描写佛教的古诗词有哪些?
身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
盘膝坐来中夜后,飞蛾扑灭佛前灯。 --石屋清珙 憨山德清 底事分明在已弓,不须向外问穷通。但能角处回光照,莫被尘劳困主公。颂平常心是道 春有百花秋有月,夏有凉风冬有雪,若无闲事挂心头,便是人间好时节。
—— 宋 · 苏轼《赠清凉寺和长老》当为狮子吼,佛法无南北。—— 宋 · 苏轼《闻潮阳吴子野出家》脱身献佛意可料,一瓦坐待千金还。—— 宋 · 苏轼《月华寺》海风吹未凝,古佛来布武。
七绝 长安大兴善寺 九五位尊兴善寺,龙飞象舞始隋唐。密宗深邃千年雨,古刹长悠万里光。七绝 居家佛 父母深恩似海洋,儿孙孝顺复呈祥。双亲本是居家佛,莫向山门敬远香。
介绍一下纳兰容若生平事迹
值得一提的是,传言纳兰而立之年,在顾贞观的帮助下,纳江南才女沈宛。沈宛,字御蝉,浙江乌程人,著有《选梦词》。
【人物简介】纳兰性德(1655——1685)原名成德,字容若,号楞伽山人,满洲正黄旗人,康熙十二年进士。大学士明珠长子。他淡泊名利,善骑射,好读书,擅长于词。他的词全以一个“真”字取胜,写情真挚浓烈,写景逼真传神。
纳兰容若,顺治十一年腊月十二日生于京师,从小聪明过人,读书过目不忘,数岁即习骑射,17岁入太学读书,为国子监祭酒徐文元赏识,推荐给其兄内阁学士。
纳兰性德,叶赫那拉氏,字容若,号楞伽山人,满洲正黄旗人,清朝初年词人,原名纳兰成德,一度因避讳太子保成而改名纳兰性德。大学士明珠长子,其母为英亲王阿济格第五女爱新觉罗氏。
纳兰性德生平简介 纳兰性德出生在顺治十二年,满族人,字容若,通常也被称作纳兰容若。本名叫纳兰成德,避讳改成性德。纳兰性德是清朝非常有名的词人,一生作品广为传唱。
有关佛缘的诗句
今生我在修佛缘。此后何无得道梦。岁月六根六落日,人生一世一吹风。
解脱轮回,须知究竟什么束缚了你。佛教归纳了十种,叫做十结使。其中疑,身见,戒禁取见的断除成就了须陀恒果位。顶多七世往返人天即可证入阿罗汉境界。所谓结,是一个比喻,谓各种不正确的观念纠缠束缚了自己。
感悟佛缘的诗句有:【一】心中有佛是佛缘 佛缘,是心与佛的交流。学佛是对自己良心的交待,不是做给别人看的。修佛是修心,佛无处不在,修佛不在表像,而在内心。
唐代李贺《杨生青花紫石砚歌》中曾有“踏天磨刀割紫云”的句子,紫云在李贺的原诗中是用来比喻紫色的石头,而这里被贾宝玉借来比喻红梅,并不觉得牵强,也显得很贴切。“槎桠谁惜诗肩瘦,衣上犹沾佛院苔。
长乐市佛教诗词 吟龙泉寺 (一)层崖曲磴隐孤妍,到处微开色界天,座对金尊频中圣,厨分玉板共参禅。风传松柏千岩响,雨洗藤萝一径鲜,日暮不须愁秉烛,法堂应自有灯燃。(二)春山伐木听莺鸣,百尺龙沙拥化城。
关于佛家的诗句
泥佛不渡水,神光照天地。 立雪如未休,何人不雕伪? 七言禅诗 闲居无事可评论,一炷清香自得闻。睡起有茶饥有饭,行看流水坐看云。 手把青秧插满田,低头便见水中天。身心清净方为道,退步原来是向前。
神秀示法诗)菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。(六祖示法诗)处处逢归路,头头达故乡。 本来成现事,何必待思量。(神照本如开悟诗)金屑眼中翳,衣珠法上尘。 已灵犹不重,佛视为何人。
身是菩提树,心如明镜台。时时勤拂拭,莫使有尘埃。译文:众生的身体就是一棵觉悟的智慧树,众生的心灵就像一座明亮的台镜。要时时不断地将它掸拂擦拭,不让它被尘垢污染,障蔽了光明的本性。
烧香请佛力,礼拜求僧助。——出自唐·寒山《诗三百三首》今日恳恳修,愿与佛相遇。——出自唐·寒山《诗三百三首》驴屎比麝香,苦哉佛陀耶。
夕阳连雨足,空翠落庭阴。看取莲花净,方知不染心。身是菩提树,心为明镜台。时时勤拂拭,勿使惹尘埃。--神秀大师 菩提本无树,明镜亦非台,本来无一物,何处惹尘埃。--惠能禅师 色即是空,空即是色。
纳兰性德《望江南(挑灯坐)》诗词注释与评析
纳兰性德 衔泥燕,飞到画堂前。占得杏梁安稳处,体轻唯有主人怜,堪羡好因缘。——唐代·牛峤《忆江南·衔泥燕》 忆江南·衔泥燕 衔泥燕,飞到画堂前。占得杏梁安稳处,体轻唯有主人怜,堪羡好因缘。
望江南 作者:苏轼 春未老,风细柳斜斜。试上超然台[1]上看,半壕[2]春水一城花。烟雨暗千家。寒食[3]后,酒醒却咨嗟[4]。休对故人思故国[5],且将新火[6]试新茶。诗酒趁年华。
[5]【注释】:[1]此词有万里西风瀚海沙之句,作者冬季出塞,一次是康熙二十一年八月至十二月去梭龙侦察,但不经过沙漠。另一次是康熙十七年十月扈驾巡视北边(清实录,康熙十七年十月,癸未,上巡视北边。
望江南 诗人苏轼:苏轼 春未老,风细柳斜斜。试上超然台[1]上看,半壕[2]春水一城花。烟雨暗千家。寒食[3]后,酒醒却咨嗟[4]。休对故人思故国[5],且将新火[6]试新茶。诗酒趁年华。
词·望江南 咏弦月ZZ 清·纳兰性德初八月,半镜上青霄。斜倚画阑娇不语,暗移梅影过红桥,裙带北风飘。 词·浣溪沙 姜女庙ZZ 清·纳兰性德海色残阳影断霓,寒涛日夜女郎祠。翠钿尘网上蛛丝。澄海楼高空极目,望夫石在且留题。
一《望江南》1 词中写思妇晚妆初罢即登楼望江,等待征人归来的词句是:梳洗罢,独倚望江楼。2 词中通过眼前中所见,烘托出一种空旷无聊、怅然若失之感的词句是:过尽千帆皆不是,斜晖脉脉水悠悠。