读佛经——心无所住而生其心
1、一)你我都是世间之过客,缘起性空。空空而来,空空而去。不着相,不住心。一切皆为虚空。所执,即非所执,是名所执。
2、“应无所住,而生其心”,出自《金刚经》。关键是“住”和“心”二字,住,指的是人对世俗、对物质的留恋程度;心,指的是人对佛理禅义的领悟。人应该对世俗物质无所执着,才有可能深刻领悟佛。
3、“应无所住,而生其心”意思是说:做事不要去祈求结果,但要有认真去做的心。这句话出自《金刚经-第十品庄严净土分》,通过解构佛本身的庄严,阐明佛法的真谛是“庄严净土”。
知心无住,即是修行,无住而知,即为法昧.出自那部佛经
我国禅宗六祖惠能未得法前,五祖弘忍为说《金刚经》,至应无所住而生其心,慧能言下大悟,一切万法不离自性,得传衣钵。
观无量寿佛经疏卷一(大三七·二四六中):‘无量寿者,乃是此地汉音。言南无阿弥陀佛者,又是西国正音。又南者是归,无者是命,阿者是无,弥者是量,陀者是寿,佛者是觉。故言归命无量寿觉,此乃梵汉相对,其义如此。
《金刚经》是首选,也就是五千多字,刚刚好。金刚经全名叫《金刚般若波罗蜜经》,来自印度的初期大乘佛教。
何时、何事、何处不修行?《佛经》 1释迦牟尼的一句话:伸手需要一瞬间,牵手却要很多年,无论你遇见谁,他都是你生命中该出现的人,绝非偶然。若无因缘,何以相遇,若无相欠,怎会相见。
出自《金刚经》降伏其心篇(简称《心经》)第三分讲。《金刚般若波罗蜜经》来自印度的初期大乘佛教,因其包含根本般若的重要思想,在般若系大乘经中可视为一个略本;本经说“无相”而不说“空”,保持了原始般若的古风。
请问什么是修行佛法?
1、成佛没有捷径,修行就是脚踏实地。严持戒律。
2、转迷成悟与离苦得乐,实际是一个问题的两个方面。转迷成悟在于追求真理,是属于解;离苦得乐在于修行圣道,是属于行。但如果因求解而悟道,自然也可以离苦;如果因修道而离苦,自然也可以开悟。
3、修行就是改变个性的过程 就是改变毛病的过程 修行具体内容是菩萨六度万行 佛教修行 经典:金刚经、心经、华严经、涅盘经、无量寿经、佛说阿弥陀经、《大藏经》等。基本要理在于:戒,定,慧。
4、修行是一个汉语词语,拼音是xiūxíng,一指修养德行;二指美好的品行;三指操行;四指遵行;五指出家学佛或学道;六指行善积德。出自《庄子·大宗师》:“彼何人者邪?修行无有,而外其形骸。
推荐一些佛经中的浅俗易懂又很有意义的句子
死,要死得有价值;死有重如泰山,有轻如鸿毛;活,要活得有尊严;活有流芳百世,有遗臭万年。 60、别人讲我们不好,不用生气、难过。说我们好也不用高兴,这不好中有好,好中有坏,就看你会不会用? 6笑着面对,不去埋怨。
庙宇未必有真佛,闹市但许有高僧。何处不红尘?何处无佛陀?何时、何事、何处不修行?《佛经》 1释迦牟尼的一句话:伸手需要一瞬间,牵手却要很多年,无论你遇见谁,他都是你生命中该出现的人,绝非偶然。
起见生心,分别执著,便有情尘烦恼、扰攘,若以利根勇猛身心直下,修到一念不生之处,即是本来面目。 6欲知世上刀兵劫,但听屠门夜半声。