋 · 苏轼《和蔡景繁海州石室》入门突兀见深殿,照佛青荧有残烛。—— 宋 · 苏轼《二十七日自阳平至斜谷宿于南山中蟠龙寺》来从佛印可,稍觉魔忙奔。
5、与“佛”有关的诗句有哪些 宋·晁说之《闲居》 闲居岂无事,一动百艰难。水为斋僧惜,花因供佛残。喜闻多死士,厌话小长安。香火同缘客,饥肠先永叹。 宋·王义山《乐语》 移向慈元供寿佛。压倒群花,端的成清绝。
6、与佛相关的诗句有:春云深宿虚坛,磬初残,步绕松阴双引出朱阑。——朱孝臧《乌夜啼·同瞻园登戒坛千佛阁》船头坐三人,中峨冠而多髯者为东坡,佛印居右,鲁直居左。
关于唐朝诗人与佛教的关系
1、白居易是唐代的伟大诗人,也是一位虔诚的佛教徒,自称香山居士。唐朝文人中,白居易与佛教僧侣往来最为密切。《五灯会元》之四上有如下记载:「杭州刺史白居易,字乐天,久参佛光,得心法,兼禀大乘金刚宝戒。
2、杜甫秉具殊胜的佛缘,其一生倾心于佛教。喜游寺访僧,求法参禅,曾到五台山研习佛法,与京师大云寺主赞上人交契极深,杜甫诗中有关佛寺的题诗及谈禅说佛的诗作,约有数十篇之多。
3、文中述及了诗人同当代名僧道光禅师的关系时说:“维十年座下.可见王维确实也与佛家因缘不浅,其晚年更是过着僧侣般的生活。
4、王维,字摩诘,号摩诘居士。从名字中的“摩诘”就能看出来他与佛之间的关系。他是唐朝的山水派诗人,他的诗中带有很多佛教思想,自身也信佛,所以被人们称为诗佛,是对他的高度认可。
5、一生习禅,与南北两宗都有交往,先受北宗神秀禅学思想的熏陶。后又受南宗荷泽一系禅学思想的影响。领悟三空的柳宗元 唐宋八大家之一。柳宗元(773---819)古文的倡导者,杰出的散文家和诗人。
关于乐山大佛的古诗
1、《定风波 乐山大佛歌》近现代:王引 原文:城郭全非斧烂柯,独参宝像礼巍峨。一夜石头齑与粉,随份,后人还有后人磨。译文:城墙内外岁月流逝,人事变迁,独自参拜巍峨的大佛像。
2、《谒凌云大像》陆游 出郭寻幽一笑新,径呼艇子截烟津。不辞疾步登重阁,聊欲今生识伟人。泉镜正涵螺髻绿,浪花不犯宝趺尘。始知神力无穷尽,丈六黄金果小身。
3、关于乐山大佛的诗词 (一) 《乐山大佛》 作者:理维(现代) 弥勒巍巍在水边,佛光普照满江天。 脚压恶浪成莲卉,视镇迷霾化紫烟。 只要轻舟行万里,不惜守望逾千年。 好多北往南来客,不拜河流也拜山。