王维最具禅意的诗(一)
1、一悟寂为乐,此生闲有余。 思归何必深,身世犹空虚。
2、王维最有禅意的一首诗如下:《饭覆釜山僧》晚知清净理,日与人群疏。将候远山僧,先期扫弊庐。果从云峰里,顾我蓬蒿居。藉草饭松屑,焚香看道书。燃灯昼欲尽,鸣磬夜方初。一悟寂为乐,此生闲有余。
3、王维最有禅意的一首诗是《过香积寺》。《过香积寺》原文:不知香积寺,数里入云峰。古木无人径,深山何处钟。泉声咽危石,日色冷青松。薄暮空潭曲,安禅制毒龙。
4、王维非常有禅意的诗,就是《终南别业》了吧~原文是这样的:中岁颇好道,晚家南山陲。兴来每独往,胜事空自知。行到水穷处,坐看云起时。偶然值林叟,谈笑无还期。
竹里馆的主旨
《竹里馆》的主旨:表现了诗人高雅绝俗、宁静淡泊的内心境界。全诗描绘了诗人月下独坐、弹琴长啸的情景,以此表现出诗人闲适的隐居生活,勾勒出一位悠然独处者的形象,表达出诗人闲适自得的心境。
《竹里馆》的主旨 《竹里馆》表现了诗人高雅绝俗、宁静淡泊的内心境界。全诗通过对诗人月下独坐、弹琴长啸的情景的描绘,表现了诗人闲适的隐居生活,勾勒出一位悠然独处者的形象,表达出诗人闲适自得的心境。
《竹里馆》的中心思想:全文通过描绘月夜幽林与诗人的闲适生活,表达了诗人对隐居生活的怡然自得 之情 ,同时表达了诗人清幽澄净的心境,塑造出一个隐居山林、悠然独处的隐者形象。
《竹里馆》主旨此诗通过对自然景物的描写,表现出了作者隐居山林的悠闲自得的心情。
老爷子书王维《登裴秀才迪小台》:诗人笃于奉佛,晚年长斋禅诵
登裴秀才迪小台 [作者] 王维 [朝代] 唐代 端居不出户,满目望云山。 落日鸟边下,秋原人外闲。 遥知远林际,不见此檐间。 好客多乘月,应门莫上关。
笃于奉佛,晚年长斋禅诵。一日,忽索笔作书数纸,别弟缙及平生亲故,舍笔而卒。赠秘书监。
—— 王维《送别 》下马饮君酒,问君何所之?君言不得意,归卧南山陲。 —— 王维《送别》但去莫复问,白云无尽时。 —— 王维《送别》山中相送罢,日暮掩柴扉。 —— 王维《送别 》唯有相思似春色,江南江北送君归。
维以诗名盛于开元、天宝间,宁薛诸王驸马豪贵之门,无不拂席迎之。得宋之问辋川别墅,山水绝胜,与道友裴迪,浮舟往来,弹琴赋诗,啸咏终日。笃于奉佛,晚年长斋禅诵。一日,忽索笔作书数纸,别弟缙及平生亲故,舍笔而卒。赠秘书监。
啸咏终日。笃于奉佛。晚年长斋禅诵。一日。忽索笔作书数纸。别弟缙及平生亲故。舍笔而卒。赠秘书监。宝应中。代宗问缙。朕常于诸王坐闻维乐章。今存几何。缙集诗六卷。 文四卷。表上之。敕答云。卿伯氏位列先朝。
《山中与裴秀才迪书》原文 近腊月下,景气和畅,故山殊可过。足下方温经,猥不敢相烦,辄便往山中,憩感配寺,与山僧饭讫而去。北涉玄灞,清月映郭。夜登华子冈,辋水沦涟,与月上下。寒山远火,明灭林外。
“行至水穷处,坐看云起时”,这句诗是什么意思?有怎样的意境?
1、意思是:闲情漫步到水尽之外,坐下仰望白云的飘动。创作背景:此诗是王维晚年的作品,当写于唐肃宗乾元元年(758)之后。王维晚年官至尚书右丞,职务不小。
2、行到水穷处,坐看云起时」有两种境界在其中。第一种,处绝境时不要失望,因为那正是希望的开始;山里的水是因雨而有的,有云起来就表示水快来了。另一种境界是,即使现在不下雨也没关系,总有一天会下雨。
3、“行到水穷处,坐看云起时”的意思是随意而行,不知不觉竟然走到流水的尽头,看来是无路可走了,于是索性就地坐下来看那天空中的风起云涌。
《竹林馆》全诗
竹里馆 王维 独坐幽篁里,弹琴复长啸。深林人不知,明月来相照。【译文】:月夜,独坐幽静的竹林子里,间或弹弹琴,间或吹吹口哨。竹林里僻静幽深,无人知晓,却有明月陪伴,殷勤来相照。
独坐幽篁里,弹琴复长啸。深林人不知,明月来相照。竹里馆注释 篁:竹丛。长啸:即是从口中发出清越悠长的声音,古代文士喜在幽谷山林之间长啸,藉以抒情调气。
独坐幽篁里,弹琴复长啸。深林人不知,明月来相照。《竹里馆》是唐代诗人王维晚年隐居蓝田辋川时创作的一首五绝。译文如下:我独自坐在幽深的竹林,一边弹琴一边高歌长啸。没人知道我在竹林深处,只有明月相伴静静照耀。