从佛教角度看六道就是监狱,我们身体就是手拷和枷锁,我们都在坐牢,这样...
1、不对,从佛家来说天堂地狱本不自有,那里有什么天堂地狱。再说六道中有天、人、鬼、饿鬼、畜生、阿修罗。要是照你说的我们的身体是枷锁,那么鬼道、饿鬼道、没有身体就没有枷锁了,那还有什么苦。
2、佛教的六道轮回,是按生活的物质和精神享受度来区分的,我被入狱和绑架就是地狱道,我穷就是在饿鬼道,我愚痴无知就是在畜生道,我有知识就是在人道,我有钱就是在天道,我有武力好打人就是阿修罗道。
3、我们是在欲界的六道里的人道。六道是众生造业受报所投生的不同空间维次,只要破了无明就可以出六道和三界。
世间的事物往往是一分为二的。失败虽然是人人不愿看到的结果,但有时...
贫困虽然是人人不愿意经历的生活,但有时却能成为人们奋斗的动力。痛苦虽然是人人不愿意经受的情感,但有时却能造就人们刚强的性格。挫折虽然是人人不愿意接受的事实, 但有时却能激励人们坚强的意志。
孤独虽然是我们不愿经历的境遇,但是往往能使我们思想沉淀。痛苦虽是我们不愿面对的经历,但是往往能使我们果敢刚毅。
爱情虽然是美好而甜蜜的,但是有时候会给你带来无穷烦恼。痛苦虽然是人人都不愿意接受的,但是有时候却能让你成长。
人系于妻子舍宅,甚于牢狱
佛说:「人系于妻子舍宅,甚于牢狱。」就是我们对于妻子儿女的挂念,这指的世俗社会的人。比系于牢狱舍宅,比牢狱还要去困惑自己。牢狱呢,它有假释也好,它有刑满出狱也好,它有结束的一天。
人系于妻子舍宅,甚于牢狱,牢狱有散释之期,妻子无远离之念。系:捆绑 妻:老婆 子:孩子 舍宅:房子,住处。这句话的意思大概就是,人的一生都被老婆、孩子和房子捆绑着,好像坐牢一样。
修行是点滴的工夫。爱不重不生娑婆,念不一不生净土。佛言:人系于妻子舍宅,甚于牢狱。牢狱有散释之期,妻子无远离之念。情爱于色,岂惮驱驰。虽有虎口之患,心存甘伏。投泥自溺,故曰凡夫。
佛言:人系于妻子舍宅,甚于牢狱。牢狱有散释之期,妻子无远离之念。情爱于色,岂惮驱驰。虽有虎口之患,心存甘伏。投泥自溺,故曰凡夫。透得此门,出尘罗汉。 问君能有几多愁,恰似一江春水向东流。
人以爱欲交错,心中浊兴,故不见道。汝等沙门,当舍爱欲。爱欲垢尽,道可见矣!】又云【佛言:财色于人,人之不舍。譬如刀刃有蜜,不足一餐之美;小儿舐之,则有割舌之患。】又云【佛言:人系于妻子舍宅,甚于牢狱。
佛言:人系于妻子舍宅,甚于牢狱。牢狱有散释之期,妻子无远离之念。情爱于色,岂惮驱驰。虽有虎口之患,心存甘伏。投泥自溺,故曰凡夫。透得此门,出尘罗汉。 11) 人不是坏的,只是习气罢了,每个人都有习气,只是深浅不同罢了。